تۇنجى مۇھەببەت(كۈلقىز) پروزا باغچىسى ئانا تۇپراق مۇنبىرى

تۇنجى مۇھەببەت!(1)

مەكتەپنىڭ ئالدىدا بىر موتىسكىلىت توختىدى ،ئۇنىڭدىن چىرايىنى پۈرۈشتۈرۈپ ئولتۇرغان قىز مەكتەپ دەرۋازىسىغا غەزەپ بىلەن قاراپ قويۇپ چۈشتى.ئۇ يېنىدىكى كىشىنىڭ باشلىشى بىلەن بۇ مەكتەپكە كىرىپ كەلدى .قىز 13ياشتىن ئاشقان خۇمار كۆز ،قاشلىرى ئورغاقتەك،لەۋلىرى گىلاستەك ،ئوماق بىر قىز ئىدى.............. ئۇ باشلانغۇچنى پۈتتۈرۈپ بولۇپ مەكتەپتە ئوقۇماسمەن دەپ ئويلىغان ئىدى .ئۇنى ئۆيىدىكىلىرىنىڭمۇ ئۇنى ئوقۇتقۇسى يوق ئىدى. ئەمما مەجبۇرى مائارىپ دەپ ئۇنى مەكتەپكە زورلاپ ئەكەلدى . ئۇ كىچىك ۋاقتىدا ناھايىتى تىرىشچان بولۇپ ،بەك چىچەن قىز ئىدى لىكىن ئۆيىدىكىلىرىنىڭ بۇ قىز بىلەن كارى بولمىغاچ ئۇمۇ ھەرقانچە تىرىشساممۇ مىنى ياخشى مەكتەپتە ئوقۇتامتى دەپ ئوقۇشتىن رايى ياندى...........ئۇ ھازىر ئوقۇماقچى بولغان مەكتەپ بولسا شەھەر بويىچە ئەڭ ناچار مەكتەپ ئىدى.جەمئىيەتتىكى ھەممىلا ئادەم بۇمەكتەپنى پۈتتۈرگەنلەرنى پەقەت كۆزگە ئىلمايتتى...ئۇنىڭ چىرايىنى پۈرۈشتۈرىشىمۇ شۇنىڭ ئۈچۈن ئىدى.ئەتراپ شۇنچىلىك تىنچ پەقەت ئاندا-ساندا مۇئەللىملەرنىڭ سىرتتا پاراڭلىشىپ تۇرغىنىدىن باشقا ھېچ بىر تىۋىش يوق...........ئۇ ئۆزىنى ئەكەلگەن ئادەمنىڭ باشلىشىدا ئۆزىگە ناتۇنۇش بولغان لىكىن نامىنى خېلى ئوبدان بىلىدىغان بۇمەكتەپكەكىردى.ئۇ ئادەم بۇقىزنى كونا قاتار سېلىنغان سىنىپلارنىڭ ئارىسىغا باشلاپ ئەكىرىپ ئوتتۇرىدىكى بىرسىنىپنى كۆرسىتىپ:
-قىزىم،مانا بۇسىزنىڭ سىنىپىڭىز، دىدى. ئۇ ھېچ ئىش بولمىغاندەك تۇراتتى .ئۇ ئادەم ئۇنىڭغا بىر پەس قاراپ قويۇپ سىنىپنىڭ ئىشىكىنى چەكتى. سىنىپتىن شۇنداق ئورۇق سۈر چىراي خانىمدىن بىرسى چىقىپ:
-ھە ئەكەلدىڭىزمۇ؟دەپ سورىدى.ئۇ ئادەم:
-مۇئەللىم ھازىر بالىلارغا نىمە بولدىكىن تاڭ مەكتەپتىن ئەجەپ قاچىدىغان بولىۋالدى.....................
ئۇ قىز شۇنچىلىك بىزارلىق ھېس قىلدىكى ئاچچىقىدا بۇ يەردىن قېچىپ كەتكۈدەك بولۇپ كەتتى.بىردەمدىن كىيىن ھېلىقى خانىم:
-ھە راھىلە دىگەن سىزمۇ؟دەپ سورىدى.
قىز خوش ياقمىغاندەك بېشىنى لىڭشىتىپ ھە!دەپ جاۋاب بەردى.بۇ ئىش مۇئەللىمنىڭ ئاچچىقىنى كەلتۈرۈپ قويدى .ئۇ قىزنى سىنىپقا ئەكىرىپ ئالدىدىكى بىر پارتىدا ئولتۇرۇشقا بۇيرىدى.سىنىپ ئىچى كونا ئىدى ،پارتىلارمۇ شۇنداق قالايمىقان ئىگىز-پەس بولۇپ كەتكەن..........ئۇ سىنىپقابىر پەس قاراپ بۇيەرنى قوتانغىلا ئوخشاتتى.سىنىپ بىلەن مەكتەپ ئۇنىڭغا ناتۇنۇش بولغان بىلەن ئۇ سىنىپتا ئوقۇۋاتقان ئوقۇغۇچىلارنىڭ كۆپىنچىسى ئۇنىڭ ئالتە يىللىق ساۋاقدىشى ئىدى.ئۇنىڭ ئۈچۈن بۇبىر سائەت شۇنچىلىك تەستە توشتىكى ،ئىچى سىقىلىپ ئۆلەيلا دىدى.دەم ئېلىش قوڭغىرىقى چېلىنىشىغىلا قىزلار ئۇنى ئوتتۇرىغا ئېلىۋېلىپ سوئال سوراشقا باشلىدى:
- ھەي مەكتەپكە كەلمەي نىمە ئىش قىلدىڭ ؟
-زىرىكمىدىڭما ئۆيدە ئولتۇرۇپ؟
-كەلمەيمەن دەۋاتاتتىڭغۇ؟
-قارابۇمەكتەپ.................
ئۇ بۇ سوئاللاردىن بىزار بولۇپ تۇرۇشىغا ئارىدىن بىر قىز چىقىپ ئۇنىڭ بوينىغا ئېسىلىۋالدى.بۇقىز راھىلەنىڭ يېقىن دوستى رەيھان ئىدى.رەيھان ئون ئىككىلەردىن ئاشقان شەھلا كۆز گەپدان بىر قىز ئىدى.بۇ قىزلارنىڭ ھەر ئىككىلىسى تەقدىرداش بولۇپ ھەرئىككىلىسى دادىسىز يىتىم قىزلار ئىدى.راھىلە رەيھاننى سىڭلىم ،رەيھان راھىلەنى ئاچا دەپ چاقىراتتى.ئۇ ئىككىسى بىر -بىرىنىڭ ھالىغا ھال بولۇشۇپ يىغلىشىپ كۈلۈشۈپ كۈننى كەچ قىلىشاتتى.مانا رەيھان راھىلەنى ھېلىمۇ شۇنداق چىڭ سىقىۋېلىپ قويۇپ بەرمەي تۇرۇۋالدى.راھىلە رەيھانغا:
-ھەي مىنى تىنچرەك يەرگە ئەپچىقساڭچۇ؟
رەيھان: -ئەمىسە ئارقا مەيدانغا چىقايلى!دەپلا ئۇنىڭ قولىدىن تارتىپ ماڭدى.بۇمەكتەپنىڭ ئارقا مەيدانى ئىنتايىن كەڭرى بولۇپ،مەيدان توپىلاڭ بولغاچقا
بالىلارنىڭ يۈگۈرىشىدىن ،توپ ئوينىشىدىن چىققان چاڭ-توزانلار بوش ئەمەس ئىدى.مەيداننىڭ بىر تەرىپى پۇتبول مەيدانى يەنە بىر تەرىپى ۋالىبول مەيدانى ئىدى.مەيداننى چۆرىدەپ تىكىلگەن سۇۋادان تىرەكلەر تۆۋىدە بىر جۈپتىن -بىر جۈپتىن قىز ئوغۇللار مۇھەببەت پاراڭلىرىنى تۆكۈۋاتاتتى،ئۇلار مۇئەللىملەرنى كۆرسىمۇ پەرۋا قىلماي تۇرۇۋېرەتتى .بۇ ئەھۋالنى كۆرگەن راھىلە توۋادەپلا قالدى چۈنكى بۇ قىز بۇنداق ئىشلارنى كۆرۈپمۇ باقمىغان ھەم ئاڭلاپمۇ باقمىغانىدى.بۇ يەر مەكتەپمىدۇيا باغچىمىدۇ؟دەپ ئويلايتتى ئۇ ئىچىدە. بۇمەكتەپتە ئۇنىڭ بۇرۇنقى تونۇشلىرىمۇ بار ئىدى.ئۇنى كۆرگەن تونۇش قىزلار ساختا كۈلەتتى ،ئۇنىڭغا ھەسەت كۆزلىرى بىلەن قارايتتى.ئۇ بەكمۇ ھەيران بولدى ،چۈنكى ئۇقىزلار ئۇنىڭغا بۇرۇن شۇنداق غەمخورلۇق قىلاتتى ھازىرچۇ؟خۇددى راھىلە ئۇلارنىڭ نەرسىسىنى بۇلايدىغاندەك قىلىشىپ كېتىۋاتاتتى.ھەممىدىن ھەيران قېلىشلىقى بۇمەكتەپنىڭ ئوغۇللىرىنىڭ چوڭلىقى ئىدى.راھىلە ئۇلارغا قاراپ بۇ چوڭلار مائارىپىمىدۇ؟دەپ خىيال قىلىپ كەتتى .ئۇلار پاراڭلاشماي ئارقا مەيداننىلا كۆزىتىپ دەم ئېلىش ۋاقتىنىمۇ توشقۇزدى.بۇ مەكتەپتە ئوقۇش ئۇنىڭغا تېخىمۇ خوش ياقمىدى.چۈنكى بۇمەكتەپتە قائىدە تۈزۈم مەۋجۇت ئەمەس ئىدى.دەم ئېلىش ۋاقىتلىرىدا
راھىلەنىڭ دوستلىرى ئۇنىڭغا ئۆزىنىڭ لايىق تېپىۋالغىنىنى سۆزلەپلا كەتتى ،راھىلە توۋا كىچىككىنە تۇرۇپ نىمە ئىشتۇ بۇ؟دەپ ئويلىغانسىرى كاللىسىدىن ئۆتمەيتتى.بۆگۈن بىر كۈن بۇ مەكتەپنى كۆزىتىش ئويلىنىش بىلەن ئاخىرلاشتى .ئۇ ئۆيگە قايتار ۋاقتىدىمۇ بۇ مەكتەپنىڭ ئەھۋالىنى ئويلاپ ماڭدى................

داۋامى بار..............
ئەزىز دوسلار سىلەر بۇنى ئوقۇپ نىمانچە چۈشۈنىكسىزدۇ دەپ قالغانسىلەر ئەمەلىيەتتە بۇ ھەقىقى بولۇپ ئۆتكەن بىر 13ياشلىق قىزنىڭ مۇھەببەت سەپىرى ..... ئۇنىڭ ھاياتىدىكى ئەڭ ئۇنتۇلغۇسىز ئازاپلىق ۋە خۇشاللىق ۋاقىتلىرى مۇشۇ ۋاقىتتىن باشلانغان ،پىكىر تەكلىپىڭلارنى ئايىمىغايسىلەر !!!

