تۇرمۇشىىمىزدا يامان ئېلىنىدىغان قىلمىش-ئادەتلەر

 

تۇرمۇشىىمىزدا يامان ئېلىنىدىغان قىلمىش-ئادەتلەر

 

 

ﮬﻪﺭﻣﯩﻠﻠﻪﺗﻨﯩﯔ ﺋﯩﺠﺘﯩﻤﺎﺋﯩﻲ ﺗﯘﺭﻣﯘﺷﯩﺪﺍ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﻗﯩﻠﻤﯩﺶ - ﺋﺎﺩەﺗﻠﯩﺮﻯﺑﻮﻟﯩﺪﯗ،  ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯩﭙﺎﺩﯨﺴﻰ ﮬﻪﺭ ﺧﯩﻞ،  ﺋﯘﻳﻐﯘﺭﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﯩﺠﺘﯩﻤﺎﺋﯩﻲﺗﯘﺭﻣﯘﺷﯩﺪﺍ ﺗﯚﯞەﻧﺪﯨﻜﯩﺪەﻙ ﻗﯩﻠﻤﯩﺶ - ﺋﺎﺩەﺗﻠﻪﺭ "ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺋﻪﻗﯩﺪە ﺑﻮﻳﯩﭽﻪ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﭗ ﺗﻪﻗﯩﭙﻠﯩﻨﯩﭗ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ :

(1) ﻳﺎﺷﺎﻧﻐﺎﻧﻼﺭﻧﻰ،  ﭼﻮﯕﻼﺭﻧﻰ،  ﻳﯘﺭﺕ ﻣﯚﺗﯩﯟﻩﺭﻟﯩﺮﯨﻨﻰ،  ﺋﯘﺳﺘﺎﺯﻻﺭﻧﻰ ﻛﯚﺭﮔﻪﻧﺪە ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻗﻮﻟﻨﻰ ﻣﻪﻳﺪﯨﺴﯩﮕﻪ ﺋﯧﻠﯩﭗ « ﺋﻪﺳﺴﺎﻻﻣﯘ ﺋﻪﻟﻪﻳﻜﯘﻡ ! » (ﺗﻪﯕﺘﯘﺵ،  ﺗﯘﻧﯘﺵ - ﺑﯩﻠﯩﺸﻠﻪﺭ ﺋﻮﯓ ﻗﻮﻟﯩﻨﻰ ﻛﯚﻛﺴﯩﻨﻰ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﺳﺎﻻﻡ ﺩەﻳﺪﯗ ) ﺩەﭖﮬﯚﺭﻣﻪﺕ ﺑﯩﻠﺪﯛﺭﯛﺵ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺳﺎﻻﻡ ﺑﻪﺭﻣﻪﺳﻠﯩﻚ ﺋﻪﺩەﺑﺴﯩﺰﻟﯩﻚ،  ﮬﺎﻛﺎﯞﯗﺭﻟﯘﻕﻗﯩﻠﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(2) ﭼﻮﯕﻼﺭﻧﯩﯔ،  ﺋﺎﺗﺎ - ﺋﺎﻧﯩﻼﺭﻧﯩﯔ،  ﻛﯜﻳﺌﻮﻏﯘﻝ ( ﻛﯧﻠﯩﻦ )،  ﻗﯧﻴﻨﺎﺗﺎ،  ﻗﯧﻴﻨﺎﻧﯩﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﯨﻦ ﺗﻮﻏﺮﺍ ﺋﯚﺗﯜﺷﻜﻪ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.

(3) ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭ ﺋﻪﺭﻟﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﯨﻦ ﺗﻮﻏﺮﺍ ﺋﯚﺗﯜﺷﻜﻪ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.  ﺋﻪﺭﻟﻪﺭ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥﻳﻪﺭﺩﯨﻦ ﺋﯚﺗﯜﺷﻜﻪ ﺗﻮﻏﺮﺍ ﻛﻪﻟﺴﻪ،  ﺋﻪﺭﻟﻪﺭﻧﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﯘﻻﺭﻧﻰ ﻳﺎﻧﺪﺍﭖﺋﯚﺗﯜﺷﻰ ﻻﺯﯨﻢ.

(4) ﭼﻮﯕﻼﺭ ﻛﯩﭽﯩﻜﻠﻪﺭﻧﻰ "ﺑﺎﻻﻡ،  ﺋﻮﻏﻠﯘﻡ، ( ﻗﯩﺰﯨﻢ )" ﺩەﭖ ﺋﺎﺗﯩﺸﻰ ﻻﺯﯨﻢ،  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ "ﺋﺎﻟﺠﯩﻐﺎﻥ"،  "ﻗﯧﺮﯨﻐﯩﻨﯩﻨﻰ ﺗﯘﻳﻤﯩﻐﺎﻥ"،  ﺩەﭖ ﺋﻪﻳﯩﺒﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  ﻛﯩﭽﯩﻜﻠﻪﺕﭼﻮﯕﻼﺭﻧﻰ "ﺩﺍﺩﺍ"،  "ﺑﻮﯞﺍ"،  "ﻣﻮﻣﺎ"،  "ﺋﺎﻧﺎ"،  "ﺋﺎﻛﺎ،  ﺋﺎﭼﺎ" ﺩەﭖ ﺋﺎﺗﯩﺸﻰﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ،  "ﺋﻪﺩەﺑﺴﯩﺰ"،  "ﺗﻪﺭﺑﯩﻴﻪ ﻛﯚﺭﻣﯩﮕﻪﻥ" ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ. 

