ئاپئاق تاملارنى ئەگىپ ئۇتتۇم
جاراھەتلىك ئاۋازىڭ ئىشىكنى ئاچتى
دۇچ كەلدىم ئۇزۇمنىڭ مۇمىيا ھالىتىدىكى تۇغۇمۇمغا
كۆزلىرىڭ قەسىدە ئۇقۇيتتى
پىشانەڭدە قاغاش
سۆيىمەن ئەڭ ئازاپلىق جاراھىتىمدە
...........................................
ئاتاڭنىڭ شائىرلىقى ھېچنىمە ئەمەس
ئاتاڭ بەلكى ئەر ئەمەس
يىراق قاراڭغۇلىققا سۈرگۇن بۇلغان شەيتان ئۇ ..شەيتان..
.................................
كىچىككنە قۇللىرىڭغا نېمىنى يۇشۇرغانسەن ؟
مىنىڭ بىر ئۇمۇرلوك ھەسرىتىمنىمۇ ؟
مىنىڭ بەخىتسىزلىككە تۇلغان پەسكەش ھاياتىمنىمۇ ؟
مىنىڭ مەڭگۇ ئەمەلگە ئاشماس خيالىمنىمۇ ؟
ئاپئاق تاتارغان ئاشۇ بارماقلار
چىڭ تۇگۇلگەن
تۇرار چۇقۇم ھاياتتىكى مەلوم نەرسىنى
ئىچىگە يۇشۇرۇپ .
....................................................
بالام
كۇزۇڭنى ئاچ
سىلا مىنىڭ سارغايغان ئەندىشىلىك يۇزۇمنى
بۇرۇنقىدەك گۇڭراپ بىر تاتلىق
بېرقىتىم
............................
بالام
لىققىدە دۇئا بەر ئالقانلىرىدا
لىققىدە كۇزيېىشىڭنى سىرغىتماقتىسەن
ھاياتىمنىڭ چىغىر يۇلىغا
سۆيگۇ شەكىللىك ئەي نۆل ياشلىق بالا
ئاي يۇلتۇزغا ئايلىنشى ئالدىدىكى مىتۇرىت جانلىق
ئەي مىنىڭ قاراڭغۇ يىلىتىزىم
قولۇمغا ئېسىل
رېئالىققا ساڭا مەنسۇپ بۇلغان قوللىرىمغا ئىسىل ...
....................................
پىشانەڭ ئوتتەك قىززىپ كىتىپتۇ
يۇزۇڭ كۇك
ئاۋازىڭ سۆسۇنرەڭ
كىچىدىكى بىر تال چىكىت ئىكەن سەرسان تۇلۇنئاي
ئۆزۇپ يۇرەر شۇ تاپ كۆزلىرىدە شۇ قەدەر غەمناك
..................................................
بالام!
مىنى بۇنچە قۇرقۇتما
مەن پەرياد قىلالمايمەن شاھ مەشرەپتەك ھېمتنىڭ چۆللىرىدە
مەن بىشىمنى تاغقا ئۇرالمايمەن
مەن سىنىڭ يۇمۇلىۋاتقان ئاشۇ كۇزىڭگە
سۇيىمەن ئەڭ سەمىمى ھەسرەتلىرىمدە
مەن يۇز كىلەلمەيدىغان تالاي كىشىلەر ئچىدە
سەن تۇنجىسى .....سەن ئەڭ تۇنجىسى ...
ۋاقىراپ ئەپو سۇرىغىم كېلىدۇ
ۋاقىراپ قىچىپ كەتكۇم كىلىدۇ
ئىلىپ سىنى ....ئېلىپ تېنىمنى ...
مەن ھىچ يەرگە بارالمايمەن
بارالمىغان ئەزەلدىن .
ئاپتۇرى:مۇتەللىپ مەنسۇر (ئۇۋچى)