_____2___________

تۇنجى مۇھەببەت(2)

مانا ئۇ بۈگۈنكى خىياللىرىدىن ئۆزىنى تارتالماي،ئۆيىگىمۇەكەلدى.ئۇ ئۆزىنى شۇنداق بىچارە غېرىب ھېس قىلاتتى،دادىسىنىڭ بولمىغانلىقىدىن ئۇ يوشۇرۇن نۇرغۇن قېتىم ياش تۆككەن ئىدى!ساۋاقداشلىرىنىڭ دادىسى توغرىلىق قىلىشقان سۆزلىرىنى ئاڭلىغىنىدا مەن نىمانچە شورپىشانىدىمەن دەپ ئويلايتتى.ئۇنىڭ بۇنداق ئويلىشىمۇ بىكار ئەمەس ئىدى ،ئۇنىڭ ئانىسى ئۇنى پەقەتلا ياقتۇرمايتتى،قېرىنداشلىرى بولسا ئۇنىڭغا ناھايىتى قاتتىق قوللۇق قىلاتتى،ئۇ روھى ئازاپلا تارتقان بولسىدى بۇنچىلىك بولۇپ كەتمەس ئىدى ،ئەمما ئۇدائىملا ئىقتىسادتىن بەكرەك قىسىلاتتى،ئۇنىڭ ھازىرقى مەكتىپى ئۆيىگە خېلىلا يىراق،ئۇنىڭ كاللىسىدىكى ئەڭ چوڭ خىيال بولسا چۈشلۈك تاماق بېرىپ-كىلىش مەسىلىسى ئىدى ،ئۇ شۇنچىلىك غەملەرنى قىلاتتى:تاماقنى
قانداق قىلارمەن ؟ ھەركۈنى چۈشلۈكى ئۆيگە چىقىپ بولغىلى بولارمۇ؟ چىقساممۇ قاتتىق گەپلەرنى ئاڭلاپ كۆڭلۈمنى غەش قىلىپ كىرەرمەن تايىنىلىق..........ھەي ئۇلۇغ ئاللاھمەن بۇدۇنياغا نىمە بولۇپ يارىلىپ قالغان بولغىتىم...............ئۇشۇنداق خىياللار بىلەن ئولتۇراتتى ،تۇيۇقسىز ئاكىسى ئۇنى چاقىرىپ قالدى:
- ھەي !راھىلە!قېنىسەن!بۇ ئاۋازدىن راھىلە قورقۇپ ئېسىنى ئاران يىغدى،راھىلە:
-ھەئاكا مانا مەن!
- كىرە بۇياققا!دىدى ئاكىسى زەردە بىلەن. راھىلە نىمە بولغاندۇ نىمە ئىشنى خاتا قىلغاندىمەن دەپ قورقۇپ يۈگۈرۈپ ئاكىسىنىڭ كەينىدىن كىردى.
ئاكىسى راھىلەگە بىر پەس قارىۋەتكەندىن كىيىن:
-ھە!مەكتەپكە بېرىپسەن قانداقراقكەن؟سورىدى ئاكىسى ئۇنىڭغا قاراپ تۇرۇپ.راھىلە قورقۇپ كېتىپ:
-بولىدىكەن!ياخشىكەن ئاكا!دەپلا جاۋاپ بەردى .ئاكىسى بۇجاۋاپنى ئاڭلاپ ئاچچىقى كىلىپ قالدى چۈنكى ئۇمۇ شۇ مەكتەپنى پۈتتۈرگەن بولۇپ ئەلىمى-تەلىمىنى ئوبدان بىلەتتى ،شۇڭا ئۇ سىڭلىسىنىڭ ئۇمۇ مەكتەپنىڭ ئاشۇ ئىشلىرىنى ياقتۇرۇپ قالغان چېغى دەپ قالدى بولغاي دەرھاللا سىڭلىسىنىڭ يۇمران ئېڭىكىنى سىقىمداپ تۇرۇپ:
-ساڭا شۇنچىلىك دەپ قوياي راھىلە ئەگەردە سەن توغرۇلۇق شۇنچىلىك گەپ سۆز ئاڭلاپ قالىدىغان بولسام....................بۇ گەپلەرنى ئاڭلىغان راھىلە ھەيران قالدى چۈنكى ئۇ بۇنداق گەپلەرنى پەقەتلا ئاڭلاپ باقمىغانىدى،شۇنداق بولسىمۇ ئۇ دەرھاللا:
-خاتىرجەم بول ئاكا! دەپ جاۋاپ بەردى .ئاكىسى ئۇنىڭ بېشىنى سىلاپ تۇرۇپ:
-سەنمۇ چوڭ بولدۇڭ دىمىسەممۇ چۈشىنىسەن جەمئىيەت قالايمىقان ئەقلىڭنى ئىشلەت !بولدى چىقىپ كەتكىن !دىدى.بىچارە راھىلەنىڭ ئاكىسىنىڭ يېنىدىن چىقىپ بولغۇچە يۈرىكى ئېغىزىغا كېلىپ قالدى. شۇنداقتىمۇمەن ئۇنداق ئىشلارنى قىلىدىغانغا ساراڭ ئەمەس تۇرسام؟........ئۇ شۇنداق خىياللارنى قىلىپ بۈگۈن بىركۈننى توشقۇزۇپ ئۇيقۇغا غەرق بولدى.
ئەتىسى سەھەردىلا نامىزىنى ئوقۇپ ئۆيىدىكىلىرىگە گەپ قىلمايلا مەكتەپكە ماڭدى.توۋا دەيتتى ئۇ،مەن بىر تەتىلنىڭ ئىچىدىلا شۇنچە ئۆزگىرىپ كەتتىممۇ؟خەقلەر نىمانداق قارايدىغاندۇ؟دىمىسىمۇ ئۇنى كۆرگەنلەر شۇنداق غەلىتە قارىشاتتى.مانا مېڭىپ بۇمەكتەپكە يېرىم سائەتتە ئاران كېلىپ بولالىدى.ئەمما بۇيېرىم سائەت ئۇنىڭ ئۈچۈن بەك ئۇزۇن بىلىندى.مەكتەپ ئىچى ئىنتايىن جانلىنىپ كەتكەن ئىدى.ئۇياقتا تازىلىق قىلىشنىمۇ تالىشىپ يۈرىۋاتقان قىز-يىگىتلەر،بۇياقتا بولسا ئەتتىگەندىلا مۇڭدىشىۋاتقان،بىر-بىرىنى قوغلىشىپ يۈرىشىۋاتقانلارئىدى.قولىدا كىتاپ بار ئۆگۈنۈش قىلىۋاتقان ئوقۇغۇچىدىن بىرنىمۇ ئۇچراتقىلى بولمايتتى.......راھىلەنى كۆرگەن يىگىتلەر بولسا ئۇنى كۆرسىتىپ نىمىلەرنىدۇ دىيىشەتتى.راھىلە بېشىنى يەردىن كۆتۈرمەي سىنىپىغا ئارانلا كىرىۋالدى.شۇنچىلىك شوخ بۇ قىز بۇ مەكتەپكە كۆنەلمەي ئۈنلۈكرەكمۇ سۆزلىگۈسى كەلمىدى .دەرس ۋاقتىدىمۇ ئوقۇتقۇچى باردەكمۇ ئەمەس ئىدى ،ئوقۇغۇچىلار ئۆزىنىڭ ئىشى ئۆزىنىڭ پارىڭى بىلەن ئىدى .بۇمەكتەپنىڭ ئوقۇتقۇچىلىرى بۇنداق ئىشلارغا كۆنۈك بولغاچقا دەرىسىنى سۆزلەۋىرەتتى.راھىلەنىڭ بۇ ئەھۋالغا ئاچچىقى كەلسە،تۇرۇپ ئوقۇتقۇچىلارنىڭ ئەھۋالىغا كۈلگىسى كىلەتتى.دەم ئېلىشتا بولسا تۇرۇپ-تۇرۇپ جىدەل چىقاتتى،ئوغۇللارنىڭ تاماكا چېكىشى ناھايىتى نورمال بىر ئىش ئىدى .راھىلەنى ئەڭ ئويغا سالغان چۈشلۈك دەم ئېلىشمۇ يىتىپ كەلدى.ئەمدى نىمە يىگۈلۈك ئۇنىڭ يېنىدا تەتىل كۈنلىرىدە يېغىپ قويغان ئون نەچچە يۈەن پۇل بار ئىدى ئەمما ئۇ بۇ پۇلنى ئامال قىلىپ تىجەپ ئۇزاقراق يەتكۈزمىسە بولمايتتى.
قېرىشقان

_________ 3_ ________

تۇنجى مۇھەببەت!!!(3)