(5)ﻛﯚﺭﯛﺷﻤﯩﮕﻪﻥ ﺋﯘﺭﯗﻕ - ﺗﯘﻗﻘﺎﻥ،  ﺩﻭﺳﺖ - ﺋﺎﻏﯩﻴﻨﯩﻠﻪﺭ ﻛﯚﺭﯛﺷﻜﻪﻧﺪە ﭼﻮﯕﻼﺭ، ﺗﻪﯕﺘﯘﺷﻼﺭ ﻗﯘﭼﺎﻏﻠﯩﺸﯩﭗ ﻣﻪﯕﺰﯨﻨﻰ - ﻣﻪﯕﺰﯨﮕﻪ ﻳﯧﻘﯩﭗ ﻛﯚﺭﯛﺷﯩﺪﯗ،  ﻛﯩﭽﯩﻜﻠﻪﺭﻧﻰ ﺑﻮﻟﺴﺎ،  ﺑﯧﺸﯩﻨﻰ ﺑﺎﻏﺮﯨﻐﺎ ﺑﯧﺴﯩﭗ ﭘﯩﺸﺎﻧﯩﺴﯩﮕﻪ ﺳﯚﻳﯩﺪﯗ.  ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭ - ﭼﻮﯕﻼﺭ،  ﺗﻪﯕﺘﯜﺷﻠﻪﺭﻣﯜﺭﯨﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺗﯘﺗﯘﺷﯘﭖ ﻳﯜﺯﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﯜﺯﯨﮕﻪ ﻳﯧﻘﯩﭗ ﻛﯚﺭﯛﺷﯩﺪﯗ.  ﻛﯩﭽﯩﻜﻠﻪﺭﻧﻰ ﺑﺎﺵ - ﻛﯚﺯﯨﻨﻰ ﺳﯩﻴﻼﭖ ﭘﯩﺸﺎﻧﯩﺴﯩﮕﻪ،  ﻣﻪﯕﺰﯨﮕﻪ ﺳﯚﻳﯜﭖ ﻛﯚﺭﯛﺷﯩﺪﯗ.  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ "ﻛﯚﻳﯜﻣﺴﯩﺰ"،  "ﻣﯧﮭﺮﻯ ﻳﻮﻕ"،  "ﺑﺎﻏﺮﻯ ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ"،  "ﻛﯚﯕﻠﻰ ﺑﯚﻟﯜﻧﯜﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ" ﺩەﭖ ﺋﻪﻳﯩﺒﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(6)ﺳﯩﺮﺩﺍﺵ ﺩﻭﺳﺖ - ﺋﺎﻏﯩﻨﯩﻠﻪﺭﺩﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭ ﺋﺎﺩەﺗﺘﻪ ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﻨﻰ "ﺳﯩﺰ"،  "ﺳﯩﻠﻰ ". .... ﺩەﭖ ﺋﺎﺗﯩﺸﻰ ﻻﺯﯨﻢ،  "ﺳﻪﻥ" ﺩﯦﻴﯩﻠﺴﻪ "ﻛﯚﺯﮔﻪ ﺋﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ"،  "ﭘﻪﺱ ﻛﯚﺭﮔﻪﻧﻠﯩﻚ" ﺩەﭖ ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(7)ﺋﯩﺸﯩﻚ ﺋﺎﻟﺪﻯ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻳﯧﻘﯩﻦ ﺋﺎﺭﯨﻠﯩﻘﺘﺎ ﺗﯘﻧﯘﺵ - ﺑﯩﻠﯩﺸﻠﻪﺭ ﺋﯘﭼﺮﯨﺸﯩﭗﻗﺎﻟﻐﺎﻥ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﺩە،  ﺳﺎﻻﻣﻼﺷﻘﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ "ﺋﯚﻳﮕﻪ ﺑﺎﺷﻼﻱ"،  "ﺧﯩﺰﻣﻪﺗﺘﻪ ﺑﻮﻻﻱ" ﺩﯦﻴﯩﺶ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ "ﻗﯩﺰﻏﺎﻧﭽﯘﻕ،  ﺋﺎﺩﯨﻤﯩﮕﻪﺭﭼﯩﻠﯩﻜﻰ ﻳﻮﻕ " ﺩەﭖ ﺋﻪﻳﯩﺒﻠﯩﻨﯩﺪﯗ. 

(8)ﻣﯧﮭﻤﺎﻥ ﻳﺎﻛﻰ ﺑﯩﺮەﺭ ﺋﯩﺶ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﯚﻳﮕﻪ "ﺋﻪﺳﺴﺎﻻﻡ" ﺩەﭖ ﻛﯩﺮﯨﭗﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﭖ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ "ﺋﺎﻟﻼﮬﯘﺋﻪﻛﺒﻪﺭ" ﺩەﭖ ﺋﻮﺭﻧﯩﺪﯨﻦ ﺗﯘﺭﯗﭖ (ﻳﺎﻛﻰ ﻳﯧﺮﯨﻢﺗﯘﺭﯗﭖ) ﺋﺎﻧﺪﯨﻢ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﺵ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﯘ ﺑﯧﺮﯨﺶ - ﻛﯧﻠﯩﺸﺘﻪ ﺑﯩﻠﯩﺸﻜﻪ ﺗﯧﮕﯩﺸﻠﯩﻚﺋﺎﺳﺎﺳﻠﯩﻖ ﻗﺎﺋﯩﺪە،  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ "ﻗﺎﺋﯩﺪﯨﺴﯩﺰ"،  "ﮬﺎﻛﺎﯞﯗﺭ" ﺩەﭖ ﺋﻪﻳﯩﺒﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(9) ﺗﺎﻣﺎﻗﺘﯩﻦ ﺑﯘﺭﯗﻥ ﯞە ﻛﯧﻴﯩﻦ،  ﭼﻮﯓ - ﻛﯩﭽﯩﻚ ﺗﻪﺭەﺗﺘﯩﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻗﻮﻝ ﻳﯘﻳﯘﺵ ﻻﺯﯨﻢ،  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ "ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﻰ ﻳﻮﻕ،  ﻣﻪﻳﻨﻪﺕ" ﺩەﭖ ﺋﻪﺗﯩﺒﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(10) ﻗﻮﻝ ﻳﯘﻏﺎﻧﺪﺍ،  ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺳﺎﮬﯩﺒﺨﺎﻥ ﻣﯧﮭﻤﺎﻥ ﻗﻮﻟﯩﻐﺎ ﺳﯘ ﺋﺎﻟﻐﺎﻧﺪﺍ،  ﻗﻮﻟﯩﻨﻰ ﺳﯩﻠﻜﯩﻤﻪﻱ ﻟﯚﯕﮕﻪ ﻳﺎﻛﻰ ﻗﻮﻟﻴﺎﻏﻠﯩﻘﻘﺎ ﺋﯧﺮﺗﯩﺶ ﻻﺯﯨﻢ.

(11) ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﻐﺎ ﭼﺎﻱ،  ﺗﺎﻣﺎﻕ ﻗﻮﻳﯘﻟﯘﭖ ﺳﺎﮬﯩﺒﺨﺎﻥ "ﻗﯧﻨﻰ ﺑﺎﻗﯩﻠﯩﻲ" ﺩەﭖ ﺗﻪﻛﻠﯩﭗﻗﯩﻠﻤﯩﻐﯘﭼﻪ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﭖ ﭼﺎﻳﻐﺎ ﻳﺎﻛﻰ ﺗﺎﻣﺎﻗﻘﺎ ﻗﻮﻝ ﺋﯘﺯﯨﺘﯩﺸﻘﺎ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.

(12) ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﻐﺎ ﭼﺎﻱ،  ﺗﺎﻣﺎﻕ ﺳﯘﻧﻐﺎﻧﺪﺍ،  ﺋﻮﯓ ﻗﻮﻝ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺳﯘﻧﯘﺵ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ،  "ﻛﯚﺯﮔﻪ ﺋﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ" ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ. 

