ئۆمۈرنى ئىسراپ قىلىدىغان ئۈچ ئىش
ئۆمۈرنىئىسراپقىلىدىغان ئۈچئىشئەندىشە قىلىش
بىزنىئەندىشىگەسالالايدىغان ئىشلارناھايتىكۆپ ، ياش چوڭايغانسېرىشۇنچەئەنسىرىگەك بولۇپكېتىدىغانگەپ . ۋەھالەنكى ، يىغىپئېيتقاندا ، بىزنىئەنسىزلىككەباشلايدىغان ئىشلارنى تۆۋەندىكىدەكئىككىنۇقتىغا يىغىنچاقلاشمۇمكىن :
1.تەييارلىقىىزپۈتمىگەن بەزىئىشلار ، ئالايلۇق ،ئىمتىھانبېرىش ، سەھنىدەنومۇر كۆرسىتىش ، خىزمەتپۇرسىتىۋەھاكازالار ....بىزنىڭبۇئىشلاردىن ئەنسىرىشىمىزدىكىسەۋەب شۇكى، بۇ ئىشلاردائوڭداقېلىشتىن قورقىمىز . ئوڭدا قالدۇرىدىغانسەۋەبلەرنۇرغۇن ، بىراق ، تېگى – تەكتىدىنئېيتقاندا ، ئېھتىماللىقىئەڭچوڭ ، ئەڭ بىۋاستەبولغانسەۋەب دەلتەييارلىقىمىزنىڭخاملىقىدىنئىبارەتتۇر . بۇنداقئەھۋالدا زادىقانداققىلىش كېرەك ؟ دەرھالتەييارلىققاكىرىشىش كېرەك – تە ، ئەلۋەتتە !
2.ئۆزگەرتىشكەئامالسىز بولغانئىشلار ، مەسىلەن ، باشقىلارنىڭبىزگە بولغانقارىشى ، ئۆزىمىزدىكىتۇغما نۇقسانلارۋەباشقىلار .
ئۆزگەرتەلمەيدىغىنىمىز ئېنىقبولغاندىكىن ، يەنەنېمىشقا ئەنسىرەيمىز ؟ئەنسىرىگەنگەئۆزگىرىپ قالامدۇ ؟
يامانلاش
بىزھەمشەئالىي مەكتەپكەئۆتەلمىسەك ، « ئاتا –ئاناممېنىياخشى تەربىيەلىمەپتۇ » دەپيامانلايمىز؛ خىزمەتتاپالمىساق، « ئالىي مەكتەپكارغاكېلىدىغان بىرنېمىلەرنىئۆگەتمەپتۇ » دەپقاقشايمىز ؛ ئىشقاكېچىكىپ قالغاندا ، « ئاممىۋى قاتناش سېستىمىسىناچار » دەپ زارلايمىز ؛مۇھەببەتتەمەغلۇبىيەتكەئۇچرىغاندا ، قارشىتەرەپنىشەخسىيەتچى دەپئاغرىنىمىز ؛ ناخشا –ئۇسسۇلدېگەنلەرنىقاملاشتۇرالمىساق ، ئاۋاز ئۈسكۈنىلىرىدىنكۆرىمىز ....ۋەھاكازا .
ھازىردىنباشلاپ ئۆزىمىزگەمەسئۇلبولايلى .
بىزگەياخشى مۇئامىلەقىلمايدىغان كىشىلەرگەھەر دائىميولۇقۇپ يۇرۇشىمىز مۇمكىن ، ھەتتا بىزگەكۆيۈنمەيدىغانكىشىلەر بىلەنتويقېلىپ قېلىشىمىزمۇئېھتىمالدىنيىراق ئەمەس .
ۋەھالەنكى ، مۇشۇنداق ئېچىنىشلىقمۇناسىۋەتنىتاللىغان زادىكىم ؟
شۇنىڭغائىشىنىڭكى ، بىزگەمەڭگۈ تاللاشيولىبار ، مەڭگۈ !
باشقىلارغاباھا بېرىش
ھەمىمىزتاماشا كۆرۈشكەئامراق ، باشقىلارنىڭتۇرمىشىنى كۆرۈپ ، تۆۋەندىكىدەك يەكۈنلەرنىچىقارغۇمىزكېلىدۇ ؛ پالانىئۇچىغا چىققانئەخمەق – گول ئىكەن ؛پۇستانىبەكبوشاڭ ئىكەن ؛ پوكۇنىئىككىتەڭگىسىنىڭ تايىنىيوقسۆلەتۋازلىق قىلىپكېتىدىكەن ...
بۇكۆزىتىشلەر تولىمۇچوڭقۇر، چىقىرىلغان يەكۈنلەرراستىلاتوغرا ھەمناھايتىپاساھەتلىك بولۇشى مۇمكىن ، لېكىن بۇنىڭدىننېمىگەئېرىشىمىز ؟
پالانىگولراق بولسىمۇ ، ئۇنىڭدىكى سەمىمىيلىككەھەممەيلەنئامراق بولۇشى ؛ پۇستانىبوشاڭراقبولغىنى بىلەن، سۆيگىنىگەۋاي دەپ ، گۈلدەكئائىلەقۇرۇۋېلىشى ؛ پوكۇنىنىڭسۆلەتۋازلىققىلىشى بەلكىمكىچىكىدەخەقنىڭ نەزىرىگەئىلىنمايكەلگەنلىكىدىن شۇنداقبولۇپقالغان بولۇشىمۇمكىن ...
بىزئاشۇ يوشۇرۇنھېكايىلەرۋە ئەھۋاللارنىبايقىدۇقمۇ ؟
باشقىلارنىڭتۇرمۇشىغا خالىغانچەئۇنى – بۇنىدەپ بېقىشتولىمۇقوپال ، نادان قىلمىشتۇر ، نۇرغۇن ئەھۋاللاردا، ئۆزىمىزقىلچە چۈشەنمەيدىغانئادەملەرگەباھا بېرىپ كېتىشىمىزمۇمكىن ،ئەمەلىيەتتە، ئۆزىمىزنىڭئاشۇ يەكۈنلىرىنىڭقانچىلىكيۈزەكى ئىكەنلىكىنىبىلمەييۈرىمىز .
مەنبە : « تەرمىلەر » ژورنىلىدىنئېلىندى . ئەزھەر ئەپەندىمنىڭ بىلدۈرگۈسىگە رەھمەت. زادى شۇنداق، بىز بۇنداق ئىشلارنى قىلىپ ۋاقىتنى بىھۇدە ئۆتكۈزىۋەتمەي كىتاب ئوقۇساق، بىلىم ئۆئگەنسەك بولمامدۇ؟ ناھايىتى توغرا گەپ، ئۇنداق ئىشلار بىلەن ئۆزىنى ئۇپراتقۇچە، ھېچ بولمىسا روھلانغا بولسىمۇ كىرىپ قويساق بولىدىغۇ، بۇمۇ يامان يەر ئەمەس بەلكى بىر بىلىم كانى بۇ يۇقارقى ھىكىمەتلىك سۆزنى بەك ياقتۇردۇم،ئەزھەر ئەپەندىنىڭ ئەمگىكىگە رەخمەت ! روھلانداشلارغا رەھمەت！روھلاننىڭ بىر ئەزاسى بولغۇنۇمدىن پەخىرلىنىمەن ئۆزەمچە
بەت:
[1]