ئۇ كۈندىلا كۈلۈپ ئىچىلىپ يۈرەتتى،ئۇنىڭ شۇ شوخلىقىنى ،گۈزەل رۇخسارىنى كۆرگەن ھەربىر يىگىت ئىختىيارسىز ئۇنىڭ كەينىدىن ماڭاتتى.
ئۇ نۇرغۇن يىگىتلەرنىڭ خەتلىرىنى رەت قىلدى، نەچچىسى ئىككىنچى كۆرۈنمىدى،بەزىلىرى يەنە قايتىلاپ يېزىۋەردى،ئەمدى ئۇ بۇنداق ئىشلارغىمۇ كۆنۈپ كارى بولمايدىغان بولۇۋىدى، يىگىتلەر يۈزىنى قېلىن قىلىپ ئۇنىڭ ئالدىغا كىلىپ تەلەپ قويۇپ تۇرۇۋالىدىغان بولۇشتى.كۈندە مەكتەپتىن قويۇپ بەرگەندە ئۇنىڭ كەينىدىن نۇرغۇن يىگىتلەر ماڭاتتى،ئۇ ئۇلاردىن شۇنداق بىزار بولۇپ كەتكەن ئىدى.ئۇ يىگىتلەر راھىلەنى ئۆيىنىڭ ئالدىغىچە ئەكىلىپ قويۇپ ئاندىن ماڭاتتى ،بىر-بىرىدىن قىزغىنىپ جىدەلمۇ قىلىشاتتى،ئۇزاق ئۆتمەي راھىلە بۇمەكتەپتىكى ھەممەيلەنننىڭ قىززىق تىمىسىغا ئايلاندى .راھىلە مەكتەپ ئىچىدە ماڭار بولسا:
- قاراڭلار ئەشۇ قىز شۇ!
-ئۇنچىلىك ئەمەسكەنغۇ؟............شۇنىڭغا ئوخشاش قولاق ياقتى گەپلەر نۇرغۇن ئىدى راھىلەمۇ بۇنىڭغا كۆنۈپ قالدى.بۇلار بىلەن جىدەللىشىپ يۈرسە بىردەمدىلا نىمە بولۇپتۇ دىسە،ئوغۇل بالا تالىشىپتۇ دەپ گەپكە قېلىشى ئىنىق ئىدى .شۇڭا ئۇ دائىملا بوپتۇ،دەپلا ئۆزىگە تەسەللى بىرەتتى.
ئۇنىڭ كەينىدىن ماڭغان يىگىتلەر ئۇزاق بولسا بىر ھەپتە ماڭاتتى،كۈندە ماڭغىنى كۈندىكىگە زادىلا ئوخشىمايتتى.چۈنكى راھىلە شۇنچىلىك كەسكىن رەت قىلاتتىكى ئازراقمۇ ئورۇن قويمايتتى.كۈنلەر شۇ تەرىقىدە كىتىپ باراتتى ،ئەمما راھىلەنى بىر ئىش ناھايىتى بىئارام قىلىۋاتاتتى ئۇ بولسىمۇ ،بىر يىگىت ئۇنىڭ كەينىگە كىرىۋالدى ،ئۇ ئۆزى ناھايىتى تارتىنچاق بالا ئىدى،ئەمما ئۇنىڭ ئىككى دوستى بارئىدى ئۇئىككەيلەن راھىلەگە پەقەت ئاراملىق بەرمىدى .ئۇلار چۈشتىمۇ ،كەچتىمۇ،ھەردائىم راھىلەنىڭ كەينىدىلا يۈرەتتى دوستىنىڭ راھىلەگە بولغان كۆڭلىنى چۈشەندۈرەتتى،ئەمما راھىلە ئۇلارغا شۇنداق قوپاللىق قىلاتتى.شۇنداقتىمۇئۇبالا نىيىتىدىن قەتئى يانمايتتى.ئەگەردەراھىلەنىڭ كەينىگە بىرەرسىنىڭ كىرىۋالغىنىنى بىلىپلا قالسا،ئاشۇنى ھەرگىزمۇ بوش قويمايتتى........................
بىر قېتىم راھىلە دوستلىرى بىلەن ئۆيگە قايتىۋاتاتتى ،كۈندە كەينىدىن ماڭىدىغانلاربۈگۈن ھېچ يەردىمۇ كۆرۈنمەيتتى،راھىلە ئىنتايىن خۇشال كەيپىياتتا كىتىۋاتاتتى.تۇيۇقسىز ئۇنىڭ ئوغۇل ساۋاقدىشىدىن بىرى ئۇنى كۆرۈپلا ئۇنىڭ يېنىدا مېڭىپ تۇرۇۋالدى .راھىلە ئۇنداق قىلماسلىق توغرىسىداگەپ قىلسىمۇ ئۇنىمىدى. نەدىن كەلدىكىن تاڭ ھېلىقى بالا ئىككى دوستى بىلەن كىلىپ قالدى.بۇ ئەھۋالنى كۆرۈپلا نىمە بولغىنىنىمۇ سورىمايلا راھىلەنىڭ ساۋاقدىشىنى ئۇرۇپلا كەتتى .بۇ ئىشنى كۆرگەن راھىلە تۇرۇپلا قالدى.راھىلەنىڭ دوستلىرى ئۇنى تارتىپ ئېلىپ ماڭدى .ئەگەردە دوستلىرى ئۇنداق قىلمىغان بولسا باشقىلار مۇشۇ قىزنىڭ جېدىلىكەن دەپ سەتلەشكەن بولاتتى.بۇ ئىشتىن كىيىن راھىلە خاتالىقنىڭ ئۆزىنىڭ چىرايىدىمۇ ياكى مىجەزىدىلىكىنى بىلەلمەيلا قالدى.كۈنلەر ئوخشاش تەرىقىدە ئۆتۈپ بىرمەۋسۈممۇ توشتى.
ئۇ تەتىل جەريانىداشۇنچىلىك زىرىكتىكى ساراڭ بولايلا دىدى .زىرىكىشلىك تەتىل ئەھمىيەتسىز ئاياغلاشتى.....................
يىڭى مەۋسۈمدە مەكتەپ يەنە يىڭى بىر تۈس ئالدى. راھىلەمۇ بۇرۇنقىدەكلا كۈن ئۆتكۈزىۋاتاتتى .ھېلىقى بالىمۇ پەيلىدىن يانمىغان ئىدى .بىر كۈنى چۈشلۈك دەم ئېلىشتا ئۇ بالا راھىلەنىڭ ئالدىنى توسۇپ ئۇنىڭغا گەپ قىلىپ تۇرۇۋالدى .تۇيۇقسىز راھىلەنىڭ ئالتە يىللىق ساۋاقدىشى ئادىل كىلىپ قالدى.
ئادىل ئۆزى ئون بەشلەردىن ئاشقان كىچىككىنە تۇرۇپ تاماكا چەكمىسە چىدىيالمايدىغان بالائىدى .راھىلەنىڭ ئاڭلىشىچە ئادىل راھىلەگە بۇرۇندىنلا ئاشىقمىش............ئادىل بۇ ئەھۋالنى كۆرۈپ :
- راھىلە ماڭە سىنىپقا كىرىپ كەت!دەپ ۋارقىرىدى .راھىلە گەپ قىلماي كىرىپ كەتتى .ئۇنىڭ كەينىدىنلا ئادىلمۇ سىنىپقا كىرىپ سىرتقا چىقما !دەپ قويۇپ چىقىپ كەتتى، بۇ مەكتەپتە بالىلار مەھەللە ئايرىشىپ بىر-بىرى بىلەن جىدەل قىلىشاتتى.بۈگۈنمۇ ئۇ ئىككەيلەن ئون نەچچە بولۇپ ئۇرۇشۇپ مەكتەپنى بېشىغا كەيدى ئايرىۋەتكىلى مۇئەللىملەر بولمىغاچقا بۇقېتىملىق جىدەل قانغۇدەك بولدى.بۇ مەكتەپتە جىدەللەشكەندە ھېچكىم ،ھېچكىمنى ئاجرىتىۋەتمەيتتى ،ئاخىرىدا نىمە بولدىكىن تاڭ ؟جىدەل ئاخىرلاشتى بۇجىدەلدە بىرىنىڭ قولى سۇنغان ،يەنە بىرىنىڭ بىر كۆزىگە قارىغىلى بولمايتتى،چۈشلۈك دەم ئېلىش توشۇپ ئوقۇتقۇچىلارمۇ كەلدى ،بولغان جىدەلدىن خەۋەر تاپقاندىن كىيىن ئادەت بويىچە جىدەلنىڭ باشلامچىلىرى چاقىرتىلدى .ئەمما جىدەلنىڭ سەۋەبىنى بىلگەن ئوقۇتقۇچىلار بىچارە راھىلەنى خاتا چۈشىنىپ ،جىدەللەشكەنلەرنى چىقىرۋىتىپ بۇبىچارىنى چاقىرتتى.ھەممە ئوقۇتقۇچىلارنىڭ كۆزى راھىلەدە ئىدى.ئارىدىن سېمىزرەك كەلگەن بىر مۇئەللىم:
-ھە نىمە ئىشلارنى تېرىۋەتتىڭىز مەكتەپتە؟دەپ راھىلەگە مىختەك قادالدى،بىچارە راھىلەلەۋلىرىنى تىترىتىپ تۇرۇپ:
-مۇ...مۇئەللىم مەن ھېچ ئىش تېرىمىدىم................ئەمما بۇ بىچارە قىزنىڭ گېپىگە ھېچكىم ئىشەنمەيتتى.ئارىدىن راھىلەنىڭ ھېلىقى سىنىپ مۇدىرى:
-توۋا جېنىغا چۇشلۇق بولماي بىر جېنىغا نەچچىسىنى كەينىگە سېلىپ يۈرۈپ.........بۇ گەپ غورورى كۈچلۈك راھىلەنىڭ يۈرىكىگە تەگدى.راھىلە:
-مۇئەللىم مەن نەدە ئۇنداق قىلىپتىمەن!دىدى غەزەپ بىلەن.سىنىپ مۇدىرى:
-كۆردىڭلارمۇ ئاچچىقى بوش ئەمەس بۇنىڭ!خۇددى بىز بىلمەيدىغاندەەك............بۇ گەپنى ئاڭلاپ راھىلەنىڭ بۇ يەردە تۇرىۋەرگۈسى كەلمەي ئۆرۈلۈپلا چىكەتتى.ئوقۇتقۇچىلار ئۇنىڭ كەينىدىن توۋا بۇ ئوقۇغۇچىلارغا نىمە بولدىكىن تاڭ دەپ ئۆز-ئارا مۇلاھىگە چۈشۈپ كەتتى.........
بىچارە راھىلا ئوقۇتقۇچىلار ئىشخانىسىدىن چىقىپلا ئۆزىنى تۇتالماي يىغلاپ كەتتى.ئۇنىڭ ھالىغا قارىغان ھەر بىر ئادەمنىڭ يۈرىكى سىرقىرىماي قالمايتى........................
مۇشۇ نۆۋەتلىك ئىشتىن كىيىن ئۇنىڭ نامى ئوقۇغۇچىلار ئارىسىدىلا ئەمەس ،ئوقۇتقۇچىلار ئارىسىدىمۇ چىققان ئىدى.ئۇ بۇئىشلارغىمۇ پەرۋا قىلماي چىداپ كەلدى.كۈنلەر ئۆتكەنسىرى ئۇنىڭدا ئىنتايىن بىر تاتلىق سىزىم پەيدا بولۇشقا باشلىدى.بۇ سېزىم ئۇنى ئىنتايىن خىيالچان ،غەمكىن قىلىپ قويدى .ئۇ ئۆزىمۇ سەزمىگەن ھالدا سىنىپىنىڭ ئالدىغا چىقىپ كىمدۇر بىرىنىڭ ئۆتۈشىنى تەقەززالىق ئىلكىدە كۈتەتتى...................

_______________ 4 ________________

تۇنجى مۇھەببەت(4)