(13) ﺋﺎﺩەﺗﺘﻪ ﻣﯧﮭﻤﺎﻥ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻗﻮﻳﯘﻟﻐﺎﻥ ﺗﺎﻣﺎﻗﻨﻰ ﺋﺎﺷﯘﺭﯗﭖ ﻗﻮﻳﻤﺎﺳﻠﯩﻘﻰ،  ﺗﺎﻣﺎﻕﺋﺎﻏﺰﯨﻐﺎ ﺗﯧﺘﯩﻤﯩﻐﺎﻥ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﺩﯨﻤﯘ "ﯞﺍﻱ ﻣﻪﺯﺯﯨﻠﯩﻚ ﺑﻮﭘﺘﯘ،  ﺋﻮﺧﺸﺎﭘﺘﯘ" ﺩەﭖﻣﻪﻣﻨﯘﻧﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﺑﯩﻠﺪﯛﺭﯛﺵ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ،  ﺋﯚﻱ ﺋﯩﮕﯩﺴﯩﻨﻰ ﻳﺎﺭﺍﺗﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖﺑﻮﻟﯩﺪﯗ.

(14) ﻣﯧﮭﻤﺎﻥ ﭘﯘﺗﯩﻨﻰ ﺋﺎﺭﯞﺍﯓ - ﺳﺎﺭﯞﺍﯓ ﺳﯘﻧﯘﭖ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﻣﺎﺳﻠﯩﻖ،  ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘﺩﺍﺳﺘﯩﺨﺎﻧﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﺘﯩﭗ ﭘﯘﺗﯩﻨﻰ ﺳﯘﻧﯘﭖ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﻣﺎﺳﻠﯩﻘﻰ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺶﺳﺎﮬﯩﺒﺨﺎﻧﻐﺎ ﮬﯚﺭﻣﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ.  ﭼﻮﯕﻼﺭ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﭘﯘﺗﯩﻨﻰ ﺋﺎﺭﯞﺍﯓ - ﺳﺎﺭﯞﺍﯓ ﻗﯩﻠﯩﭗ،  ﻣﯩﻨﮕﻪﺷﺘﯜﺭﯛﭖ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﺷﻤﯘ ﺋﻪﺩەﺑﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﮬﯧﺴﺎﺑﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(15) ﻣﯧﮭﻤﺎﻥ ﺳﺎﮬﯩﺒﺨﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﯚﻳﯩﺪﯨﻜﻰ ﻧﻪﺭﺳﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﻗﺎﻻﻳﻤﯩﻘﺎﻥ ﺗﯘﺗﻤﺎﺳﻠﯩﻘﻰ،  ﺋﺎﺧﺘﯘﺭﻣﺎﺳﻠﯩﻘﻰ،  ﺋﯘ ﺋﯚﻳﺪﯨﻦ ﺑﯘ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻣﯧﯖﯩﭗ ﻳﯜﺭﻣﻪﺳﻠﯩﻜﻰ،  ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﻗﯩﺰ - ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭ ﻳﯧﻨﯩﻐﺎ،  ﻗﺎﺯﺍﻥ ﺑﯧﺸﯩﻐﺎ ﺑﯧﺮﯨﯟﺍﻟﻤﺎﺳﻠﯩﻘﻰ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﯘ ﻳﺎﺕ ﻗﯩﻠﯩﻖ ﺩەﭖﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ. 

(16) ﻣﯧﮭﻤﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﯩﺨﺎﻥ ﻳﯧﻐﯩﻠﻤﺎﺳﺘﯩﻦ ﺑﯘﺭﯗﻥ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﭖ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻛﻪﺗﻤﻪﺳﻠﯩﻜﻰ ﻻﺯﯨﻢ،  ﺗﺎﻻﻏﺎ ﭼﯩﻘﯩﺶ ﺯﯙﺭﯛﺭﯨﻴﯩﺘﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﺪﺍ ﺩﺍﺳﺘﯩﺨﺎﻧﻨﻰ ﺩەﺳﺴﻪﭖ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﺎﺗﻼﭖ ﺋﯚﺗﯜﺷﻜﻪ،  ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﻼﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﯜﺷﻜﻪ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.  ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺳﺎﮬﯩﺒﺨﺎﻧﻨﻰ،  ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﻼﺭﻧﻰ ﻛﯚﺯﮔﻪ ﺋﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ.

(17) ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺪﺍﺭﭼﯩﻠﯩﻖ ﺳﻮﺭﯗﻧﯩﺪﺍ،  ﺗﺎﻣﺎﻕ ﺋﯜﺳﺘﯩﺪە ﺑﯘﺭﯗﻥ ﺗﺎﺭﺗﯩﺶ،  ﺑﯘﺭﯗﻥ - ﻗﯘﻻﻕ ﻛﻮﻻﺵ،  ﻣﯩﺸﻘﯩﺮﯨﺶ،  ﺗﯚﻛﯜﺭﯛﺵ،  ﺗﯩﺮﻧﺎﻕ ﺋﯧﻠﯩﺶ،  ﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﻣﻤﯩﯟﻯﺳﻮﺭﯗﻧﻼﺭﺩﺍ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﯞە ﺋﻪﯓ ﺋﻪﺩەﺑﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﮬﯧﺴﺎﺑﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(18) ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﻼﺭ،  ﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﯩﻼﺭ ﭘﺎﺭﺍﯕﻼﺷﻘﺎﻧﺪﺍ ﺋﯩﺸﯩﻚ ﻣﺎﺭﯨﻤﺎﺳﻠﯩﻖ،  ﭼﻮﯕﻼﺭﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﺪﺍ ﻟﻮﻗﻤﺎ ﺳﯧﻠﯩﭗ ﺋﯧﻐﯩﺰ ﻏﯧﺮﯨﭽﻠﯩﻤﺎﺳﻠﯩﻖ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﺋﻪﯓﻳﺎﻣﺎﻥ ﻗﯩﻠﯩﻖ،  ﺋﺎﻗﺴﺎﻗﺎﻟﻠﯩﻖ،  ﺋﺎﺗﯩﻜﺎﭼﯩﻠﯩﻖ ﮬﯧﺴﺎﺑﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(19) ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺪﺍﺭﭼﯩﻠﯩﻖ ﺋﯜﺳﺘﯩﺪە ﯞە ﺋﺎﺩەﺗﺘﻪ ﻏﻪﻳﯟەﺕ - ﺷﯩﻜﺎﻳﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻳﺎﻣﺎﻥﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﻪﺯﻯ ﺋﺎﺩﺍﯞەﺗﻠﻪﺭ ﺋﺎﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻏﻪﻳﯟەﺕ - ﺷﯩﻜﺎﻳﻪﺗﺘﯩﻦ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﭼﯩﻘﯩﺪﯗ.

