تېلېفوندىكى مۇھەببەت

nazina520

	بۇ  قىز  چوقۇم  ئۇنداق كىسەل ئەمەس .........

Girl

	ئۇ ھەقىقەتەنمۇ بىلىملىك قىز ئىدى، ھەر قېتىم پاراڭلاشقىنىمىزدا ئۇ ئەڭ يېڭى يېڭىلىقلارنى، قىزىقارلىق ئىشلارنى، ئاجايىپ - غارايىپلار توغرىسىدا قىزىق پاراڭلارنى قىلىپ بېرەتتى، ئۇنى مۇشۇنداق تەربىيىلىك، بىلىملىك، پەزىلەتلىك قىلىپ تەربىيىلىگەن شۇ ئاتا-ئانىسىنى بەزىدە قانداق ئادەمدۇ دەپ ئويلاپ قالاتتىم، راستىمنى ئېتيسام مەن ئۇنىڭ ئەيدىز ئىكەنلىكىنى ئۇنتۇپلا قالدىم، باشقىلار ئەيدىز كىشىلەردىن قاچسا، مەن ئۇنىڭغا يېقىنلىششقا تىرىشاتتىم.مەن بىر ئوغۇل بالا بىر قىز بالىنى سۆيسە ئۇنىڭ قىز بالا ئىكەنلىكى ئۈچۈنلا ئەمەس ئۇنىڭ گۈزەللىكى، ئەخلاقى، بىلىمى، ۋۇجۇدى، غورۇرىنىمۇ تەڭ سۆيىدۇ ،شۇنىڭدەك بىر ئوغۇل بالا بىر قىز بالىنى دەپسەندە قىلسا ئۇنىڭ تېنىنىلا ئەمەس، گۈزەللىكى، ئەخلاقى، بىلىمى، ۋۇجۇدى، غورۇرىنى تەڭ قوشۇپ دەپسەندە قىلىدۇ دەپ ئويلايمەن.شۇڭا مەن ئۇنى شۇنچىلىك قەدىرلەپ،  قوغداپ، ئاشۇ باشقىلاردىن ئازار يېگەن قەلبىنى پۈتۈن كۈچۈم بىلەن ئايايتىم، مەندىن بولسىمۇ مۇھەببەتنىڭ ئىللىقلىقىنى ھېس قىلدۇرۇشقا تىرىشاتتىم.بەزىدە ئۇنى ماڭا ئاللاھنىڭ ئەۋەتكەن پەرىشتىسىمىكىن دەپ ئويلايمەن، گەرچە بۇ پەرىشتىدە ئازراق نۇقسان بولسىمۇ، بۇ ئۇنىڭ بارلىق ئارتۇقچىلىقلىرىنىڭ ئالدىدا ھېچ نېمىگە تەڭ ئەمەس ئىدى.بەزىدە ئۆزۈمنى ئۇنىڭغا ئەۋەتكەن پەرىشتىمىكىن دەپ ئويلايمەن، ئۇنىڭ بۇ دۇنيادا رىيازەت چەككەنلىكىنى ئويلاپ مېنى قوغداشقا ئەۋەتكەن بولسا.راستىمنى ئېيتسام ئۇ قەلبىمنى شۇنداق رام قىلىۋالدىكىن، ئۇنىڭ بىلەن تونۇشقاندىن باشلاپ باشقا بىر ئادەمگە ئۆزگەردىم.ئاغىنىلىرىممۇ بۇرۇنقىدەك سورۇنغا بارمايدىغانلىقىمدىن ئەجەبلىنىپ بىرەرسى بىلەن يۈرىۋالدىڭمۇ دەپ سورىغان بولسىمۇ ئۇلارغا كۈلۈپ قويۇپ جاۋاپ بەرمەيتىم، چۈنكى ئۇلارنىڭ مېنى چۈشەنمەيدىغانلىقىنى، مېنى ئۇنى سۆيۈشتىن توسۇيدىغانلىقىنى بىلەتتىم.