ئۇ بۇ خىل تاتلىق سېزىمدىن تۇرۇپ راھەتلەنسە، تۇرۇپ بىئارام بولاتتى،تۇرۇپ كۈلكە تۇتاتتى. ئۇ بىر نەچچە كۈن ئۆزىگە نىمە بولغىنىنى بىلەلمەيلا قالدى،ئەمما بىر سىنى كۆرسە،شۇ خىل ھىسياتنىڭ تېخىمۇ كۈچىيىدىغانلىقىنى ھېس قىلغاندا يۈرىگى تارتىشقاندەك بولدى.ئۇنىڭدىكى بۇ ھېسيات ئۇنى كۈندىلا قىيناپ ئارام بەرمەيتتى ،ئۇنى شۇنچىلىك قىلىۋىتەلىگەن بۇ تەلەيلىك يىگىت ئۇنىڭ يېنىدا پەرۋانە بولۇپ ئۇنىڭ ئۈچۈن ھەممە ئىشقا تەييار تۇرۇۋاتقان
يىگىتنىڭ قىيامەتلىك يېقىن دوستى ئىدى.شۇنىڭ ئۈچۈن راھىلە كۈندىن كۈنگە جىمغورلىشىپ كەتتى.يا ئېچىلىپ كۈلگىسى يا تاماق يىگۈسى كەلمەيتتى.
خىيال سۈرگىنى سۈرگەن.يەتمىگەندەك دوستلىرىدىن بۇ يىگىتنىڭ سۆيگىنى بارلىقىنى ئاڭلىغاندا ،يۈرىكى ئەلەمدىن ئېچىشىپ كەتتى.ئۇنىڭ بىر دەردى ئىككى بولدى.ھۆرمەتلىك ئوقۇرمەنلەر كىچىككىنە تۇرۇپ بۇ قىزدا نەدىمۇ بۇنداق ھېسىيات بولسۇن ،دەپ ئويلىشىڭلار مۇمكىن ئەمما ھەقىقەتەن بۇقىزدا ئادەمنى ھەيران قالدۇرغۇدەك مۇھەببەت پەيدا بولغان ئىدى.ئۇ يىگىتنىڭ ئىسمى ئابلەت بولۇپ ئون يەتتىلەرگە كىرگەن قاملاشقان،شوخ،چاقچاقچى بىربالا ئىدى ،ئۇ دوستى ئالىمنىڭ بىر قىزنى ياخشى كۆرۈپ قالغىنى ئۈچۈن ئۇنىڭغا ياردەم قىلىپ ،شۇ قىزنىڭ كەينىدىن مىڭىشىپ بىرىۋاتاتتى.ئەمما ئۇ يىگىتنىڭ گەپ سۆزلىرى راھىلەگە تەسىر قىلىش ئۇياقتا تۇرسۇن ئادەمنى ھەيران قالدۇرۇپ راھىلە ئۇنى ياخشى كۆرۈپ قالدى.بۇ دەردىنى ئۇ كىمگىمۇ ئېيتسۇن!راھىلە ئۇيىگىتكە ئوغرىلىقچە قارايتتى ،يوللىرىغا تەلمۈرەتتى،بۇرۇن ماڭمىسىكەن دەپ قالغان ئالىمنى ئەمدى ماڭسىكەن،دەپ ئويلاپ قالاتتى،نۇرغۇن شىرىن خىياللارنى سۈرەتتى،ئەمما بىردەمدىلا يامان چۈش كۆرگەندەك چۆچۈپ ئېسىنى يىغاتتى .بۇ مۇمكىن بولارمۇ؟ھازىرئۇنىڭغۇ لايىقى بار.لايىقى بولمىغان ئەھۋالدىمۇ بۇ ھەرگىزمۇ مۇمكىن بولمايدۇ !دەپ ئۆزىنى توختىتاتتى.ئۇنىڭ بۇ غەلىتە ھەركەتلىرىدىن گۇمانلانغان رەيھان راھىلەگە:
-راھىلە دىگىنە ساڭا نىمە بولدى؟راھىلەچاندۇرماي:
-ھېچ...ھېچ نىمە بولمىدى!نىمىشقا بۇنداق سورايسەن سىڭلىم؟ بۇ گەپنى ئاڭلىغان رەيھان چېچىلىپ:
-مىنى بىلمەمدىكىن دىمە!بىرسى ساڭا ئۆلگىدەك كۆيىۋاتسا نىمە ئۇنىڭ قىيامەتلىك دوستىنىڭ كەينىدىن تەلمۈرۈپلا يۈرىسەن!راھىلە بۇ ئىشنى ھېچبىر ئىنساننىڭ بىلىپ قېلىشىنى خالىمايتتى،شۇڭا بۇ گەپنى ئاڭلاپلا چېچىلىپ ۋارقىراپ سالدى:
-بۇ نىمە دىگىنىڭ !باشقىلارئاڭلىسا سەت ئەمەسمۇ!رەيھان ئۇلاپلا:
-نىمانداق يوشۇرۇپ كىتىسەن!ئۇنداق ئادەم ياخشى كۆرمىسەڭلا بولمىدىمۇ!راھىلە بۇ گەپنى ئاڭلاپ كۆزلىرىگە لىققىدە ياش ئېلىپ:
-مەندىمۇ نىمە ئامال!ياخشى كۆرمەي دەپلا ياخشى كۆرمىگىلى بولامدۇ!دەپ بولۇپلا ئۆكسۈپ -ئۆكسۈپ يىغلاپ كەتتى.ئۇنى بۇنداق بولۇپ كەتمىگەندۇ دەپ ئويلىغان رەيھان ئۇنىڭغا تەسەللى بىرىپ:
-خاپا بولما ئاچچىقىمغا چىدىماي ساڭا قاتتىق تىگىپ سالدىم .مەن خاتا قىلىدىم!دەپ ئۇنى قۇچاقلىدى.راھىلە ئىسەدەپ تۇرۇپ:
-سەندە خاتالىق يوق !ھەممىسى مىنىڭ شور پىشانىلىكىم مىنىڭ قايسى بىر ئىشىم كۆڭۈلدىكىدەك بولغان!ھۈ ھۈ ھۈ.......ئۇنىڭ يىغىسى باشلىنىپ كەتتى .رەيھان ئۆزىنىڭ ناھايىتى خاتا قىلغانلىقىنى بىچارە دوستىنىڭ بۇ ھالىنىڭ بەك يامانلىقىنى ئەمدى ھېس قىلدى.ئۇ بۇرۇن راھىلەنىڭ كۆڭلى يېرىم بولۇپ يىغلاپ تۇرسىمۇ ،ئۇنىڭغا بىرەر ئىككى ئېغىز قىزىق گەپ قىلسىلا ،كۈلۈپ يىغىسى توختايتتى .ئۇبۇقېتىممۇ راھىلەنىڭ كۆڭلىنى ئېچىش ئۈچۈن ئۇنىڭغا :
- جېنىم راھىلە قارا !سەن شۇنچىلىك چىرايلىق تۇرساڭ!ئۇنچىلىك ئازاپلىنىش كىتەمدۇ!قارا مەن ئوغۇل بالا بولۇپ قالغان بولسام چوقۇم سىنى ئالاتتىم...دەپ تۇرۇشىغا راھىلە تېخىمۇ ئىسەدەپ:
-ھەممىنى قىلغان مۇشۇ چىرايىم!چىرايىمدىن نەپرەتلىنىمەن !مۇشۇ چىرايىم بولمىغان بولسا!ھازىرقىدەك قاملاشمىغان ئىشمۇ بولمايتتى!لەنەت بۇنداق چىرايغا!...ئۇنىڭ بۇ ئەلپازىنى كۆرگەن رەيھان ئۇنىڭ ئەمدى ھەقىقى ئاشىق بولغىنىنى چۈشىنىپ ،راھىلەگە ئىچ ئاغرىتىپ ئۇمۇ تەڭ يېغلاپ تۇرۇپ :
-لايىقى بولسا بولمامدۇ!ئۇنىڭ بىلەن يۈرسەڭ نىمىشقا بولمىغۇدەك!بۇنداق ئىسەدەپ يىغلاپ ،خىيال سۈرۈپ ئولتۇرىۋەرمەي!كۈلۈپ شوخ يۈرمەمسەن!
ئىككى دوست خېلى ئۇزۇنغىچە يىغلىشىپ دەرتلىرىنى تۆكۈشتى.
ئەمدىلىكتە مەكتەپتە راھىلەنىڭ بىرسىگە ئاشىق بولۇپ قالغانلىقى توغرۇلۇق گەپ-سۆزلەرنۇرغۇن ئىدى.لىكىن ئۇ يىگىتنىڭ كىملىكى بىر سىر ئىدى .كۈنلەر يەنىلا ئوخشاش رېتىمدا كىتىۋاتىدۇ.ئەمما ئابلەت ئۈچۈنچى يىللىقتا ئوقۇغاچقا ئوقۇش پۈتتۈرۈشىگە ئازلا قالغانىدى. ئەگەردە راھىلە پۇرسەتنى چىڭ تۇتمىسابۇ ئىش ئۆمۈر بويى سىر پېتى قالاتتى،ئەمما قانداق بىلدۈرگۈلۈك؟قاراپ تۇرۇپ دىيىش كىرەكمۇ؟ياق راھىلە ئۇنداق پەس قىز ئەمەس!ئۇ جاندىن كەچسە كىچىدىمۇ غورورىدىن كەچمەيدۇ!زادى قانداق قىلىش كىرەك ئەگەردە بىلگەن تەقدىردىمۇ نىمە ئىش بولسۇن؟ئۇ شۇ غەمدىن باشقىنى قىلمايتتى.تۇيۇقسىز كاللىسىغا بىر ئەقىلنىڭ كېلىپ قالىدىغانلىقىغا ياكى بولمىسا ئۇلۇغ ئاللاھنىڭ ئۇنىڭ كۆڭلىگە سېلىشىنى كۈتۈشتىن باشقا چارە يوق ئىدى.

____________ 5 __________

تۇنجى مۇھەببەت(5)

مانا قېرىشقاندەك ھەممە مەكتەپتەئۈچىنچى يىللىق ئوقۇغۇچىلىرىنى تەكرار قىلدۇرۇۋاتسا بۇ مەكتەپ ئۈچىنچى يىللىق ئوقۇغۇچىلىرىنى بىر ئايلىق دەم ئېلىشقا قويىۋىتىدىغانلىقىنى ئۇقتۇردى،بۇ خەۋەرنى ئاڭلاپ راھىلە تېخىمۇ ئازاپلىنىشقا باشلىدى.بۇكۈننىڭ كېيىنرەك كېلىشىنى ئۈمىد قىلاتتى.ئەمما بۇكۈن ناھايىتى ئىتتىك كېلىپ قالدى ئەمدى ئۇنىڭدا باشقا ئۈمۈدمۇ قالمىغانىدى،ئەمدى ئۇلاريىغىلسىمۇ قالغان ئوقۇغۇچىلارنى قويىۋىتىپ ئىمتاھان ئېلىپلا ئوقۇش پۈتتۈردى دەپ يولغا سالاتتى .
بۈگۈن ئۇلارنى قويىۋەتتى ،بالىلار بايرىمى دەپ باشقىلارنىمۇ چۈشتىن كىيىن دەم ئېلىشقا قويۇپ بەردى . يوللاردا كىچىك بالىلار بايراملىق كىيىملىرىنى كىيىپ رەڭگارەڭ بولۇشۇپ يۈرەتتى.راھىلە بۇبالىلارغاقاراپ ئۆزىنىڭ بالىلىق ۋاقىتلىرىنى ئەسلەپ قالدى ئۇبىچارە قىز تۇغۇلۇپ ھېچكىم ئۇنى بالىلار بايرىمى دەپ ئويناتقىلى ئاپىرىپ باقمىغانىدى ،باشقاساۋاقداشلىرىنىڭ بالىلار بايرىمىدا ئاتا- ئانىسىنىڭ ئاتايىتەن مەكتەپكە كىلىپ بالىلىرىنىڭ يېنىدا پەرۋانە بولۇشقاندا بىچارە راھىلە يەككە-يىگانە قالاتتى.بۇنداق ۋاقىتلاردا ساۋاقداشلىرىنىڭ ئاتا- ئاناڭچۇ دىيىشلىرىدىن قۇتۇلۇش ئۈچۈن ئۆزى يالغۇزلا تۇرۇۋالاتتى .ھەريىلى مۇشۇ كۈن ئۇنىڭ ئۈچۈن مۇقىم ئازاپلىنىش كۈنى بولۇپ قالغان ئىدى.مانا بۇيىل ئەمدى ئازاپلانماسمەن دەۋاتاتتى.باشقا ئىشتىن كۆڭلى يېرىم بولدى ،راھىلە بۇ ئىشلارنى ئويلىغانسىرى ئۆزىنىڭ ھەقىقەتەنمۇ ،بىتەلەي ئىكەنلىكىنى جەزىملەيتتى،توۋا مەن نىمانچە شور پىشانە!مۇشۇ كۈنگىچە ،دادىنىڭ قانداق بولىدىغىنىنى بىلمەيمەن!بوپتۇ،تەقدىر ئەمما ئانامنىڭمۇ مىنى بىرەر قېتىم ئەركىلىتىپ باققىنىنىمۇ بىلمەيمەن،نىمىشقا؟زادى نىمىشقا؟بۇنداق يامان كۈنلەرنى مەنلا كۆرىمەن!ئاھ خۇدا!مەن نىمە بولۇپ تۇغۇلغان بولغىيتىم دۇنيادا مەندىنمۇ بەكرەك تەتۈر پىشانە بىرەرسى بارمىدۇ؟ئۇمانا مۇشۇ خىياللار بىلەن يولدا كىتىۋاتاتتى.دوستلىرىنىڭ :
- توۋا خۇدايىم ئالدىڭغا قارا راھىلە!دىيىشىدىن ئېسىنى يىغىپ ئالدىغا قاراپ ھەيران قالدى،ئالدىدا ئۇ ئۈچەيلەن قاراپ تۇراتتى.راھىلەنىڭ يۈرىكى توختاۋسىز سوقاتتى.ئۇلارنىڭ ئارىسىدىن ئالىم راھىلەنىڭ ئالدىغا كېلىپ بېشىنى تۆۋەن قىلىپ:
-توختىسىڭىز!سىزگە گېپىم بار ئىدى.دىيىشى راھىلە چېچىلىپ:
-نىمە گېپىڭىز بارلىقى ماڭىمۇ ئايان!جاۋابىم سىزگىمۇ ئايان! خوش!دەپلا ماڭدى.راھىلەنىڭ كەينىدىنلا يەنەبىر دوستى ئېلى كىلىپ راھىلەگە غەزەپ بىلەن:
-سىز نىمانداق باغرى تاش ئابلەت كەينىڭىزدىن مېڭىۋاتقىلى نەۋاخ!ئۇ سىزنىڭچە قىز بالا چىقماي ماڭدىمۇ؟ بۇ گەپنى ئاڭلاپلا راھىلە تېخىمۇ ئاچچىقلىنىپ:
-ياقەي!ماڭا ئوغۇل بالا چىقماي ئۇنى تەكلىپ قىلدىم! كەينىمدىن مېڭىشقا !ئېلى بۇ گەپكە چىدىماي:
-ھەي !سىز گەپ چۈشىنەمسىز قانداق؟سىزنى ياخشى كۆرۈش گۇناھمۇ!ئۇنىڭغا نىمانچە بوينى قاتتىقلىق قىلىسىز!ئالىم يا قالايمىقان بالا بولمىسا! راھىلە يەنە تەنە قىلىپ:
-ياق ياق...ئۇنىڭ ياخشى كۆرىشى گۇناھ ئەمەس مىنىڭ ماۋۇ چىرايىمدا ھەممە گۇناھ!بۇلارنىڭ سۆھبىتى تازا قايناۋاتقاندا تۇيۇقسىز ئالىم كىلىپ ئېلىغا ئاچچىقلىنىپ:
-ئېلى نىمانداق قىلىسەن !ئېلى يەنە ۋارقىراپ:
-ھوي !نىمانداق قىلىدۇ ئەمىسە دۇنيادا قىز بالا قالمىغاندەك! ئالىم:
-ئەمدى بولدى قىل!كەينىدىنلا راھىلە:
-ھە غوجام قاراڭ!كوچىنىڭ ھەممىسى قىز بالا!مەندەك بىر باغرى تاشقا ئېسىلىۋېلىپ نىمىمۇ قىلارسىلەر!خوش!دەپلا يۈگۈرۈپ ماڭدى،ئۇنىڭ يۈگۈرۈشى بىلەن تەڭ ئابلەتمۇ كەينىدىن يۈگۈرۈپ ماڭدى،كەينىدىن بىرسىنىڭ تەڭ كىلىۋاتقىنىنى بىلگەن راھىلە ئاچچىقىدا توختاپ خەپ دەپ ئۆرۈلۈپ قاراپلا تۇرۇپ قالدى كەينىدە ئۇنىڭغا بۇرۇنقىغا ئوخشىمايدىغان ھالەتتە ئابلەت قاراپ تۇراتتى.ئابلەت راھىلەگە:
-توختىسىڭىز سىزگە گېپىم بار ئىدى!راھىلە يەنە نەسىھەت قىلىدۇ دەپ ئويلاپ:
-بولدى نەسىھەت قىلىمەن دەپ ئاۋارە بولماڭ!دىيىشىگە ئابلەت:
-ياق ئۇ باشقا گەپ ئىدى!بۇ گەپنى ئاڭلاپ راھىلەنىڭ يۈرۈكى جىغغىدە قىلدى،ئابلەتنىڭ چىرايىغا قاراپ قويۇپ چاندۇرمايلا:
- ھە نىمە گەپ ئىدى؟ھۆرمەتلىك ئوقۇرمەنلەر راھىلەنىڭ شۇنداق بىر ئارتۇقچىلىقى باركى بۇ ئارتۇقچىلىق ھېچ بىر ئادەمدىن تېپىلمايدۇ.ئۇ بولسىمۇ ھەرقانچە ئازاپلانسىمۇ پەقەتلا چاندۇرمايتتى .ناھايىتى تەمكىن تۇرۇۋالاتتى .مانا ھازىرمۇ ئابلەتكە شۇنداق قارىغۇسى ئۇنىڭ سۆزلىرىنى زىرىكمەي ئاڭلىغۇسى كەلسىمۇ يەنىلا قىلچە چاندۇرماي،خۇددى ئۇنىڭدىن بىزاردەكلا تۇراتتى.
ئابلە راھىلەنىڭ كۆزلىرىگە ھېچقانداق ۋاقىتقا ئوخشىمايدىغان ھالەتتە تىكىلىپ قارايتتى.راھىلە بۇ قاراشلاردىن بىرنىمىنى سىزىپ يۈرۈكى باشقىچىلا سوقۇپ كەتتى.