(20) ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺪﺍﺭﭼﯩﻠﯩﻘﺘﺎ ﺑﺎﻻ ﺋﻪﮔﻪﺷﺘﯜﺭﯛﭖ ﺑﯧﺮﯨﺶ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  ﭼﯜﻧﻜﻰﺑﺎﻟﯩﻼﺭﻧﯩﯔ ﺟﻮﺩﺍﺳﯩﺪﺍ ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﺪﺍﺭﭼﯩﻠﯩﻘﻤﯘ ﻛﯚﯕﯜﻟﻠﯜﻙ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.  ﺑﺎﻻ ﺋﺎﭘﺎﺭﻏﯘﭼﯩﻤﯘﺋﺎﺭﺍﻡ ﺧﯘﺩﺍ ﻳﻪﭖ - ﺋﯧﭽﯩﭗ ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﺍﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.  "ﺗﻮﻳﻐﺎ ﺑﺎﺭﺳﺎﯓ ﺗﻮﻳﯘﭖ ﺑﺎﺭ،  ﺑﻪﺵﺑﺎﻻﯕﻨﻰ ﻗﻮﻳﯘﭖ ﺑﺎﺭ" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻣﺎﻗﺎﻝ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﺋﺎﺩﻩﺗﻜﻪ ﻗﺎﺭﯨﺘﺎ ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﻐﺎ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ.

(21) ﻣﯧﮭﻤﺎﻥ ﺩﺍﺳﺘﯩﺨﺎﻥ ﻳﯩﻐﯩﻠﻐﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ "ﺋﺎﻟﻼﮬﯘﺋﻪﻛﺒﻪﺭ: ﺩەﭖ ﺩﯗﺋﺎ ﻗﯩﻠﯩﭗ،  "ﺭەﮬﻤﻪﺕ" ﺩەﭖ ﺋﻮﺭﻧﯩﺪﯨﻦ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻳﺎﻛﻰ ﻳﯧﺮﯨﻢ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺳﺎﮬﯩﺒﺨﺎﻧﻐﺎ ﻣﯩﻨﻨﻪﺗﺪﺍﺭﻟﯩﻖﺑﯩﻠﺪﯛﺭﯛﺵ ﻻﺯﯨﻢ.

(22) ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﻐﺎ ﺋﯧﻴﺘﻘﺎﻥ ﻳﻪﺭﺩﯨﻦ ﻗﺎﻟﻤﺎﺳﻠﯩﻖ ﻻﺯﯨﻢ،  ﭼﺎﻗﯩﺮﯨﻠﻤﯩﻐﺎﻥ ﻳﻪﺭﮔﻪﺑﺎﺭﻣﺎﺳﻠﯩﻖ ﻻﺯﯨﻢ.  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺳﯩﺰﻧﻰ ﻣﯧﮭﻤﺎﻧﻐﺎ ﭼﯩﻠﻠﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﺳﯩﺰﻧﻰ ﮬﯚﺭﻣﻪﺗﻠﯩﮕﻪﻧﻠﯩﻚ،  ﺑﺎﺭﻣﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﻗﺎﺭﺷﻰ ﺗﻪﺭەﭘﻨﻰ ﻛﯚﺯﮔﻪ ﺋﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ،  ﺋﯧﻴﺘﻤﯩﻐﺎﻥ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺑﯧﺮﯨﺶﻗﯧﻠﯩﻨﻠﯩﻖ ﯞە ﺗﻪﻣﻪﺧﻮﺭﻟﯘﻕ ﻗﯩﻠﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ.  "ﺋﯧﻴﺘﻘﺎﻥ ﻳﻪﺭﺩﯨﻦ ﻗﺎﻟﻤﺎ،  ﺋﯧﻴﺘﻤﯩﻐﺎﻥ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺑﺎﺭﻣﺎ" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﺋﯩﺪﯨﻴﻮﻡ ﺷﯘ ﺋﺎﺳﺎﺳﺘﺎ ﺷﻪﻛﯩﻠﻠﻪﻧﮕﻪﻥ.

(23) ﻳﺎﻻﯕﺒﺎﺵ ﯞە ﺋﯚﺭە ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺗﺎﻣﺎﻕ ﻳﯧﻴﯩﺶ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(24) ﻏﯩﺰﺍ - ﺗﺎﻣﺎﻗﻨﻰ ﭼﺎﭼﻤﺎﻱ،  ﭘﺎﻛﯩﺰە ﻳﯩﻴﯩﺶ،  ﺋﺎﺵ ﺋﻪﯞﻻﺩﯨﻨﻰ ﺑﯘﺯﯗﭖ - ﭼﯧﭽﯩﭗ،  ﺋﯩﺴﺮﺍﭖ ﻗﯩﻠﻤﺎﺳﻠﯩﻖ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ،  "ﺋﺎﺩەﻣﻨﯩﯔ ﺭﯨﺴﻘﻰ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ"،  " ﺋﺎﺩەﻣﻨﯩﯔ ﺭﯨﺴﻘﻰ ﻛﺎﻟﺘﻪ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ" ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(25) ﻣﯧﮭﻤﺎﻥ،  ﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻦ ﺑﯩﺮەﺭ ﺋﯩﺶ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﺋﺎﺩەﻡ ﺋﯚﻱ ﺋﯩﮕﯩﺴﯩﻨﯩﯔﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﻛﯩﭽﯩﻚ ﺑﺎﻻ ﯞە ﺑﺎﻗﻘﺎﻥ ﻣﺎﻝ - ﺟﺎﻧﺪﺍﺭﯨﻨﻰ " ﺋﻪﺟﻪﭘﻤﯘ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ ﺋﻪﺕﺋﺎﭘﺘﯘ "،  "ﮬﻪﺟﻪﭘﻤﯘ ﭼﯩﺮﺍﻳﻠﯩﻖ ﺳﻪﻣﯩﺮﯨﭙﺘﯘ". .. ﺩەﭖ ﺗﯩﻜﯩﻠﯩﭗ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﯘﺭﯗﭖﻣﺎﺧﺘﯩﻤﺎﺳﻠﯩﻘﻰ ﺷﻪﺭﺕ،  ﻣﺎﺧﺘﯩﺴﺎ "ﻛﯚﺯ ﺗﯧﮕﯩﺪﯗ" ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  ﺋﺎﺷﯘﻧﺪﺍﻕﻣﺎﺧﺘﺎﺵ ﺑﻮﻟﺴﺎ،  ﻗﺎﺭﺷﻰ ﺗﻪﺭەﭖ ﺋﯩﭽﯩﺪە "ﺋﺎﻏﺰﯨﯖﻐﺎ ﺗﺎﺵ" ﺩەپ ﻗﺎﺭﻏﺎﻳﺪﯗ.

