تارىخى كىشىلەرھەم بىزلەر
لىڭشىپ تۇرغان كۇچەتنىڭ، شېخىدا تۇرماس مىۋىسى ،
ھەقىقەت ھەم ۋىجداننىڭ، مەڭگۈ سۇنماس ھەيۋىسى .
قۇملار كۆچۈپ ، تاغ كۆچۈپ، ئۆتسىمۇ گەر ئەسىرلەر ،
‹بالدۇر ئۆچكەن ئىزلارنى›، تاپار بىر كۈن نەۋرىسى .
‹ئۆتكۈر› كەتتى ئارىدىن ،لىكىن نامى ئۆچمىدى ،
ئۇيغۇر چەكتى رىيازەت ،دىيارىدىن كەچمىدى .
ئەجىر قىلساق گۈل تېرىپ ، يىلتىزى بالدۇر چانىلىپ،
‹سۇلياۋ گۈلدەك ئاتالمىش›، خۇشبۇي ھىدىنى چاچمىدى .
تەكلىماكان جەۋھىرى ، جان تەسەددۇق قىزلىدى ،
ئەجنەبىيلەر ئۆيىگە ، جەۋھەر بولۇپ تىزىلدى .
ئاتىلار غېرىپ ،ئانا بىچچارە ،بالىلار يىتىم ،
زىمىن يىغلاپ ، نالە قىلىپ ، يۈرەك ئىزىلدى .
سىيىت نوچىنى تىللىدۇق ، تارىخ بىزدىن يىراقتا ،
ئۆلۈم خېتى ھەممنى ، قويسىمۇ گەر پىراقتا .
ھەقنى كۆزلەپ ئەل ئۈچۈن ،بارلىغىنى ئاتىغانلار ،
قارغاي كەبى تىك تۇرۇپ ئۆلۈپ كەتتى سۇلاقتا .
ئابدۇخالىق ياش ئىدى ، غۇنچە كەبى توزىدى ،
تالاي ئارزۇ –ئارمىنى ، يۇلتۇز بىلەن شۇڭغىدى .
بۇۋام قازغان قۇدۇقنى ،بالام تېخى ئىچمەستىن ،
مەينەت قوللار ياراتماي ، ئەجەپ ئاسان بۇلغىدى .
غېنى باتۇر جەڭ قىلغان ،قانلار كىچىپ تاغلاردا ،
بەزەن مەنسەپ تون كەيدى ،سەيلە قىلىپ باغلاردا .
نىسىۋىسى قالماقتا ، يىتىم –يىسىر ئاجىزنىڭ ،
ۋىجدانىنى يۇقاتقان ،تۆرگە ئامراق بايلاردا ...
قۇمۇشلۇقتا جەڭ قىلغان ، ئۇيغۇر قىزى نۇزۇگۇم ،
ئاتالغانتى ئەللەردە ‹ئۇيغۇر قىزىم › كۆز نۇرۇم .
پاك ئىپپەتنىڭ يولىدا ،قۇل بولماستىن جان بېرىپ ،
خىتاپ قىلغان ئەۋلاتقا ، ئەلا مېنىڭ غورۇرۇم .
يېزىپ كەتكەن لۇتپۇللا ،بىزگە ئىسىل شئېىرنى ،
كۈيلەر ئىدى مىسراسى ، سەھرا – يېزا ،قىرىنى .
شۇنچە ئۇلۇغ ئەدىپنىڭ ، قەبىرىسىنى بىلمەستىن ،
ئىناقلىققا قۇم چېچىپ ، يوق قىلامدۇق ئىزىنى .
قۇرلۇرۇمدا بەزىدە ، ئەنجەنباينى ئەسلەيمەن ،
‹تەۋپىق › چىلىك بۇلالماي ئۇخلاپ يېتىپ ئەسنەيمەن .
دوئىلى بار ھاياتتا ، ئىلىم- پەندىن يىراقلاپ ،
ھەرە كەبى ياشالماي ، ‹ئادەم بولماق تەس دەيمەن › .
باقى ئەمەس بىر ئۆمۈر ، تارىختىكى كىشىلەر ،
چىرىتمىسۇن دىللارنى ، ئىشرەت ھاراق نىشىلەر .
ئەتىمىزگە ئۇل سېلىپ ، غورۇر بىلەن ياشىساق ،
ھايا بىلەن گۈل كۆرەر ،بىزنىڭ ئەنداز نەۋرىلەر .
مەنبە-- تاڭنۇر