__________ 6 ___________
تۇنجى مۇھەببەت(6)

ئابلەت راھىلەنىڭ كۆزلىرىگە تىكىلىپ تۇرۇپ:
-سەن زادى كىمنى ياخشى كۆرىسەن؟راھىلە دەرھاللا يەرگە قارىۋېلىپ:
- بۇنىڭ سىز بىلەن ئازراقمۇ ئالاقىسى يوق!ئابلەت يەنە راھىلەنىڭ بۇلاقتەك كۆزلىرىگە تىكىلىپ :
-ئەمىسە سەن خالىمىساڭ مەن دەپ بىرەيمۇ؟راھىلە بۇگەپنى بەدىنىنىڭ يىنىك تىترەۋاتقىنىنى سەزدى،شۇنداقتىمۇ چاندۇرماي:
-ھە!دەپ بېقىڭە! ئۇ ئابلەتنىڭ نىمە دەيدىغانلىقىنىمۇ بىلەتتى ،شۇڭا بوپتۇلا مېنىڭ دىگىنىمدىن ياخشىغۇ!دەپ ئويلاپ شۇنداق دىگەنىدى.راھىلەنىڭ پەرىزى خاتا چىقمىدى.ئابلەت:
-ئۇ مەن شۇنداقمۇ؟راھىلەنىڭ كىچىككىنە يۈرىكى سوقۇپ تېشىغا چىكەتكىلى تاسلا قالدى.ئۇ كۆزىگە شۇنداق تىز ياش ئالدى ،قانداق تېز ئالغان بولسا شۇنداق تېزلا توختاتتى.ۋە ئوماق لەۋلىرىنى تىترىتىپ:
-ھەئە!دەپلا جاۋاب بەردى .ئابلەت راھىلەنىڭ بۇ ئەلپازىغا قاراپ :
-بۇ ئالەم نىمە دىگەن تەڭشەلمىگەن ھە! دەپ تۇرۇشىغا ئېلى كىلىپ :
-بۇنىڭغا نەسىھەت قىلىمەن دەپ ئاۋارە بولما!بۇنىڭ يۈرۈكى تاشكەن!قارا ئالىم يىغلاپ سالدى!بۇ چاققىچە راھىلە ئۆرۈلۈپلا كىتىپ قالدى ئابلەتمۇ ھېچ نىمە دىيەلمىدى.راھىلە ئۆيىگە قانداق مېڭىپ كەلگىنىنى ئۆزىمۇ بىلمەيدۇ.ئۆيىگە كىلىپلا شۇنداق قاتتىق يىغلاپ كەتتىكى ئۇنىڭ شۇ يېغىسىنى ئاڭلىغان ھەر قانداق بىر ئىنساننىڭ يۈرۈگى ئېچىشىدۇ ئەلۋەتتە!
راھىلە ئابلەتنى پەقەتلا ئۇچراتماي بىر ھەپتىنى نىمە ئىشلار بىلەن ئۆتكۈزگىنىنىمۇ بىلمەيتتى.بىر كۈنى راھىلە چۈشلۈك تاماق ۋاقتىدا سىنىپتا دوسلىرى بىلەن ئولتۇراتتى.ئۇ دەرىزىگە قاراپ ئولتۇراتتى .ئالتىنچى ئاي مەزگىلى بولغاچقا سىرت ناھايىتى چىرايلىق كۆرىنەتتى .تۇيۇقسىز راھىلەنڭ كۆز ئالدىدىن ئابلەت ئۆتكەندەك كۆرۈندى.ئەمما راھىلە بۇ مىنىڭ خىيالىم بولۇشى مۇمكىن ئۇ مەكتەپكە نىمىشقىمۇ كەلسۇن!دەپ ئولتۇرىۋەردى .يەنە بىرقېتىم دەرىزىدىن ئۇنىڭ مىېڭىۋاتقىنىنى كۆرگەن راھىلە ئەسەبىلەچە سىرتقا يۈگۈرۈپ چىقتى ،چىقتىيۇ لىكىن ئۇنى كۆرۈپلا نىمە قىلىشىنى نىمىشقا بۇنداق يۈگۈرۈپ چىققىنىدىن ئىنتايىن ئۇيالدى.ئابلەت راھىلەگە قاراپ:
-چاقىراي دەۋاتاتتىم ھەرنىمە بولسا چىقتىڭ !راھىلە ھەيرانلىق بىلەن قاراپ:
-بىرەر گەپ بارمىدى؟ئابلەت:
-ھەئە! راھىلە:
-نىمە گەپ؟ ئابلەت تەمكىنلىك بىلەن:
-راھىلە بىز يۈرۈپ قالساق قانداق؟بۇ گەپنى راھىلە ئاڭلىغىنىغا ئىشەنگۈدسى كەلمەيتتى ،ئۇ ئابلەتنىڭ چىرايىغا سوئال نەزىرى بىلەن بىردەم تىكىلىپ تۇرۇۋېتىپ:
-ئالىمچۇ؟ئۇ قانداق قىلىدۇ؟دەپ سورىدى.ئابلەت كەسكىن قىلىپ:
-مەن ئۇنىڭغا كىيىنچە ئۆزۈم چۈشەندۈرىمەن!دىيىشىگە راھىلە:
-مۇھەببىتىڭىزچۇ؟دەپ ئۇنىڭغا تىكىلدى.ئابلەت ئۇنىڭغا ئۈمىد بىلەن قاراپ:
-ئايرىلىپ كىتىمەن!دەپ جاۋاب بەردى.راھىلە بىردەم تۇرۇۋېتىپ:
-بىز نىمىشقا يۈرىمىز؟دەپ سورىدى.ئابلەت:
-سەن مىنى ياخشى كۆرگەندىكىن!دىيىشى راھىلە ھوشىدىن كەتكىلى تاسلا قالدى.راھىلەنىڭ بۇ تۇرقىنى كۆرگەن ئابلەت:
- خاتا چۈشەنمە !مەنمۇ سىنى ياخشى كۆرۈپ قالدىم تىزراق جاۋاب بەر!ئەمدى راھىلە نىمە دىسۇن!نىمىمۇ دىيەلىسۇن!ئۇنىڭ نۇرغۇن قېتىم يىغلاشلىرى ،ئازاپلىنىشلىرى مۇشۇ گەپنى ئاڭلاش ئۈچۈن ئەمەسمىدى!ھېلىمۇ ئۇنىڭ ئورنىدا باشقا ئادەم بولسا بۇنچىلىك سوئاللارنى سورىماس ئىدى !ھېلىمۇ يىتەر ھېسياتىنى شۇنچىلىك يوشۇرغىنى يىتەر!ئۇ دۇنياغا دەرت تارتقىلىلا گەلمىگەنغۇ!ئۇمۇ كۈلۈپ باقمىسۇنمۇ؟راھىلە شۇلارنى ئويلاۋاتقاندا ئابلەت راھىلەنىڭ ئىككى مۈرىسىدىن تۇتۇپ ئۆزىگە قارىتىپ:
-ماقۇل دىگىنە سېنى چوقۇم خۇشال قىلىمەن! راھىلە ئۇنىڭ كۆزىگە قاراپ تۇرۇپ :
-ماقۇل! دىدى.ناھايىتى ئەپسۇس بۇ بىچارە قىز بۇ ۋاقىتتا ئاكىسىنىڭ بارلىق سۆزلىرىنى ئۇنۇتقانىدى !ئەمما مۇشۇنداق ۋاقىتتىمۇ ئەسلىشى مۇمكىن ئەمەستە!بۇ گەپنى ئاڭلاپ بولۇپلا ئابلەت بىرەر رەسمىيەتنى بېجىرىپ بولغان ئادەمدەك:
-راھىلە مىنىڭ ئازراق ئىشىم بار ئىدى ،مەن سىنى ئەتە ئىزدەيمەن دەپلا راھىلە بىلەن خوشلىشىپ كىتىپ قالدى.ئەمما راھىلە شۇنداق خۇشال ئىدىكى بۇخۇشاللىقىنى ھەممىلا ئادەمگە دىگۈسى ئۇلارنىڭمۇ راھىلەنىڭ خۇشاللىقىدىن خۇشال بولۇشىنى خالايتتى.ئۆزىچىلا كۈلەتتى .راھىلە رەيھاننىڭ ئۆيىدىن بالدۇرراق كىلىشىنى تەقەززالىق بىلەن كۈتتى.رەيھانمۇ ئۇزاق ساقلاتمايلا كەلدى.رەيھاننىڭ كەلگىنىنى كۆرگەن راھىلە ئۇنىڭ ئالدىغا يۈگۈرۈپ بېرىپ ئۇنى قۇچاقلاپ تۇرۇپ يېغلاپ كەتتى.راھىلەنىڭ يىغلىشىدىن رەيھان ئەنسىرەپ:
-ھەدە ساڭا نىمە بولدى!نىمىگە بۇنچە يىغلايسەن؟سىنى بىرەرسى خاپا قىلدىمۇ؟راھىلە يىغىسىنى ئاران بېسىپ:
- قارا مەندەك شور پىشانىنىڭمۇ خۇشال بولىدىغان ئارزۇيىغا يىتىدىغان كۈنلىرى بولىدىكەن!دەپ بولغان ئىشلارنى بىر-بىرلەپ سۆزلەپ بەردى .رەيھانمۇ راھىلەگە قوشۇلۇپ يىغلاپ :
-خۇدا خالىسا بۇندىن كىيىن يىغلىمايسەن جېنىم ھەدە!دىدى.ئىككى دوست شۇنداق خۇشال بولۇپ كەتتىكى ھەر ئىككىلىسى تۇغۇلۇپ بۇنداق خۇشال بولۇپ باقمىغان ئىدى.بەلكىم ئوقۇرمەنلىرىمىز ئىشەنمەسلىكى مۇمكىن ئۇئىككى قىزنىڭ ئانىسى شۇنداق بىر خىل مىجەزدە ئىدىكى بىچارە قىزلارغا ئوخشاش دەرتنى تارتقۇزاتتى...