ھازىر ئۇنىڭغا بولغان ھېسياتىمنى ھېچقانداق كۈچ توسۇپ قالالمايتى.باغچىدىن كۆرۈشكەندىن كېيىن يەنە بىر نەچچە قېتىم كۆرۈشتۇق، بىللە تاماق يېدۇق، بىللە سەيلە قىلدۇق، ئىككىلىمىزنىڭ بىر-بىرىمىزگە بولغان مۇھەببىتىمىز كۈچىيىپ بېرىشقا باشلىدى، لېكىن ئۇنىڭ بەزىدە مەندىن يەنىلا ئۆزىنى قاچۇرۇپ تۇرىدىغانلىقىنى شۇ ئەنسىز كۆزلىرىدىن ھېس قىلاتتىم.مەن بۇنداق كېتىۋەرسەك بولمايدىغانلىقىنى ئويلاپ ئاخىرى ئۇنىڭغا مۇھەببەت ئىزھار قىلىشنى ئويلىدىم، ۋە ئۇنى يەكشەنبە كۈنى قار تېيىلىپ كېلىشكە تەكلىپ قىلدىم.   مانا يەكشەنبىمۇ يېتىپ كەلدى،قار تېيىلىش كىيىملىرىنى كېيىپ، بىر تال ئەتىرگۈلنى چاپىنىم ئىچىگە يوشۇرۇپ ئۇنىڭ مەكتىپى ئالدىغا كەلدىم.ئۇ بۈگۈنمۇ بەك ئوماق ياسىنىۋالغانىدى. مەن ئۇنىڭغا ئىللىق كۈلۈمسىرىدىم دە بىللى ئاپتوبۇسقا چىقىپ قار تېيىلىش مەيدانىغا ماڭدۇق.دېرىزىگە قۇياش نۇرى چۈشۈپ تۇراتتى، شۇنداق ئىللىپ قالدىم، تېنىممۇ، ۋۇجۇدۇممۇ ھەم.ئۇنىڭ بىلەن بىللە ناخشا ئاڭلاپ بىردەمدىلا يېتىپ كەپتۇق.قار تېيىلىش ئاياغلىرىمىزنى كېيىپ، قار تېيىلىشقا باشلىدۇق.مەن ھەر نېمە دېگەن بىلەن قار تېيىلىشقا ئۇستا ئىدىم، ئۇنىڭغا ئېرىنمەي ئۆگەتتىم، ئۇ بەك ئەقىللىق بولغاچقا بىردەمدىلا ئۆگىنىۋالدى.شۇنداق خۇشال-خۇرام ئوينىدۇق.يېرىم سائەتلەردىن كېيىن ھېرىپ قېلىپ ئورۇندۇقتا ئولتۇردۇق. مەن پەيتنىڭ كەلگەنلىكىنى تۇيۇپ، قوينۇمدىكى ئەتىرگۈلنى چىقاردىم دە : -ئاينۇر، مېنىڭ قىز دوستۇم بولۇڭ دېدىم. ئۇ داڭ قېتىپ تۇرۇپلا قالدى، مەن ئۇنى تارتىنىۋاتقان ئوخشايدۇ، دەپ ئۇنىڭ مۈرىسىنى تارتىپ ئۆزۈمگە قاراتتىم.ئۇ مېنى شۇنداق قوپال ئىتتىرىۋەتتى. -ماڭا چېقىلما، نېرى تۇر.ئۇ شۇنداق دېگىنىچە ئۆزىنى يەرگە ئېتىپ تۈگىلىۋالدى.