(26) ﺑﯩﺮﻯ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﻳﻪﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﻣﻪﺳﻠﻪﻧﻤﻪﺳﻠﯩﻚ ﻻﺯﯨﻢ،  ﻣﻪﺳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﺭﯨﺴﺎ " ﺋﯧﭽﻰ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ" ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(27) ﺗﺎﻣﺎﻕ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﺑﯩﺮﻯ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﻛﻪﻟﺴﻪ،  ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺗﺎﻣﺎﻕ ﻗﻮﻳﻤﺎﺳﻠﯩﻖ "ﻗﯩﺰﻏﺎﻧﭽﯘﻗﻠﯘﻕ"،  "ﺋﺎﭼﻜﯚﺯﻟﯜﻙ" ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(28) ﻣﻪﻳﻠﻰ ﺋﯘﺭﯗﻕ - ﺗﯘﻗﻘﺎﻥ،  ﺩﻭﺳﺖ - ﺋﺎﻏﯩﻨﻪ ﺑﻮﻟﺴﯘﻥ ﺗﺎﻻﺩﯨﻦ ﻛﯩﺮﮔﻪﻧﺪە، ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺳﻪﭘﻪﺭ ﺋﯜﺳﺘﯩﺪﯨﻦ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪە ﺷﯘ ﺋﯚﻳﺪﯨﻜﻰ ﻛﯩﭽﯩﻚ ﺑﺎﻟﯩﻨﻰ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﭖ ﻗﻮﻟﯩﻐﺎﺋﺎﻟﻤﺎﺳﻠﯩﻖ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﺎﻻ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﭖ ﻗﻮﻟﻐﺎ ﺋﯧﻠﯩﻨﺴﺎ "ﻳﻮﻝ ﺋﯩﺴﺴﯩﻘﻰ ﺋﯚﺗﯜﭖ ﺋﯘﭼﯘﻧﯘﭖﻗﺎﻟﯩﺪﯗ" ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(29) ﻳﯜﮔﯜﺭﯛﭖ،  ﮬﺎﺳﯩﺮﺍﭖ - ﮬﯚﻣﯜﺩﻩﭖ ﺋﺎﻻﻗﺰﺍﺩﯨﻠﯩﻜﺘﻪ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻛﯩﺮﻣﻪﺳﻠﯩﻚ ﻻﺯﯨﻢ.  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﯚﻱ ﺋﯩﮕﯩﺴﻰ ﺑﯩﺮەﺭ ﻛﯜﺗﯜﻟﻤﯩﮕﻪﻥ ﺋﻪﮬﯟﺍﻝ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻧﻤﯩﺪﯗ ؟ ﺩەﭖ ﻏﻪﻡ - ﻏﯘﺳﺴﯩﮕﻪ ﻗﺎﻟﯩﺪﯗ.

(30) ﺋﯚﻳﺪە ﺋﻪﺧﻠﻪﺕ ﻗﺎﻟﺪﯗﺭﻣﺎﺳﻠﯩﻖ ﻻﺯﯨﻢ،  ﺋﻪﺧﻠﻪﺕ ﻗﻮﻧﯘﭖ ﻗﺎﻟﺴﺎ " ﺑﻪﺭﯨﻜﻪﺕ ﻗﺎﭼﯩﺪﯗ" ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(31) ﺋﯩﺸﯩﻚ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ ﻛﯩﺮ ﺳﯜﻳﻰ ﯞە ﻳﯘﻧﺪﺍ ﺗﯚﻛﻤﻪﺳﻠﯩﻚ ﻻﺯﯨﻢ.  ﻛﯩﺮ ﺳﯜﻳﻰ ﺗﯚﻛﺴﻪﺋﺎﺩەﻣﻨﻰ ﻣﻪﻳﻨﻪﺕ ﺑﺎﺳﯩﺪﯗ،  ﺋﻪﺩەﻣﻨﻰ ﺳﻮﻏﯘﻕ ﺗﻪﻟﻪﺕ ﻗﯩﻠﯩﺪﯗ،  ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ. 

(32) ﻳﯜﺯ - ﻛﯚﺯﻧﻰ ﺳﯘﻧﻰ ﺋﯧﻘﯩﺘﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻳﯘﻳﯘﺵ ﻻﺯﯨﻢ.  ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ،  ﻳﯘﻧﺪﯨﺪﺍ ﻳﯜﺯ ﻳﯘﻏﺎﻧﻐﺎ ﺑﺎﺭﺍﯞەﺭ ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.
(33) ﺋﻮﭼﺎﻕ ﺑﯧﺸﻰ،  ﻗﯘﺩﯗﻕ ﺑﯧﺸﯩﻐﺎ ﻛﯩﺮ ﯞە ﻗﻮﻝ ﭼﺎﻳﻘﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺩﺍﺱ ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖﻧﻪﺭﺳﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﻗﻮﻳﯘﺷﻘﺎ،  ﻗﯘﺩﯗﻗﻘﺎ،  ﺳﯘ ﺋﯩﺪﯨﺸﯩﻐﺎ،  ﭼﯧﻠﻪﻙ،  ﺳﺎﭘﻠﯩﻖ - ﻧﻮﮔﺎﻳﺪﯨﻦﺑﺎﺷﻘﺎ ﻧﻪﺭﺳﯩﻠﻪﺭﻧﻰ ﺳﯧﻠﯩﺸﻘﺎ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.

(34) ﺋﯩﺸﯩﻚ ﺋﺎﻟﺪﯨﻐﺎ،  ﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻦ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﯞە ﺋﯘﺩﯗﻝ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﭼﻮﯓ - ﻛﯩﭽﯩﻚﺗﻪەﻩﺕ ﻗﯩﻠﺴﺎ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻚ،  ﮬﺎﻳﺎﺳﯩﺰﻟﯩﻖ ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(35)ﻛﯜﻥ،  ﺋﺎﻳﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﭼﻮﯓ - ﻛﯩﭽﯩﻚ ﺗﻪﺭەﺕ ﻗﯩﻠﯩﺶ،  ﺳﯘﻏﺎ ﺳﯩﻴﯩﺶ،  ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﻐﺎﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﯜﻛﯜﺭﯛﺵ،  ﺋﻪﺗﺘﯩﮕﻪﻧﺪە ﻳﯜﺯ ﻳﯘﻳﻤﺎﻱ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻛﯜﻧﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﺵ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  "ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﻐﺎ ﻗﺎﺭﺍﭖ ﺗﯜﻛﯜﺭﺳﻪﯓ ﻳﯧﻨﯩﭗ ﭼﯜﺷﻪﺭ ﺋﯚﺯﯛﯕﻪ" ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻣﺎﻗﺎﻝ ﺷﯘ ﺋﺎﺩەﺗﺘﯩﻦﻛﯧﻠﯩﭗ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ.