____________ 7 ___________

تۇنجى مۇھەببەت (7)

ئەتىسى ئابلەت راھىلەنى ئىزدەپ كەلدى.مانا مۇشۇ كۈندىن باشلاپ راھىلەنىڭ خۇشاللىق كۈنلىرى باشلاندى ئابلەت ئۇنى دائىم ئىزدەيتتى.راھىلە ئۈچۈن بۇنىڭدىن باشقىسى ئۇنىڭغا ئارتۇق ئىدى .ئۇلار كۈندە بىر قېتىم كۆرىشىپ بۇنىڭغىمۇ قانائەت قىلماي،ئەتتىگەندە چۈشلۈك دەم ئېلىشتىمۇ كۆرىشەتتى. ئۇئىككىسى ئائىلىسىدىكى ئىشلارنى مەكتەپتە بولغان ئىشلار توغرۇلۇق پاراڭلىشاتتى.ئۇلارنىڭ ئىشىنى ئالىم بىلگەندىن كىيىن پەقەتلا گەپ قىلمىدى ئەمما بىر كۈنى ئابلەتنى چاقىرتىپ ئابلەتكە :
-جېنىم دوستۇم راھىلە مىنى ئەمەس سىنى تاللىدى سەندىن ئۆتۈنەي ئۇنى قەدىرلە !ئابلەت ئاددىغىنا:
-ماقۇل دەپلا قويدى.ئالىم يەنە قايتىلاپ:
-دوستۇم، راھىلە مىنى تاللىماي سىنى تاللىدى بوپتۇ،راھىلەنىڭ خۇشاللىقى مىنىڭ خۇشاللىقىم!ئۇنى بەخىتلىك قىلغىن! ئابلەت يەنىلا:
-ماقۇل!دەپ جاۋاب بەردى ،ئابلەتنىڭ بۇنداق قىلىشى خىجىللىقتىنمۇ ياكى باشقا بىرەر ئىشتىنمۇ ئۇنىسى ھېچكىمگە ئىنىق ئەمەس ئىدى.
مەكتەپنىڭ ئارقىسىدا شۇنچىلىك چىرايلىق بىر يەر بولىدىغان بۇ يەر مۇشۇ مەكتەپ ئوقۇغۇچىلىرىنىڭ مۇھەببەتلىشىش ئورنى ئىدى.راھىلە بىلەن ئابلەتمۇ شۇ يەرگە چىقتى.ئۇلارنىڭ كۈنلىرى شۇنداق بەخىتلىك ئۆتەتتى.راھىلەنىڭ بۇ ئىشى پۈتۈن مەكتەپكە تارىلىپ كەينىدىن ماڭىدىغانلارمۇ توختىغانىدى.بۇ ئىشنى ئاڭلىغانلار «توۋا»دىمەي قالمايتتى.راھىلەنى ئادەم ئەمەسكەن دەپمۇ ئويلىشاتتى .بەزى دوستلىرى راھىلەنىڭ ئالدىدىلا قىلغان ئىشىنىڭ توغرا ئەمەسلىكىنى بۇنداق قىلسا قەتئى بولمايدىغانلىقىنى ،كىيىنچە تارتىپ قالىدىغانلىقىنى شۇنداق چۈشەندۈرسىمۇ ،راھىلە كۈلۈپلا ئۆتكۈزىۋىتەتتى .نىمىشقا شۇنداق قىلىدۇ؟نىمىشقا بولاتتى! ئۇنىڭۇ ئەڭ چوڭ ئارزۇيى ئۆزى ياخشى كۆرگەن ئابلەت بىلەن يۈرۈش ئەمەسمىدى! كىيىنچە نىمە بولسا بولمامدۇ! شۇ ۋاقىتتا كۆرمەمدۇ!ھازىر بولسىمۇ كۈلۈپ يۈرمەمدۇ!
بىر كۈنى راھىلەنىڭ ئاكىسى تۇيۇقسىز راھىلەنى چاقىرتىپ :
راھىلە مەن ساڭا دەپ قوياي مەن سەل قالايمىقان گەپلەرنى ئاڭلاۋاتىمەن !ئەمدى ئاڭلاپ قالماسلىقىمنى خۇدادىن تىلىگىن!دەپ راھىلەنىڭ يۈرۈگىنى ئۆرە-تۆپە قىلىۋەتكەنىدى.ئەمما راھىلە بۇرۇنقىدەك قورقمايتتى .شۇنداقتىمۇ ئىھتىيات قىلماي بولمايتتى.ئەگەردە ئاكىسىنىڭ ئاچچىقى كەلسە،راھىلەنى مەكتەپكە بارغۇزمايتتى .شۇڭا ئەنسىرەيتتى.
راھىلەنىڭ مۇشۇنداق شىرىن كۈنلىرىنى بۇزۇپ خوشياقماي تەتىلمۇ يېقىنلاپ قالدى.راھىلە بىلەن ئابلەت شۇنداق غەم قىلاتتى .قانداق چىدارمىز ھەپتىدە ئىككى كۈنمۇ چىدىيالمىساق بىر ھەپتە قانداقمۇ چىدارمىز!بۇنى ئويلىغانسىرى راھىلە بىئارام بولاتتى.
ئادەمنى ئازاپلايدىغان بۇ تەتىل راھىلەنى قىيناپ ئاخىرى كەلدى .تەتىلگە قويىۋىتىدىغان شۇ كۈنى راھىلە بىلەن ئابلەت بىر-بىرىگە قىيماي ناھايىتى تەس خوشلاشتى، خۇددى ئۇ ئىككەيلەن بىرەر يىل كۆرۈشمەيدىغاندەك ھېس قىلىشاتتى.
راھىلە بۇ بىر ھەپتە كۈننى ناھايىتى تەستە ئۆتكۈزدى.ئۇ نىمەئىشلا قىلسا خوش ياقمايتتى.پەقەت خىيال قىلىشنىلا بىلەتتى.بۈگۈن ئۇ مەكتەپكە باراتتى شۇڭا ئالەم تاڭ ئاتماستىلا مەكتەپكە بارىدىغان ۋاقىتنىڭ تىزراق كىلىشىنى كۈتۈپ سائەتكە قاراپ ئولتۇراتتى،ئەمما سائەت شۇنداق ئاستا مېڭىپ توققۇزغا كىلىشى راھىلە ئالدى -كەينىگە قارىماي ،ئىككەيلەن كۆرىشىدىغان يەرگە باردى .بىر ھەپتە بىريىلدەك تۇيۇلۇپ ئۆتكەن بولسا بۇبىر كۈن بىر سائەتتەكلا ئۆتۈپ كەتتى .يەنە بىر ھەپتە ساقلايدىغان بولدۇم!دەپ ئۇھ سىناتتى ،ئىچىدە.ئەمدى بۇبىر ھەپتە ئالدىنقىغا قارىغاندا ياخشىراق ئىدى،ئادەم دىگەن ھەممىگە كۆنىدىكەن بۇ قېتىم ئالدىنقىدىن خېلى ئىتتىكرەك ئۆتتى.بۈگۈنمۇ ئۇ تەقەززالىق بىلەن كۆرۈشمەكچى بولغان يەرگە كەلدى ،ئەمما ئابلەت يوق ئىدى،راھىلە بىر سائەتچە ساقلاپ تۇرۇپ بېقىپ مەكتەپكە كىرىپ كەتتى .مەكتەپتىمۇ كۆڭلى پەقەت ئېچىلمىدى.مەكتەپتىن سائەت ئون ئىككىدىن ئاشقاندا قويۇپ بەردى.راھىلە شۇنداق سۇلغۇنلۇق بىلەن مەكتەپ دەرۋازىسىدىن چىقىپ كۆڭلى پاللىدە يورۇپ كەتتى.مەكتەپ ئالدىدا ئابلەت ئۇنىڭغا قاراپ تۇراتتى. راھىلە گەپ قىلمايلا رەيھاننى تارتىپ ،ئۇلار دائىم بىللە كۆرۈشۈپ تۇرۇدىغان يەرگە ئېلىپ ماڭدى ئابلەتمۇ ئۇلارنىڭ كەينىدىن كەلدى.رەيھان كىچىك يولنىڭ يېنىدا تۇرۇپ تۇردى،راھىلە بىلەن ئابلەت ئالدى تەرەپتىكى كىچىك كوچىغا كىرىپ كەتتى.كوچىغا كىرىپلا راھىلە ئابلەتكە قاراپ:
-ئەتتىگەن نىمە بولدى كەلمىدىڭىزغۇ؟ئابلەت:
-ھە!ئازراق ئىشىم چىقىپ قېلىپ!راھىلە:
-مەن بىر سائەتچە ساقلىدىم!ئابلەت پەرۋا قىلماي :
-ھە بۈگۈن دوستلىرىم ھەممىسى مۇھەببىتىنى ئېلىپ ئوينىغىلى بارىدىكەن بىزمۇ بارايلى!راھىلە ئوڭايسىزلىنىپ:
-مىنىڭغۇ بەكلا بارغۇم بار ئىدى...لىكىن ئاكام ئىككىمىز توغرۇلۇق گەپلەرنى ئاڭلىغان ئوخشايدۇ!دىيىشى ،ئابلەت ئاچچىقلىنىپ:
-بىرقېتىمغا نىمە بولىدۇ!دەپ ۋارقىرىدى.ئۇنىڭ بۇنداق ۋارقىرىشىمۇ بىكاغا ئەمەس ئىدى.شۇنداق گەپ توغرۇلۇق سۆزلىسىلا راھىلە قەتئى بولمايدىغانلىقىنى ئېيتىپ بولاتتى.راھىلە ئابلەتنىڭ رەنجىپ قېلىشىدىن ئەنسىرەپ يەنە چۈشەندۈرۈپ:
-باشقا ۋاقىت بولغان بولسا چوقۇم باراتتىم...دەپ نۇرغۇن گەپلەرنى قىلسىمۇ ئابلەت يەنىلا ئاچچىقلىنىپ :
-ھەر ۋاقىت شۇنداق دەمسەن!مىنى دوسلىرىمنىڭ ئالدىدا سەتلەشتۈرەمسەن!دەپ ۋارقىرىدى.راھىلە ئەمدىلىكتە ئۆزۈم ياخشى كۆرىمەن رەنجىپ قالسا قانداق قىلىمەن،بوپتىلا دەپ ئويلاپ،بۇ قېتىم ماقۇل دەي دەپ تۇرۇشى رەيھان كوچىغا يۈگۈرۈپ كىرىپ:
-راھىلە...راھىلە ئاكاڭ مەن تۇرغان كوچىدىن ئۆتۈپ كەتتى!دىيىشى ،راھىلەنى تىترەك باستى.ئاكىسى راھىلەنىڭ مەكتەپتىن مۇشۇ ۋاقىتقىچە كەلمىگەنلىكى ھەمدە باشقىلاردىن ئاڭلىغانلىرىنىڭ راس يالغانلىقىنى بىلگىلى كەلگەن بولۇشى مۇمكىن ئىدى.راھىلە:
-ھە سىنى كۆردىمۇ؟رەيھان دەرھاللا:
-كۆردى! كۆردى...