ئەتراپىمىزدىكىلەر ماڭا بىرخىل ئەجەبلىنەرلىك نەزەردە قارايتى، كۆڭلۈم شۇنداق يېرىم بولدى، ئۆزۈمنىڭ يېنىكلىك قىلىپ قويغانلىقىدىن پۇشايمان قىلدىم، لېكىن ئۇنى ھەر ھالدا مېنى ياخشى كۆرىدۇ دەپ ئويلىغاچقا بۇنداق ھاياجانلىنىدىغىنى خىيالىمغىمۇ كەلتۈرمىگەنتىم.ئۇنىڭغا گەپ قىلمىدىم، ئۇ بىردەمدىن كېيىن ئېسىگە كەلدى دە يېنىمدا قايتىدىن ئولتۇردى. -مېنى كەچۈرۈڭ -ياقاي، ئۇنداق دېمەڭ، ماڭا بۇنداق ئۆچ ئىكەنلكىڭىزنى بىلمەپتىمەن. -ياق،سىزگە ئۆچ ئەمەس. -ئەمىسە، نېمە ئۈچۈن بۇنداق قىلىسىز؟ -سىزگە ھەممىنى سۆزلەپ بېرەي، بىر تامچە ياش ئۇنىڭ نۇرسىز كۆزلىرىدىن سىرغىپ چۈشتى، بۇ ياش مېنىڭ قەلبىمنىمۇ تىترىتىۋەتتى، جىم ئولتۇرۇپ ئۇنىڭ گەپلىرىگە قۇلاق سالدىم. -مەن ئاتا-ئانامنىڭ بىر تاللا ئەتىۋارلىق قىزى ئىدىم، ئۇلار مېنى ھەر تەرەپتىن شۇنداق ئەتراپلىق تەربىيىلىدى، مەنمۇ ھەم ئۇلارنىڭ ئۈمىد قىلغىنىدەك تىرىشىپ ياخشى ئوقۇدۇم، دادام ماڭا كىچىكىمدن قىز بالا ئۈچۈن ھەممىدىن مۇھىمى ئەخلاق، ئەخلاقلىق قىز بىر گۆھەرگە ئوخشايدۇ، سىزمۇ مېنىڭ گۆھىرىم، مەڭگۈ مۇشۇنداق نۇر چېچىپ تۇرۇڭ دەپ تەربىيە قىلاتتى. مەنمۇ ئاتا-ئانامنىڭ ئۈمىدىنى يەردە قويماسلىق ئۈچۈن، ئۆزۈمگە بەك مەسئۇل ئىدىم، گەرچە دوستلىرىم نۇرغۇن قېتىم مېنى مۇھەببەتلىشىشكە ئۈندىگەن بولسىمۇ مەن كىچىك ئىكەنلىكىمنى،ئاتا-ئانامنىڭ مەندىن نارازى بولىدىغانلىقىنى ئويلاپ ئۇنىمىدىم. مەنچە بىر قىز بالا ئۈچۈن ئاتا-ئانىسىغا قىلغان ئەڭ چوڭ ۋاپادارلىق ۋە ئۇلارغا قىلغان ئەڭ چوڭ ھۆرمىتى تۇغۇلغاندىكى ئاتا-ئانىسى بەرگەن پاكلىقنى ئۆز پېتىدە ساقلاپ نىكاھلانغان ھالال جۈپتىگە بېرىش ئىدى، شۇڭلاشقىمۇ ئۆزۈمگە قاتتىق تەلەپ قوياتتىم، گەرچە ئۆيىمىز ئۇنچە باياشات بولمىسىمۇ، لېكىن قورسىقىمىز توق، كىيىمىمىز پۈتۈن ئىدى، ھەمىمىز بۇ تۇرمۇشتىن رازى ئىدۇق، ھەركۈنى ئاللاھقا چەكسىز شۈكۈرلەر ئېيتاتتۇق، ئۆيىمىزدىن خۇشاللىق كۈلكىلەر ئۈزۈلمەيتى. توۋۋا، خۇشاللىقىمىزغا كۆز تەگكەندەك تولۇقسىز ۋاقتىمدا دادام يۈرەك كېسىلى بىلەن ئالەمدىن ئۆتتى، يىغلاپ ھوشۇمدىن كەتتىم، لېكىن ئاللاھ ئۇنى بىزگە قايتۇرۇپ بەردىم.