(36) ﺯﯨﺮﺍﺋﻪﺕ ﯞە ﻳﯘﻣﺮﺍﻥ ﭼﯚﭘﻠﻪﺭﻧﻰ ﺩەﺳﺴﻪﭖ ﻳﯘﻟﯘﻧﺴﺎ،  ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﺳﯩﻴﺴﻪ ﺋﯘﻻﺭ "ﻳﻮﺭﯗﻗﻠﯘﻗﺘﯩﻦ ﻣﻪەﺮﯗﻡ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ" ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(37) ﺗﯘﺯﻏﺎ،  ﺋﻮﺗﻘﺎ ﺗﯜﻛﯜﺭﯛﺵ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(38) ﻧﺎﻥ ﭘﺎﺭﭼﯩﻠﯩﺮﯨﻨﻰ،  ﺗﯘﺯﻧﻰ ﺩەﺳﺴﻪﺷﻜﻪ،  ﻧﺎﻥ ﺳﺎﻟﻐﺎﻥ ﺳﺎﻧﺪﯗﻕ ﯞە ﺗﯘﺯﺧﺎﻟﺘﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﺪە ﺋﻮﻟﺘﯘﺭﯗﺷﻘﺎ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ،  ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻧﺎﻧﻐﺎ،  ﺗﯘﺯﻏﺎﮬﯚﺭﻣﻪﺕ ﻗﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﺩەﭖ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﻧﺎﻥ،  ﺗﯘﺯﻧﻰ ﺋﻪﺟﺪﺍﺩﻟﯩﺮﯨﻤﯩﺰﺟﺎﻧﺪەﻙ ﺋﯘﻟﯘﻏﻼﭖ ﻛﻪﻟﮕﻪﻥ.  ﻳﯧﯖﻰ ﺗﻮﻱ ﻗﯩﻠﻐﺎﻥ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﻳﺎﺷﻘﺎ ﺗﯘﺯﻏﺎ ﭼﯩﻼﻧﻐﺎﻥ ﻧﺎﻥﻳﯩﮕﯜﺯﯛﺵ ﺋﺎﺩﯨﺘﻰ،  ﯞﺍﭘﺎﻏﺎ ﺟﺎﭘﺎ ﻗﯩﻠﻐﯘﭼﯩﻨﻰ ﻳﯘﺭﺕ - ﺟﺎﻣﺎﺋﻪﺗﺘﯩﻦ ﻳﯜﺯ ﺋﯚﺭﯨﮕﻪﻥﻛﯩﺸﯩﻨﻰ "ﺗﯘﺯﯗﻡ ﺋﯘﺭﺳﯘﻥ"،  "ﺗﯘﺯﻛﻮﺭ" ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﻏﺎﺵ ﺋﺎﺩﯨﺘﻰ ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘ ﺋﻪﻗﯩﺪﻩﺋﺎﺳﺎﺳﯩﺪﺍ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﭼﯩﻘﻘﺎﻥ.  ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺋﺎﺩەتﺘﻪ،  ﺷﯚﮬﺮەﺕ،  ﮬﺎﺭﺍﻡ ﺩﯗﻧﻴﺎ،  ﮬﻮﺯﯗﺭ - ﻣﻪﺋﯩﺸﻪﺕ ﻗﻮﻏﻠﯘﺷﯘﭖ ﯞەﺗﻪﻧﮕﻪ،  ﺧﻪﻟﻘﻜﻪ،  ﺩﻭﺳﺖ - ﻳﺎﺭەﻧﻠﯩﺮﯨﮕﻪ ﺧﺎﺋﯩﻨﻠﯩﻖﻗﯩﻠﻐﺎﻧﻼﺭ :ﺗﯘﺯﻛﻮﺭ" ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(39) ﺋﯚﻳﺪﯨﻦ ﺧﻮﺷﻠﯘﺷﯘﭖ ﭼﯩﻘﻘﺎﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ،  ﺋﺎﺭﻗﯩﺴﯩﻐﺎ ﻗﺎﺭﯨﻤﺎﺳﻠﯩﻖ ﻻﺯﯨﻢ،  ﺋﺎﺭﻗﯩﺴﯩﻐﺎ ﻳﺎﻧﺴﺎ "ﺳﻪﭘﻪﺭ ﺋﻮﯕﯘﺷﻠﯘﻕ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ" ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(40) ﺳﻪﻳﺸﻪﻧﺒﻪ،  ﺟﯜﻣﻪ ﻛﯜﻧﻰ ﻳﻮﻟﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﺸﻘﺎ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﻛﯜﻧﻠﻪﺭ ﺋﯩﭽﯩﺪە ﺳﻪﻳﺸﻪﻧﺒﻪ ﻗﯘﺗﺴﯩﺰ ﻛﯜﻥ،  ﺷﯘ ﻛﯜﻧﻰ "ﺗﯘﯕﮕﯘﺯﻣﯘ ﻣﻮﻳﯩﻨﻰ ﺗﺎﺷﻠﯩﻤﺎﻳﺪﯗ" ؛ ﺟﯜﻣﻪﺭﻭﮬﯩﻨﺎﺗﻼﺭﻧﯩﯔ ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻖ ﻛﯜﻧﻰ،  ﺟﯜﻣﻪ ﻛﯜﻧﻰ ﺋﻪﺟﺪﺍﺩﻻﺭ ﺭﻭﮬﯩﻐﺎ ﺩﯗﺋﺎ - ﺗﻪﮔﺒﯩﺮﻗﯩﻠﻤﺎﻱ،  ﺗﻮﭘﺎ ﺑﯧﺸﯩﻨﻰ ﻳﻮﻗﻠﯩﻤﺎﻱ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ،  ﺩەﭖ ﮬﯧﺴﺎﺑﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  ﺷﯘﯕﺎ،  ﺑﯘﺋﯩﻜﻜﻰ ﻛﯜﻧﺪە ﻳﻮﻟﻐﺎ ﭼﯩﻘﯩﺶ "ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ"،  "ﭘﯩﺸﻜﻪﻟﻠﯩﻜﻜﻪ ﺋﯘﭼﺮﺍﻳﺪﯗ" ﺩەﭖﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ. 

(41) ﭼﺎﺭﯞﺍ - ﻣﺎﻟﻨﻰ ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﻗﻮﻳﻨﻰ ﺋﯘﺭﻣﺎﺳﻠﯩﻖ،  ﺗﻪﭘﻤﻪﺳﻠﯩﻚ ﻻﺯﯨﻢ.  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﻗﻮﻱﺋﺎﻣﻪﺕ،  ﺑﻪﺧﺘﻨﯩﯔ ﺳﯩﻤﯟﻭﻟﻰ ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.  ﺋﻪﺗﺘﯩﮕﻪﻧﺪە ﻗﻮﻱ ﺋﯘﭼﺮﯨﺴﺎ "ﺋﺎﻣﻪﺕﻛﯧﻠﯩﺪﯗ" ﺩﯦﻴﯩﺶ ﺋﺎﺷﯘ ﺋﻪﻗﯩﺪە ﺋﺎﺳﺎﺳﯩﺪﺍ ﻣﻪﻳﺪﺍﻧﻐﺎ ﻛﻪﻟگەﻥ.  ﺷﯘﯕﺎ ﻗﻮﻳﻨﻰ ﺋﯘﺭﯗﺵ،  ﺗﯧﭙﯩﺶ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(42)ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭ ﻛﯩﺮ ﺳﯜﻳﯩﻨﻰ ﺋﺎﺗﻠﯩﻤﺎﺳﻠﯩﻖ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻗﺎﺭﺍﺵ.

