بۈگۈن بەلكىم  ھاياتىمنىڭ ئەڭ ئاخىرقى كۇنى بۇلۇپ قېلىشى مۇمكىن .......  شۇ تاپتا  نۇرغۇن  نەرسىلەرگە قىيالماسلىق نەزىرى بىلەن قارىماقتىمەن .  ئۆتكەن  كىنلىرىمنى  بىرمۇ بىر ئەسلەپ چىقتىم ، بەزى ئىشلار ھاياتىمنىڭ باشلىنىش نۇقتىسى بۇلۇپ قاپتىكەن ، .ئەمما  مەن  بۇنىڭغا دىققەت قىلماپتىمەن ،  بەزى ئىشلارنى ئۇنتۇپ كىتىشكە تىگىشلىك بولسىمۇ ، .ئەمما يىللاردىن بىرى كۆڭلۇمدىن چىقىرۋىتەلمەوتىمەن .  دوسلۇرۇمنىڭ ماڭا بولغان غۇبارسىز پاك كۆڭلىنى چۇشەنمەپتىمەن ،  مىنى ياخشى كۆرگەن شۇ ئەزىزلەرنىڭ قەدىرىنى بىلمەپتىمەن ،  ئاپامنىڭ  تۇگىمەس ھىكايىلىرىنى بىرەر قېتىم بولسىمۇ زەن قۇيۇپ تىڭشاپ باقماپتىمەن ،  باشلانغۇچ مەكتەپتىكى سىنىپ مەسئۇلىمىڭ  دەرىسلىك كونىسپىكىنى قايتۇرۇپ بىرىشنى ئۇنتۇپ قاپتىمەن ، يەنە بىر نەچچە ئايدىن كىيىن سىڭلىمنىڭ تۇغۇلغان كۇنىنى ئۆتكۇزۇپ بەرمەكچى ئىدىم ، ئەپسۇس .... سىڭلىم چۇقۇم مىنى يالغانچى دەيدۇ ، ئۇنىڭ خاپا بۇلۇپ دومسايغان چىرايى بەك ئۇماق ئىدى ......  ئەمدى بۇلانى يەنە قايتا كۇرۇشكە پۇرسەبت يوق .....