دادامدىن ئايرىلىپ ياشىيالمەيمەن دەپ ئويلايتىم، لېكىن يەنە ياشاپ كەتتىم، خۇددى كۆز ياشلىرىم يۈرەك زەردابلىرىمنى يۇيىۋەتكەندەك ئاخىرى يەنىلا تۇرمۇشقا، ئەمىلىيەتكە يۈزلىنىشتىن باشقا ئامال تاپالمىدىم،بىچارە ئاپامغا شۇنداق ئىچىم ئاغرىدى، چۈنكى ئۇ مېنىڭ ھالىمنى كۆرۈپ تېخىمۇ تۈگىشىپ كېتىپ باراتتى، شۇڭا ئۆزۈم ئۈچۈن بولمىسىمۇ ئاپامنى دەپ ياشاش ئۈچۈن بولسىمۇ قەددىمنى رۇسلىدىم.قايتىدىن كىتاپنى قولۇمغا ئالدىم، ياراملىق ئادەم بولۇپ دادامنىڭ ئۈمىدىنى ئاقلاشنى، ئاپامنى بەختلىك قىلىشنى ئويلىدىم.ئاپامنى مېنى قوللىغاچقا، تۇققانلار شۇنداق نەسىھەت قىلسىمۇ قايتا ياتلىق بولمىدى، لېكىن تۇرمۇشىمىز بۇرۇنقىدەك كەڭ-كۇشادە ئەمەس ئىدى، لېكىن مەن بۇلارنى ۋاقىتلىق قىيىنچىلىق دەپ ئويلىدىم، ئاپامغا قولۇمدىن كېلىشىچە ياردەملەشتىم، ئاخىرىدا ئاپامنىڭ كۈتكىنىدەك ئۆزۈم ئارزۇ قىلغان تېببىي ئۇنىۋېرسىتېتقا قوبۇل قىلىندىم.ئاپامنىڭمۇ ھاردۇقى چىقتى، مەن ئالىي مەكتەپنىڭ1-يىللىقىدا ئوقۇۋاتقان يىلى ئاپام تۇققانلارنىڭ تونۇشتۇرۇشى بىلەن بىر سودىگەرگە ياتلىق بولماقچى بولدى.ئۇ ماڭا تېلېفون قىلىپ مېنىڭ ماقۇللىقىمنى سورىغاندا، مەن ئۇنىڭغا قوشۇلىدىغانلىقىمنى، مېنى دەپ كۆپ جاپالارنى تارتقىنىنى، ئەمدى بولسىمۇ راھەت كۆرۈشى كېرەكلىكىنى ئېيتىپ ماقۇل بولدۇم، گەرچە تېلېفوندا ئۇنىڭ چىرايىنى كۆرەلمىسەممۇ، ئۇنىڭ يىغلاۋاتقىنىنى سەزدىم.تەتىلدە قايتىپ بېرىپ ئۇ كىشى يەنى ئۆگەي دادامنى كۆردۈم، ھەممە ئىش شۇنىڭدىن باشلاندى.ئۇنى گەرچە دادام دەپ ھۆرمەت قىلساممۇ لېكىن ئۇنىڭ ماڭا بىزەڭلارچە ئەيمەنمەي تىكىلىپ قارىشىدىن بىرخىل شۇملۇقنى ھېس قىلىپ ئامال بار ئۇنىڭدىن ئۆزۈمنى تارتاتتىم، ئۇنىڭ بىلەن يالغۇز قېلىشتىن ساقلىناتتىم.