(43) ﻳﯧﯖﻰ ﺗﯘﻏﯘﺗﻠﯘﻕ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﻳﺎﺕ ﻛﯩﺸﻰ ﻛﯩﺮﯨﺸﻜﻪ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ،  ﺷﯘﯕﺎ ﺋﯩﺸﯩﻚ ﺑﯧﺸﯩﻐﺎﻗﯩﺰﯨﻞ ﻻﺗﺎ ﺋﯧﺴﯩﭗ ﻗﻮﻳﯘﻟﯩﺪﯗ.  ﺋﻪﺩەﺗﺘﻪ ﺗﯘﻏﯘﺕ ﻳﻮﻗﻼﭖ ﻛﯧﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻼﺭﻣﯘ ﺋﻮﻥ ﺋﯩﻜﻜﻰﺋﯩﺪﯨﺮﯨﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﻳﻮﻗﻼﻳﺪﯗ.

(44) ﻛﯩﺸﯩﮕﻪ ﻗﻮﻝ ﺷﯩﻠﺘﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﮔﻪﭖ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﻛﯩﺸﯩﻨﻰ ﻛﯚﺯﮔﻪ ﺋﯩﻠﻤﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ،  ﭘﻪﺱ ﻛﯚﺭﮔﻪﻧﻠﯩﻚ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ.

(45) ﺋﻮﻳﻨﯩﺸﯩﭗ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ ﻛﯩﺸﯩﮕﻪ ﺗﯩﻎ ﺗﻪﯕﻠﻪﺷﻜﻪ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ،  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺗﯩﻎ ﺷﻪﺭﺗﻠﯩﻚ،  ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ،  ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(46) ﭼﻮﯕﻼﺭﻧﯩﯔ،  ﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻦ،  ﺋﯘﺳﺘﺎﺯﻻﺭﻧﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺗﺎﻣﺎﻛﺎ ﭼﻪﻛﻤﻪﺳﻠﯩﻚ،  ﺋﯩﭽﯩﻤﻠﯩﻚ ﺋﯩﭽﻤﻪﺳﻠﯩﻚ ﻻﺯﯨﻢ،  ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﺶ ﮬﯚﺭﻣﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ.

(47) ﻛﯩﺸﻰ ﺋﻮﺗﺘﯘﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﮔﻪﭖ ﺗﻮﺷﯘﺵ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.  ﮔﻪﭖ ﺗﻮﺷﯖﻐﯘﭼﻰ "ﺳﯘﺧﻪﻧﭽﻰ،  ﺗﻪﺧﺴﯩﭽﻰ...." ﺩەﭖ ﺋﻪﻳﯩﺒﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(48) ﺋﻪﺗﺘﯩﮕﻪﻧﺪە ﯞە ﻳﺎﺗﺎﺭﺩﺍ ﭼﯜﺵ ﺋﯚﺭﯛﺷﻜﻪ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ،  ﺑﯘﻧﺪﺍﻕ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺋﯚﺭﯛﻟﮕﻪﻥ ﭼﯜﺵ ﺋﻮﯕﯩﻐﺎ ﺗﺎﺭﺗﻤﺎﻳﺪﯗ،  ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(49) ﺋﻪﺗﺘﯩﮕﻪﻧﺪە ﻳﯩﻐﻼﺵ ﯞە ﻗﺎﻳﻐﯘ،  ﻗﻮﺭﻗﯘﻧﭻ ﺋﯘﻗﯘﻣﯩﺪﯨﻜﻰ ﺳﯚﺯﻟﻪﺭﻧﻰ ﻗﯩﻠﯩﺶﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ،  ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﻪﺗﺘﯩﮕﻪﻧﺪە ﻳﯩﻐﻼﺵ،  ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﺳﯚﺯﻟﻪﺭﻧﻰ ﻗﯩﻠﯩﺶﭘﯩﺸﻜﻪﻟﻠﯩﻚ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ،  ﺩﻩﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(50) ﭘﯘﺗﻨﻰ ﻗﯩﺒﻠﯩﮕﻪ ﺳﯘﻧﯘﭖ ﻳﯧﺘﯩﺶ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ،  ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(51)ﭼﺎﭺ - ﺳﺎﻗﺎﻝ،  ﺑﯘﺭﯗﺕ،  ﺗﯩﺮﻧﺎﻗﻨﻰ ﯞە ﺋﻪﯞﺭەﺕ،  ﻗﻮﻟﺘﯘﻕ ﻣﻮﻳﯩﻨﻰ ﺯﯨﻴﻪﺩە ﺋﯚﺳﺘﯜﯞﯦﺘﯩﺶ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ،  ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(52) ﺋﻪﺭ - ﺋﺎﻳﺎﻟﻼﺭﻧﯩﯔ ﻏﯘﺳﻠﻰ ﻗﯩﻠﻤﺎﺳﻠﯩﻘﯩﻨﻰ "ﭘﺎﻻﻛﻪﺕ ﺑﺎﺳﯩﺪﯗ"،  ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(53) ﺋﺎﺕ - ﻛﺎﻻ،  ﻗﻮﻱ،  ﺗﯚﮔﻪ،  ﺟﻪﺭەﻥ - ﻛﯩﻴﯩﻚ ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖ ﮬﺎﻳﯟﺍﻧﻼﺭ،  ﻏﺎﺯ - ﺋﯚﺭﺩەﻙ،  ﺗﻮﺧﯘ،  ﻛﻪﻛﻠﯩﻚ ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖ ﺋﯘﭼﺎﺭ ﻗﺎﻧﺎﺗﻼﺭﺩﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﺎ ﭼﻮﺷﻘﺎ،  ﺋﯧﺸﻪﻙ. ... ﻟﻪﺭﻧﻰ ﺋﯚﺯ ﺋﯩﭽﯩﮕﻪ ﺋﺎﻟﻐﺎﻥ ﻳﯩﺮﺗﻘﯘﭺ ﮬﺎﻳﯟﺍﻧﻼﺭﻧﻰ ﮬﺎﺭﺍﻡ ﺩەﭖ ﻳﯩﻤﻪﻳﺪﯗ،  ﻗﻮﻱ - ﻛﺎﻟﯩﻼﺭﻧﯩﯖﻤﯘ ﺭەﺳﻤﯩﻲ ﺑﻮﻏﯘﺯﻻﻧﻐﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﻪﻳﺪﯗ،  ﻗﯧﻨﯩﻨﻰ ﺋﯩﭽﻤﻪﻳﺪﯗ،  ﺋﯚﺯﻯﺋﯚﻟﯜﭖ ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﻨﻰ ﻳﯩﻤﻪﻳﺪﯗ.

(54) ﻧﺎﻣﺎﺯ ﺋﻮﻗﯩﻐﺎﻧﺪﺍ ﯞﺍﺭﺍﯓ - ﭼﯘﺭﯗﯓ ﻗﯩﻠﯩﺶ،  ﺋﻪﺭﺯﺍﻥ ﺗﻮﯞﻟﯩﻐﺎﻧﺪﺍ ﭘﺎﺭﺍﯓ ﺳﯧﻠﯩﺶ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ،  ﺩەﭖ ﻗﺎﺭﯨﻠﯩﺪﯗ.

(55) ﻧﺎﻣﺎﺯ ﺋﻮﻗﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻧﺪﺍ ﺳﻪﭘﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﯜﺷﻜﻪ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.

