مەن باشلاي سىلەرمۇ تاققا-تۇققۇ گەپلىرىڭلا
بولسا،يوللاپ قويارسىلەر!!!!!!
بىزنىڭ ئۆيدە بىر ئانار بار ئىدى.ئۇنىڭ تاتلىقلىقىدىن چوڭ دادام يوق تۇرىدۇ.«بۇنىمە ئىش بوپكەتتى» دەپ تۇرسام،دوستۇمدىن تېلىفۇن كەلدى ،«بۈگۈن كەچتە سورۇن بار »دەيدۇ.شۇنىڭ بىلەن تېلىۋىزورنىڭ 5-قانىلى چىقمايدىغان بوپقالدى.ئۇنى دەيمىز بۇنى دەيمىز يەنىلا كۇچانىڭ سوپۇنى ياخىشىدە.
قەشقەردىكى دوققىنىڭ،
تارتىۋالاي تاپىنىنى.
ئۇن ئەكەلدۇق كالىغا،
نان يېمىگەن ئەلىجان.
توپ تېپەيلى بالىلار،
توك بىزنى تەپتى.
قۇياش،ئاي،يەرشارى،
ئاسماندىكى قۇشقاچ.
ئوبۇرنىنىڭ تۆشىكى،
سىنىپتا بور باركەن.
تالاغا چىقسام،
توك توختاپ قالدى.
جۇڭگو خەلق بانكىسى،
توخونىڭ تاجىسى.
ئەجەپمۇ چىرايلىقكەن،
12-ئاينىڭ 9-كۈنى.
بىر كۈنى توپ ئويناۋاتسام،ئاكام تېلىفۇن قىپتۇ«كەل»دەپ.يولدا كېتىۋاتسام بىر دىۋانى ئۇچراپ قالدى،بىرمو بېرىپ قارىسام يانچۇقۇمدىكى تېلىفۇن يوق تۇرىدۇ.بۇ نىمە ئىش بوپ كەتتى دەپ تۇرسام،ئايىغىمنىڭ پاشنىسى چۈشۈپ قاپتۇ.ئۇنى دەيمىز بۇنى دەيمىز يەنىلا تۇرپاننىڭ ئۈزۈمى ياخشىدە.