ئۆزۈمنى شۇنداق قوغدىساممۇ لېكىن يەنە ئاشۇنىڭ قولىدا نابۇت بولۇشۇمنى ئۇخلاپ چۈشۈمگىمۇ كىرگۈزمەپتىمەنكەن، ئىنسانلارنىڭ ھاۋايى ھەۋەس ئۈچۈن ئۇنچىلىك پەسلىشىپ كېتىدىغانلىقىنى ئويلىماپتىمەنكەن.ئۇ كۈن مەڭگۈ ئېسىمدىن چىقمايدۇ. ئاپام ئۇ كۈنى چايغا كەتكەنىدى، ئۇنىڭ بىلەن بارغۇم كەلسىمۇ، لېكىن ئاپام چوڭ ئاپاشلارنىڭ غەيۋىتىنى ئاڭلىماي ئۆيدە كىتاپ كۆرۈڭ دەپ توسۇپ قويدى، ئۆيدە ئۆگەي دادام شەھەرگە كىرىپ كېتىمەن، ئەتە كېلىمەن دېگەچكە تالادىكى ئىشىككە قۇلۇپ سېلىپلا ياتاق ئۆيۈمنى تاقىماي كىتاپ كۆرگەچ كۆزۈم ئاغرىپ بىردەمدىلا ئۇخلاپ قاپتىمەن.بىر ۋاقىتتا بىرسىنىڭ بەدىنىمنى سىلىشىدىن ئويغىنىپ كەتتىم، غۇۋا يورۇقتا ئۇنىڭ ئۆگەي داداملىقىنى جەزىملەشتۈرۈپ، پۈتۈن كۈچۈم بىلەن ۋارقىرىماقچى بولدۇم، لېكىن ئۇ يوغان قوللىرى بىلەن ئاغزىمنى توسۇۋالدى.كۆزلىرىمدە ياش، ئۇنىڭ كۈچلۈك ئالقانلىرىدىن قۇتۇلۇشقا شۇنچىلىك تىرىشقان بولساممۇ، لېكىن پەقەتلا تەڭ كېلەلمىدىم، ئۆزۈمنىڭ قىز بالا بولۇپ قالغانلىقىمدىن شۇنچىلىك ئۆكۈندۈم، ئۆزۈمنى پاختىدەك ئاسراپ كەلسەممۇ، يەنە بۇ مۇدھىش تەقدىرنىڭ ماڭا ئېغىر چاقچاق قىلغانلىقىدىن شۇنچىلىك خورلۇق ھېس قىلدىم، تىپىرلاپ، يىغلاپ قاچانلاردا ھوشۇمدىن كەتكەنلىكىمنى بىلمەيمەن، بىر چاغدا ھوشۇمغا كەلسەم ئۇ يېنىمدا يوق ئىكەن، ئاغرىۋاتقان بەدىنىمنى تەسلىكتە يۆتكەپ، قىلچە ئىكلەنمەستىن ئۆلۈۋېلىش ئۈچۈن تالاغا ماڭدىم. لېكىن ئىككى قەدەم ئېلىپلا ئىشىكتىن كىرىۋاتقان ئاپامنى كۆرۈپ ئېسىلىپ پاڭڭىدە يىغلىۋەتتىم، ئاپام نېمىگە يىغلايسەن دەپ سىلكىشلەپ، جاۋاپ ئالالمىغاندىن كېيىن كارىۋىتىمغا كېلىپ ھەممىنى چۈشەندىدى دە، كىم ساڭا خورلۇق قىلدى ئېيتقىنى دەپ ماڭا ئېسىلىپ يىغلاپ كەتتى، شۇھان كۆزۈم سىرتتىكى ئۆيدە ياتقان ئۆگەي دادامنى كۆرۈپ قالدىدە، ئاشخانىغا كىرىپ چەيدونى