___________________ 8 ____________________
تۇنجى مۇھەببەت (8)

راھىلە رەيھاننىڭ بۇسۆزلىرىنى ئاڭلاپ ھوشىدىن كىتەيلا دىدى.رەيھان راھىلەنى ئالدىرىتىپ :
-ھەي! يەنە نىمىگە تۇرىسەن بىرەر يەرگە يوشۇرنىۋالايلى !ئاكاڭ سىنى بۇيەردە كۆرسە ....دەپ تۇرۇشى ئابلەت:
-بوپتۇ!خالىمىدىڭ!خوش ئەمىسە!دەپ قويۇپلا كىتىپ قالدى.ئەمدى راھىلەنىڭ خىيالىدا ئاكىسىنىڭ ئۇنى ئىزدەپ كەلگىنى ئەمەس بەلكى ئابلەتنىڭ ئۇنىڭدىن رەنجىپ كەتكىنىلا ھۆكۈم سۈرەتتى.ئۇنىڭ ھازىر مۇشۇ يەردىلا ئولتۇرۇپ يىغلىغۇسى كەلدى.شۇنداق تۇرۇۋاتسا،ئۇلار تۇرغان كوچىغا بىر موتىسكىلىت كىرىپ كەلدى.راھىلە يەنىلا قېتىپ قالغاندەكلا تۇراتتى.راھىلەنىڭ بۇ ئەلپازىنى كۆرگەن رەيھان ئۇنىڭ قولىنى تارتىپلا ئالدى تەرىپىدىكى دەرەخنىڭ كەينىگە ئۆتىۋالدى.دىگەندەكلا ئۇ راھىلەنىڭ ئاكىسى ئىدى.ئۇ بۇ كوچىدىن ئىككى،ئۈچ قېتىم ئۆتىۋېتىپلا كىتىپ قالدى .
راھىلە رەيھانغا ئېسىلىپ يىغلاپ سېلىشى رەيھانمۇ يىغلىۋەتتى.ئىككەيلەن بۇ يەردە بىر سائەتچە تۇرۇپ ئۆيىگە قايتتى.راھىلە يولدا قانداق ماڭغىنىنى بىلمەي ئۆيىگە كەلدى .ئاكىسى ئۇنى ساقلاپ ئولتۇرغانىدى.راھىلەنىڭ كىرىشى ئاكىسى ئىشىكنى تاقىۋېتىپ راھىلەدىن :
-قەيەردىن كىلىشىڭ؟دەپ سورىدى.راھىلە ئۈن دىمىدى.يەنە سورىدى،يەنىلا ئۈن چىقارمىدى.بۇ قېتىم راھىلەنىڭ يۇمران يۈزىگە ناھايىتى قاتتىق بىرنى سېلىپ:
-قەيەرگە باردىڭ !دەپ ۋارقىرىدى.راھىلە بۇتەستەكتىن ئۈزۈلۈپلا چۈشتى.يەنىلا ئۈن چىقارمىدى.ئاكىسىنىڭ غەزىپى كېلىپ راھىلەنى شۇنداق قاتتىق ئۇرۇپ كەتتىكى راھىلە ئۆمرۈدە بۇنداق تاياقنى يەپمۇ باقمىغان بىرەرسى مۇشۇنداق ئۇرۇپتۇ ،دەپمۇ ئاڭلاپ باقمىغاندى.ئاكىسى ئۇرۇپ تۇرۇپ ئۇنىڭغا ئاچچىقلىناتتى:
-سىنىڭچە مەن سىنى كۆرمىگەندىكىن بىلمەيدىكەنمەن!مەن ساڭا نىمە دىگەن!مەن گەپ ئاڭلاپ قالماي دىمىگەنمىدىم!راھىلە تېۋىش چىقارماي ئۈنسىز ياش تۆكەتتى.ئاكىسى راھىلەنىڭ مەن خاتا قىپتىمەن !ئايرىلىپ كىتەي دىگەن بىر ئېغىز سۆزىنى ئاڭلاش ئۈچۈنلا ئۇنى شۇنداق قاتتىق ئۇرغان ئىدى .ئەمما بىچارە راھىلە ئۇنداق دىيىشكە ھەرگىز چىدىمايتتى.راھىلەنىڭ ھەممىلا يىرى تاياق زەربىسىدە ئاغرىسىمۇ ئۇنچە بىلىنمەيتتى.ئەمما ئاكىسىنىڭ:
-بۇندىن كىيىن مەكتەپكە بارمايسەن!دىگەن بۇبىر ئېغىز سۆزى يۈرىگىنى چىدىغۇسىز ئېچىشتۇرىۋەتتى.بىرچاغلاردا ئاكىسىنىڭ راھىلەگە ئىچى ئاغرىدىمۇ ياكى ئۇرۇپ ھاردىمۇ توختاپ قالدى.ئاكىسىنىڭ چىقىپ كىتىشى راھىلە بارلىق ئاۋازىنى قويىۋېتىپ يىغلىدىكى ئۇنىڭ مۇشۇ ۋاقىتتا يىغلىغان يىغىسىنى باشقا ئادەم بىر ھەپتىدىمۇ يىغلاپ بولالمايدۇ.ئۇ يىغلاپ-يىغلاپ بىر ۋاقىتلاردا ھالسىزلىنىپ ئۇخلاپ قالدى .ئۇ شۇ ئۇخلىغانچە ئەتىسى سەھەردە ئويغاندى.ئۇئورنىدىن تۇرۇپ ناماز ئوقۇماقچى بولغانىدى ،تۇرالمىدى .ئۇنىڭ پۇت-قوللىرى ئۆزىنىڭ ئەمەستەكلا ھېس قىلاتتى.بەدىنىڭ قەيىرىنى تۇتسا شۇ يىرى ئاغرىيتتى ،ئۇ ئورنىدىن تۇرالماي بىرەر سائەت قىينالدى ئەمما ئۇنىڭ يېنىغا ھېچ بىرسى كىرىپمۇ قويمايتتى.
ئۇمۇشۇنداق بىچارىلىك بىلەن ئۈچ،تۆت كۈن ياتتى .ھېچكىممۇ ئۇنىڭغا نىمە بولغىنىنى سورىمايتتى.ئۇ پۈتكۈل دەردىنى ئۆزىلا بىلەتتى .ئۇ مۇشۇ ھالەتتىمۇئۆزىدىن رەنجىپ كىتىپ قالغان ئابلەتنى ئويلايتتى.مەكتەپكە بارالمايدىغانلىقىنى خىيال قىلىپ ئۆكسۈپ-ئۆكسۈپ يىغلايتتى.ئۇ ئورنىدىن تۇرغۇدەك بولۇپمۇ يەنىلا شۇ ئابلەتكە بولغان ئىشلارنى چۈشەندۈرگىسى ئۇنى كۆرگىسى كىلەتتى.ئەمما ئۇنىڭ ئاكىسى كۈندىلا ئۇنى قوغداپ ئۆيدە تۇراتتى. بىر كۈنى ئۇنىڭ تۇققان ئاكا-ھەدىلىرى جۈپتىن بولۇپ ئويناپ كەلمەكچى بولۇپ راھىلەنىمۇ بېرىشقا چاقىردى.باراي دىسە بارغۇدەك كۆڭلىنىڭ تاۋى يوق بارماي دىسە ئاكىسى بىلەن ئولتۇرغىنى ئولتۇرغان.شۇڭا ئاخىرى بىللە بېرىشنى لايىق تاپتى .ئاكىسى راھىلەنى باشقا ئاكىلىرىغا نەچچە قېتىم تاپىلاپ ئاران يولغا سالدى.راھىلە ئۇلار بىلەن بېرىپ ھەممەيلەننىڭ جۈپلىرى بىلەن ناھايىتى خۇشال ئايرىم -ئايرىم بولۇپ كەتكىنىنى كۆرۈپ يۈرىگى ئاغرىپ كەتتى.راھىلە ئۇلاردىن ئانچە يىراق بولمىغان ئادەم يوق يەردىن بىرىگە كىلىپ ،جېنىنى بارىچە ۋارقىراپ يىغلىدى.ئۆزىنىڭ بىتەلەي شور پىشانە ئىكەنلىكىدىن ئاغرىندى .دۇنيادىن ئۆلۈپلا قۇتۇلىشنىمۇ ئويلىدى .شۇنداق ئازاپلىق خىياللار بىلەن ئولتۇراتتى.تۇيۇقسىز بىرسى ئۇنىڭ مۆرىسىدىن تۇتتى.ئۇ راھىلەنىڭ ئىككى تۇققان ئاكىسىنىڭ ئايالى ئىدى.ئۇلار خېلى يېقىن بولۇپ پات-پات سىردىشاتتى.بۈگۈنمۇ ئۇ راھىلەنىڭ چوقۇم بىر دەردى بارلىقىنى بىلىپ يولدىشىغا دەپ تۇرۇۋېلىپ ئۇنى بۇيەرگە بىللە ئېلىپ كەلگەنىدى.ئۇ راھىلەگە:
-سىڭلىم سىزگە نىمە بولدى؟دىدى.راھىلە:
ھېچ...ھېچ نىمە بولمىدى ! دەپلا يەنە يىغلىۋەتتى.ئۇ راھىلەگە تەسەللى بىرىپ ئۇنى يىغىسىدىن ئارانلا توختاتتى.راھىلە ئۇنىڭ بولغن ئىشلارنى سۆزلەپ بەردى.ئۇ:
-قانداق قىلاي دەپ ئويلاۋاتىسىز سىڭلىم؟راھىلە:
-بىلمەيمەن!دەپ يەرگە قاراپ كۆزىگە ياش ئالدى.ئۇ راھىلەنىڭ بۇ ھالىتىنى كۆرۈپ ئۆزىنىڭ بۇرۇنقى مۇھەببەتلەشكەن ئىشلىرىنى ئويلاپ قالدى.ئۇ ۋاقىتلار نەقەدەر گۈزەل ئىدى.ئۇ ئۆزىنىڭ بۇرۇنقى ئىشلىرىنى ئويلاپ راھىلەگە بىر ياردەم قىلىشنى ئويلىدى.ۋە راھىلەگە :
-مەن ياردەم قىلسام قانداق؟ئۇنىڭ قەيەردە ئىش قىلىدىغىنىنى ماڭا دەپ بەرسىڭىز كىرىپ ئېيتىپ قوياي!راھىلە بۇگەپنى ئاڭلاپ شۇنچىلىك خۇشال بولۇپ نەچچە كۈننىڭ ئىچىدە تارتقان دەرتلىرىنى بىردەمدىلا ئۇنتۇدى.راھىلە:
-ئاۋارە بولۇپ قالارسىزمۇ؟
-نىمىگە ئاۋارە بولىمەن سىڭلىم!ھېچقىسى يوق سىز خۇشال بولسىڭىزلا...
-ئەمىسە خەت يازاي ئەكىرىپ بىرەمسىز؟
-ماقۇل...
ئۇلارنىڭ سۆھبىتى تازا قىزىۋاتاتتى. كەينىدىنلا باشقىلار ئەمىسە ماڭايلى دەپ مېڭىشتى.راھىلە كىلەر ۋاقتىدا مۇردىدەك كىرگەن بولسا چىقار ۋاقىتتا چاقچاق قىلىپ ھەممەيلەننى كۈلدۈرۈپ ماڭدى.راھىلە ئۆيىگە كىرىپلا خەت يېزىشنى باشلىۋەتتى.ئاكىسىنى كىرىپ قالار دىمىگەن بولسا خېلى كۆپ يازاتتى.ھېلىمۇ ئون ۋاراق يازدى.ئۇ خەتكەبولغان بارلىق ئەھۋاللارنى قويماي ئەينەن يېزىپ چىقتى.ئاكىسىنىڭ ئايالى دىيىشكەندەك ئۇ خەتلەرنى ئاپىرىپ بىرىشكە ماڭدى.راھىلە ئۆيدە ئولتۇرۇپ ئۇلۇغ ئاللاھتىن ئابلەتنىڭ قولىغا يىتىپ بېرىشىنى ئابلەتنىڭ ئۆزىنى توغرا چۈشىنىشىنى تىلەيتتى...