(56) ﺯﺍﺭﺍﺗﻠﯩﻘﻘﺎ ﻗﺎﻻﻳﻤﯩﻘﺎﻥ ﻛﯩﺮﯨﺶ ﻣﻪﻧﺌﯩﻲ ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(57) ﻧﺎﻣﺎﺯ ﺋﻮﻗﯘﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯚﻳﮕﻪ ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﻗﯩﺒﻠﻪ ﺗﺎﻣﻐﺎ ﺋﺎﺩەﻡ ﺳﯜﺭﯨﺘﻰ ﺋﯧﺴﯩﺸﻘﺎ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯗ.

(58) ﺋﯩﺴﻼﻡ ﺩﯨﻨﯩﺪﯨﻦ ﻏﻪﻳﺮﯨﻲ ﺩﯨﻨﯩﺪﯨﻜﯩﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻣﻪﺳﭽﯩﺘﻜﻪ ﻛﯩﺮﯨﺸﻰ،  ﻣﻪﺳﭽﯩﺖ ﺋﻪﺗﺮﺍﭘﻰ ﯞە ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺳﯘ ﺑﻮﻳﯩﺪﺍ ﭼﻮﺷﻘﺎ ﺑﯧﻘﯩﺸﻰ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(59) ﻛﯩﺸﯩﻨﻰ ﺗﯩﻠﻼﺵ،  ﺑﻮﻟﯘﭘﻤﯘ ﺑﯩﺮﺍﯞﻧﯩﯔ ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻨﻰ ﺋﺎﺗﺎﭖ ﺗﯩﻠﻼﺵ ﺑﻪﻙ ﺋﯧﻐﯩﺮ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(60) ﻛﻪﻳﯩﭙﺨﻮﺭﻟﯘﻕ،  ﻗﯩﻤﺎﺭﯞﺍﺯﻟﯩﻖ ﭘﯜﺗﯜﻥ ﻗﻪﻣﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺋﻪﻳﯩﺒﻠﯩﺸﯩﮕﻪ ﺋﯘﭼﺮﺍﻳﺪﯗ.

(61) ﻗﯘﺩﯗﻕ،  ﺋﯧﺮﯨﻖ - ﺋﯚﺳﺘﻪﯓ ﺑﻮﻳﯩﻐﺎ ﮬﺎﺟﻪﺗﯩﺎﻧﺎ،  ﻗﻮﺗﺎﻥ ﺳﯧﻠﯩﺶ ﻣﻪﻧﺌﯩﻲ ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﺪﯗ.

(62) ﺯﯨﻨﺎ ﻗﯩﻠﯩﺶ،  ﻛﯩﺸﯩﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍ ﺳﺎﻧﺎﺵ،  ﻛﯩﺸﻰ ﮬﻪﻗﻘﯩﻨﻰ ﻳﯧﻴﯩﺶ ﻗﺎﺗﺎﺭﻟﯩﻖ ﺋﯩﺸﻼﺭﻏﺎ ﭘﯜﺗﯜﻥ ﺟﯩﻤﯩﻴﻪﺕ ﻟﻪﻧﻪﺕ - ﻧﻪﭘﺮەﺕ ﻳﺎﻏﺪﯗﺭﯨﺪﯗ.

ﺋﻮﻣﯘﻣﻪﻥ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﯧﻴﺘﻘﺎﻧﺪﺍ،  ﺗﯘﺭﻣﯘﺷﯩﻤﯩﺰﺩﺍ ﻳﺎﻣﺎﻥ ﺋﯧﻠﯩﻨﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﯘﻧﺪﺍﻕﻗﯩﻠﻤﯩﺶ - ﺋﺎﺩەﺗﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﻣﯘﺗﻠﻪﻕ ﻛﯚﭖ ﻗﯩﺴﻤﻰ ﺋﻪﻧﺌﻪﻧﯩﯟﻯ ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﺋﻪﺧﻼﻕ ﻣﯩﺰﺍﻧﯩﻤﯩﺰﺋﺎﺳﺎﺳﯩﺪﺍ ﺗﻪﻗﯩﭙﻠﻪﻧﮕﻪﻥ،  ﺑﯩﺮ ﻗﯩﺴﻤﻰ ﺋﯩﺴﻼﻣﯩﻴﻪﺕ ﺋﻪﺧﻼﻕ ﻣﯩﺰﺍﻧﻰ ﺋﺎﺳﺎﺳﯩﺪﺍﺗﻪﻗﯩﭙﻠﻪﻧﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ،  ﺋﯘ ﻗﻪﺩﯨﻤﻜﻰ ﺋﻪﻧﺌﻪﻧﯩﻤﯩﺰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﯘﺟﻪﺳﺴﻪﻣﻠﯩﺸﯩﭗ ﻣﯩﻠﻠﯩﻲﺋﻪﺧﻼﻕ ﻣﯩﺰﺍﻧﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺗﻪﺭﻛﯩﺒﯩﻲ ﻗﯩﺴﻤﯩﻐﺎ ﺋﺎﻳﻼﻧﻐﺎﻥ.  ﺑﯘ ﺋﻪﺩەﺏ - ﻗﺎﺋﯩﺪﯨﻠﻪﺭﻧﯩﯔﺋﯘﻳﻐﯘﺭ ﺟﻪﻣﯩﻴﯩﺘﯩﺪە ﺋﯩﺴﻼﻣﯩﻴﻪﺗﺘﯩﻦ ﺑﯘﺭﯗﻧﻼ ﺋﯩﺠﺘﯩﻤﺎﺋﯩﻲ ﺋﻪﺧﻼﻕ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪە ﺋﯩﺰﭼﯩﻞﺗﻪﺭﻏﯩﺐ ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﭗ ﻛﯧﻠﯩﻨﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﻗﻪﺩﯨﻤﻜﻰ ﻳﺎﺯﻣﺎ ﻳﺎﺩﯨﻜﺎﺭﻟﯩﻘﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰﺩﯨﻨﻤﯘﻛﯚﺭﮔﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ.  ﻣﻪﺳﯩﻠﻪﻥ : « ﻗﯘﺗﺎﺩﻏﯘ ﺑﯩﻠﯩﻚ» ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯩﺪﺍ ﺑﯘﻣﻪﺳﯩﻠﻪ ﺷﯧﺌﯩﺮ ﺗﯩﻠﻰ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﯞەﺳﯩﻴﻪﺕ،  ﻧﻪﺳﯩﮭﻪﺕ ﺗﻪﺭﯨﻘﯩﺴﯩﺪە ﺋﻪﯞﻻﺩﻻﺭﻏﺎ ﺗﻪﻗﺪﯨﻢﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ.

ﻣﻪﻧﺒﻪ : «ﺋﯘﻳﻐﯘﺭ ﺋﯧﺘﻨﻮﮔﺮﺍﻓﯩﻴﯩﺴﻰ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﻛﯩﺘﺎﺑﺘﯩﻦ ﺋﯧﻠﯩﻨﺪﻯ.