كۆتۈرۈپ، ئۇنىڭغا قاراپ يۈگۈردۈم، ئاپام ماڭا قاراپ بىرھازاغىچە نېمە قىلارىنى بىلمەي قالدى دە، مەن ئۆگەي دادامنىڭ يېنىغا بېرىپ بولغىچە ئېسىنى يىغىپ، قولۇمدىن چەيدونى ئېلىپ ئۇنىڭ بېقىنىغا كۈچەپ تىقتى، ئاغرىقتىن ئېسىگە كەلگەن يېرىم مەس ئۆگەي دادام قوپۇپ ئۆزىنى تۈزۈشتۈرگىچە ئاپام چەيدونى ئۇنىڭ قورسىقىغا قارىتىپ ئۇردى، ئۇ شۇھان جان ئۈزدى. ئاپام ئىككىمىز بىر-بىرىمىزنى قۇچاقلاشقىنىمىزچە يىغلاپ كەتتۇق.كېيىن ئاپامنى ساقچىلار تۇتۇپ كەتتى، سوت ئېچىپ ئۇنىڭغا30يىللىق قاماق جازاسى بەردى، مېنىڭ زىيانكەشلىككە ئۇچرىغانلىقىم ئۈچۈن ئۇنى ئۆتتۈرگەنلىكىنى يىغلاپ تۇرۇپ ئېيتقان بولساممۇ، ئاپام يەنىلا قامىلىپ كەتتى.مەكتەپتىن رۇخسەت سوراپ يېرىم يىلغىچە ئارام ئالدىم، كېيىن قوشنىلارنىڭ گەپ-سۆزلىرىگە چىداپ بولالماي، يەنە مەكتەپكە قايتىپ كەلدىم. توۋۋا، تەقدىر، چاقچاق قىلسا ئاجايىپ چاقچاق قىلىدىكەن، ئەسلى ھېچ كىم بىلەن توي قىلماي، تەنھا ئۆتۈپ كېتەي دەپ ئويلىغان، لېكىن كېيىن بىر قان كېرەك كىچىك دوستقا قان بېرىش ئۈچۈن قان پونكىتىغا بارسام، قېنىمنى تەكشۈرۈپ ئەيدىزكەنسەن دېدى، شۇ يەردىلا ھوشۇمدىن كەتتىم، ئەسلى مەن دەپسەندە بولغان شۇ كۈنى ئاللاھ ماڭا ياشاشنى نېسىپ قىلماپتىكەن.مىجەزىم تېخىمۇ جىمغۇرلىشىپ كەتتى، ھېچ كىمگە گەپ قىلغۇم كەلمەيتى، مەكتەپتە كۆڭلۈم ئېچىلىپ قالغاچقا ئوقۇشۇمنى تاشلىۋەتمىدىم، كېيىن سىزگە يولۇقتۇم، مۇھەببەتنى ھېس قىلدۇردىڭىز، گەرچە ئۇنى تېتىپ كۆرۈشكە لايىق ئەمەسمەن دەپ ئويلىساممۇ، ئاللاھ بەرگەن بۇ ئىلتىپاتتىن خۇرسەن بولدۇم، ئۆمرۈمنىڭ ئاخرىنى بولسىمۇ خۇشال ئۆتكۈزەلىگەنىمدىن ئۆزۈمنى بەختلىك ھېس قىلدىم.لېكىن ئەكبەر، مەن سىزگە يۈز كېلەلمەيمەن، ئەسلا ماس كەلمەيمەن، مېنى ئۇنتۇپ كېتىڭ، سىز چوقۇم بىر پاك، ياخشى قىز بىلەن توي قىلىسىز، ئوماق پەرزەنتلىرىڭىز بولىدۇ، مېنى ئۇنتۇپ كېتىڭ.

