تار بولسىمۇ دۇنيا قانچىلىك،
ئايدىڭ كېچە كەڭرى بىزلەرگە.
ئاينىڭ نۇرى باغاشلاپ ياتقان،
شۇ يوللاردا ماڭىمىز يەنە.

قولتۇقلىشىپ ياكى يانمۇ-يان،
مېڭىشقاندا ئاي كۈلۈپ كېتەر.
تەنھا يۈرگەن بىر ئاشىق بىزنى،
كۆرۈپ قالسا ئۆرتىنىپ كېتەر.

كۈلۈپ قويۇپ ئىزھارلىرىمغا،
كىرىپ كەتتىڭ ئاستا ھويلىغا.
ھىم ئېتىلدى ھەممە ئىشىكلەر،
<<چۆپ چىقمىدى شالاڭ چويلىغا.>>

تارتىۋالدى ئايمۇ نۇرىنى،
تەۋرەپ كەتتى، ئەندىكىپ يوللار.
سۈكۈتلەرنىڭ تەكتىگە چۆكتۇق،
<<مەشۇقى>> دىن جۇدا بولغانلار.