sahiba33

	بەك ياخشى ئەسەركەن لىكىن كۆڭلۈم شۇنداق يېرىم بۇلۇۋاتىدۇ..... ئەسكىگە ئۆلۈم يوق،ياخشىغا كۈن يوق!

ruhsanam

	ھەقىقەتەن تەسىرلىك ھىكايە ئىكەن بىچارە قىزنىڭ بېشىغا يەنە قانداق كۈنلەر كىلەر ؟؟؟؟

Girl

	ئۇنىڭ گەپلىرىنى ئاڭلاپ نېمە دېيىشىمنى بىلمىدىم، كۆزۈمدىن ئاققان ياشلارنى تۇتۇۋېلىشقىمۇ ئۈلگۈرمىدىم، بۇ پەرىشتىدەك قىزغا ناكەسلىك قىلغان ئۇ مەلئۇننىڭ ئۇ دۇنيادا دوزاق ئوتىدا كۆيىشىنى ئاللاھتىن نەچچە رەت تىلەپ كەتتىم، ئۆزۈمنىڭ شۇ ۋاقىتتا ئۇنىڭ يېنىدا بولالمىغىنىمدىن، ئۇنى قوغدىيالمىغىنىمدىن شۇنداق ئەپسۇسلاندىم،لېكىن ئەمدى نېمىلا دېگەن بىلەن بىكاردە.شۇ كۆرىشىمىز بىزنىڭ ئەڭ ئاخىرقى كۆرۈشۈشىمىز بولۇپ قېلىشىنى ئويلىماپتىمەنكەن، شۇ كۆرۈشكەنچە ئۇنى ئۇچرىتىپ باقمىدىم، مەكتىپىگە ئىزدەپ بېرىپ، بىر ھەپتىگىچە كۈتكەن بولساممۇ، ئۇ مەكتەپتىن چىقمىدى، مەكتەپتىن چىكەتكەنلىكىنى جەزىملەشتۈردۈم،ئۇ تېلېفون نومۇرىغا تېلېفون قىلغان بولساممۇ بىرەر قېتىم بولسىمۇ ئۇلىنىپ باقمىدى.ئۇ تۇرمۇشۇمغا قانداق تېز كەلگەن بولسا شۇنداق تېز غايىپ بولدى، ئالتە ئايغىچە تىرىك مۇردىدەك تۇرمۇش كەچۈردۈم، ئۇنىڭ شۇ گۈزەل سىمايى، ئازاپلىق كەچۈرمىشلىرىنى ئۇنتىيالمىدىم، ئارىدىن2يىل ئۆتتى، ئۆيدىكىلەرنىڭ تونۇشتۇرىشى بىلەن بىر قىزغا ئۆيلەندىم،ئۇمۇ مېھرى ئىسسىق، سەمىمىي قىز ئىدى، ئاينۇرنى قەلبىمنىڭ چوڭقۇر قېتىغا كۆمۈۋېتىپ، ئايالىمغا بولغان يۈكسەك مەسئۇلىيىتىم بىلەن تۇرمۇشۇمنى داۋاملاشتۇردۇم،لېكىن مۇھەببەت دېگەن ئاجايىپ سىرلىق نەرسىكەن، ئۇنىڭ بىلەن ئوخشاش ئىسملارنى ئاڭلىسام، ياكى ئۇنىڭغا ئوخشاپ كېتىدىغان قىزلارنى كۆرسەم يۈرىكىم ئىختىيارسىز سوقۇپ كېتەتتى.ئۇنى بىر كۈنى ھامان ئۇچرىتىپ قالىدىغىنىمغا ئىشىنەتتىم. بىر كۈنى ئۈندىدار ئويناۋېتىپ، دوستۇم ھەمبەھرلىگەن بىر ئۇچۇرغا كۆزۈم چۈشۈپ قالدى،"ئەيدىز ۋە مەن"، بۇ بىر لېكسىيە ئۇقتۇرۇشى ئىدى، بۇنىڭغا قىزىقىپ، لېكسىيە ئورنىغا دىققەت قىلدىم. بۈگۈن، ئۇ لېكسىيەنى ئاڭلىغىلى كېتىۋاتىمەن، يەنە قايسى قىزنىڭ بەختسىز تۇرمۇشىدۇ، بۇ كېسەل يەنە قانچىلىغان كىشىلەرنى ئازاپلاۋاتقاندۇ، ئاينۇرمۇ بۇ لېكسىيەنى ئاڭلىغىلى بارامدىغاندۇ؟خىيالىمدا مىڭ سوئال، ئاخىرى لېكسىيە ئورۇنلاشتۇرۇلغان زالغا يېتىپ كەلدىم، يول سەل توسۇلۇپ قالغان بولغاچقا كېچىكىپ قالغان ئىدىم، يۈرۈكۈم ئىختىيارسىز سوقۇپ كېتىپ باراتتى، ئۆزۈمنىڭ نېمە ئۈچۈن بۇنداق ھاياجانلىنىدىغىنىمنىمۇ بىلمەيتىم، زالدىن بىر تونۇش، يېقىملىق ئاۋاز ئاڭلاندى، ئاھ، بۇ ئاۋازنى مەڭگۈ ئۇنتۇيالمايمەن، بۇ ئاينۇرنىڭ ئاۋازى ئىدى، زالنىڭ سىرتىدا ئۇنىڭ لېكسىيەسىنى ئاڭلىدىم، ئۇ ئۆز كەچۈرمىشلىرىنى، قانداق ياشاش ھەققىدە سۆزلەۋاتتى، ئۇ يەنە مېنىمۇ سۆزلەپ ئۆتتى، ئۇنىڭ قەلبىدە يەنىلا مۇھىم ئورۇندا ئىكەنلىكىمنى سېزىپ شۇنداق مەمنۇن بولدۇم،ئەمدى تاقىتىم قالمىدى، ئىشىكنى ئاستا ئېچىپ كىردىم.ئۇنىڭ دىققىتى ئىشىككە بۇرۇلدى دە مەڭدەپ تۇرۇپلا قالدى، مەن ئۇنىڭغا قاراپ كۈلۈمسىرىدىم، ئۇ ماڭا قاراپ ھاياجان ياشلىرىنى تۆكتى، زالدا نۇرغۇن كىشى بولسىمۇ ئەمما ئىككىمىزلا باردەك بىر-بىرىمىزگە ئوتلۇق بېقىشتۇق. مەن ئۇنىڭ لېكسىيەسىنىڭ تۈگىشىنى ساقلاپ تۇردۇم، ئۇ شۇنچىلىك تەسىرلىك سۆزلىدىكىن، ئەينى ۋاقىتتىكى جەزبىدارلىقى ۋە چېچەنلىكىنى يوقاتمىغانىدى.ئۇ لېكسىيەسىنى تۈگىتىپ يېنىمغا كەلدى: - ياخشىمۇسىز؟ -ياخشىمۇسىز؟ (تۈگىدى)    مەنبەسى:ئۆزۈم  2014-يىلى11-ئاينىڭ25-كۈنى يېزىلىپ،11-ئاينىڭ27-كۈنى تۈگىگەن.

گۈلقاش

	Girl يوللىغان ۋاقتى  2014-11-27 12:51 PM ئۇنىڭ گەپلىرىنى ئاڭلاپ نېمە دېيىشىمنى بىلمىدىم، كۆزۈ ... بەك ياخشى چىقىپتۇ، رەھمەت~

saliha24

	تىزلا تۈگىتىۋەتتىڭىزغۇ؟ لىكىن بەكلا ياخشى چىققان ھىكايىكەن ،بەكلا تەسىرلىك .

nawa02

	بەكلا ياخشى چىقىپتۇ،رەھمەت سىزگە،ھايات مىھىر مۇھەببەت بىلەن گۈزەل،ھاياتنىڭ ئەگرى توقاي يوللىرىدا ئازاپ بىلەن خۇشاللىق قوشكىزەك.

ixaniq14

	تېمىڭىزنى ياقتۇردۇم ، بۇ ھاياتنىڭ يەنلا گۈزەل ئىكەنلىكىگە ئىشىنمەن.

如则麦麦提

	قاچانلا قارىسا مۇشۇنداق ئەسەرلەر ، داۋمىنى قاچان كۇرەمىز ئەمدى.