_____________ 9 ______________

تۇنجى مۇھەببەت --- ئەڭ ئاخىرى

راھىلە شۇنچىلىك تەقەززالىقتا سائەتنىڭ ئىستىرىلكىسىدىن كۆزىنى ئۈزمەي ئولتۇردى .بىر سائەتتىن ئارتۇقراق ۋاقىتتىن كىيىن ئۇ كۈلۈپ كىرىپ كەلدى.راھىلەگە بىر قەغەزنى بىرىپ:
-ھە بەردىم بۇ ئۇنىڭ ھازىر ئىشلىتىۋاتقان تېلىفون نومورىكەن!راھىلە خوشلىقىدا نىمە دىيىشىنىمۇ بىلەلمەي قالغانىدى .ئۇ خۇمار كۆزىگە لىق ياش ئېلىپ تۇرۇپ پەقەتلا :
-رەھمەت!دىيەلىدى.
راھىلە شۇۋاقىتتىن باشلاپ نىمە قىلسا قىلىپ ئابلەتكە كۈندە تېلىفون قىلاتتى.دەسلەپ قېتىم ئالغاندا راھىلەنىڭ كۆڭلىنىڭ يېرىملىقىدىن يىغلاپ سېلىپ بىر ئېغىزمۇ گەپ قىلالمىغانىدى.راھىلە پەقەتلا مەكتەپكە بارمىغاچقا ئابلەت بىلەن مەھەللىسىنىڭ ئايىغىدا كۆرۈشەتتى.بۇ قېتىملىق ئىشتىن كىيىن ئاكىسى بىلەن بولغان مۇناسىۋىتى تېخىمۇ يامانلىشىپ قالدى.بىچارىگە ئۆيىدە پەقەتلا چىرايلىق گەپ يوق ئىدى.ئۇ شۇنداق خورلانسىمۇ يەنىلا ئابلەتنىڭ مۇھەببىتىگە ئېرىشكىنىدىن خۇرسەن ئىدى.تەتىل كۈنلىرىمۇ بىر رېتىمدا كىتىپ باراتتى.ئابلەتنىڭ تۇغۇلغان كۈنىمۇ يېقىنلاپ قېلىۋاتاتتى .بۇ ئىش راھىلەنى ناھايىتى بىئارام قىلاتتى.ئابلەتنىڭ تۇغۇلغان كۈنىمۇ يىتىپ كەلدى راھىلە خىجىلچىلىقتا ئابلەتكە ئاران تېلىفون قىلىپ مۇبارەكلەپ قويۇشنى لايىق كۆرۈپ ئۇنىڭغا تېلىفون قىلدى .ئەمما تېلىفونى ئۇلانمىدى.ئۇ ئۇدا بىر كۈن تېلىفون قىلدى ئەمما تېلىفونى بىر كۈن ئىتىك ئىدى .راھىلە بۇنى قانداق چۈشىنىشى كىرەك؟ئۇ يەنە قانداق ئويلىسۇن.تېلىفونىنى ئۇنتۇپ قالغاندۇ؟دەپلا چۈشىنەتتى.ياق!مۇشۇنداق دەپ ئۆز-ئۆزىنى ئالدايتتى.مۇشۇ ئەھۋالدىن باشقا ئەھۋالنىڭ بولۇشىنىمۇ قەتئى خالىمايتتى.ئەتىسى يەنە تېلىفون قىلدى .بۇ قېتىم تېلىفون ئۇلاندى.تېلىفوندىن:
-كىمۇ؟دىگەن ئاۋاز ئاڭلاندى.راھىلە:
-مەن !تۆنۈگۈن تېلىفونىڭىزنى ئالمايتتىڭىزغۇ؟ئابلەت:
-ھە!ئۇنتۇپ قاپتىمەن!دوسلىرىم بىلەن ئوينىغىلى بارغان...راھىلەنىڭ يۈرۈكى جاينغا چۈشكەندەك بولدى.يەنە بۇ ئىشمۇ شۇنداقلا ئۆتۈپ كەتتى.تەتىل كۈنلىرىمۇ رېتىمى بويىچە ماڭدى.
مانا تەتىلمۇ كۆزنى يۇمۇپ ئاچقۇچە توشۇپ قالدى.ئەمما راھىلەنىڭ ئاكىسى يەنىلا ئۇنى مەكتەپكە بارغۇزمايتتى.ئوقۇش باشلىغىلى بىر ھەپتە بولسىمۇ يەنىلا راھىلە مەكتەپكە بارمىدى.بۇ كۈنلەردە ئۇنى مەكتەپتىن ئىزدەپ ھېچ ئاراملىق بەرمىدى.راھىلەنىڭ ئاكىسى ئامالسىز ئۇنى مەكتەپكە ئەۋەتىشكە مەجبۇر بولدى.راھىلە مەكتەپكە بارىدىغان كۈننىڭ ئالدىنقى كۈنى راھىلەنىڭ ئاكىسى ئۇنى چاقىرىپ:
-راھىلە ئەتىدىن باشلاپ مەكتەپكە بارىسەن !ئەمما مەن يەنە بىر ئېغىز قالايمىقان گەپ ئاڭلاپ قالسام،بۇ قېتىم ئەمدى مەكتەپتىن ئىزدەپ كەلسىمۇ مىيىپكەن دەپ ئىزدىمەيدۇ!دىدى.بۇ گەپ راھىلەگە تىترەك ئولاشتۇرىۋەتتى.شۇنداقتىمۇمەكتەپكە بېرىشنىڭ خوشلۇقىدا:
-ماقۇل ئاكا!دەپ جاۋاپ بەردى.ئاكىسى ئارقىدىنلا:
-ھەركۈنى چۈشتە ئۆيگە كىلىسەن!بولمىسا مىنى بىلىسەنغۇ؟دەپ تاپىلىدى ،ئەمما بۇگەپ راھىلەگە پەقەت ياقمىدى.شۇنداقتىمۇ ماقۇل دىيىشتىن باشقا چارە يوق ئىدى.راھىلە بۇ كېچىنى ناھايىتى تەستە تاڭ ئاتقۇزۇپ،سەھەردىلا مەكتەپكە يۈرۈپ كەتتى.ئەمما مەكتەپ دەرۋازىسىدىن كىرىپلا ،قېتىپلا قالدى.ئارقىدىنلا قاتتىق كۈلۈۋەتتى.بۇيىلمەكتەپنى يەسلى بالىلىرىدەك كىچىك بالىلار قورشىۋالغانىدى.ئۆتكەن يىلى ئامانلىق ساقلىغۇچى راھىلەنى كىچىككەنسىز دەپ مەكتەپكە كىرگىلى قويماي مۇئەللىمى كەلگەندە ئاندىن كىرگىلى قويغانىدى ئەمما بۇيىل...
ئۇ شۇ كۈلكىسى بىلەن سىنىپقا كىرىپ رەيھان بىلەن دىدارلاشتى.ئاندىن سىنىپتىكى بارلىق ساۋاقداشلىرى بىلەن كۆرۈشۈپ چىقتى.بۈگۈن ناھايىتى كەيپىياتى ياخشى ئىدى.ئۇ چۈشلۈك تاماق ۋاقتىدا ئۆيگە مېڭىشتىن بۇرۇن ئابلەتكە تېلىفون قىلدى ئەمما تېلىفوننى ئالمىدى.ئۆيىگە بېرىپ كىلىپ يەنە قىلغانىدى .تېلىفونى ئىتىك چىقتى.7سائەتلىك دەم ئېلىشتا راھىلەنىڭ يان سىنىپتىكى يېقىن دوستى رازىيە ئۇنى چاقىرىپ:
-راھىلە ئابلەت بىلەن ھېلىمۇ يۈرىۋاتامسەن ؟دپ سورىدى.راھىلە:
-ھەئە!نىمە بىرەر ئىش بارمىتى ؟دەپ سورىدى.رازىيە بىر گەپنى دىيەلمەيۋاتقاندەك:
-ھېچ ئىش، بوپتۇ.ئۇنداق بولسا دىمەي!دەپ تۇرۇۋالدى.بۇ گەپنىڭ تىگىدە چوقۇم بىر گەپ بارلىقىنى ھېس قىلغان راھىلە چىڭ تۇرۇۋالدى.ئاخرى رازىيە:
-ئۈلۈشكۈن مۇھەببىتىڭ ئابلەتنىڭ بۇرۇنقى مۇھەببىتى بىلەن بىر يەردە پاراڭلىشىۋاتقىنىنى كۆردۈم!دىدى.بۇ گەپنى ئاڭلاپ راھىلە ھوشىدىن كەتكىلى تاسلا قالدى شۇنداقتىمۇ ئۆزىنى تەمكىن تۇتۇپ:
-ھە!رەھمەت ئاداش دوست دىگەن مۇشۇنداق يەردە ئەسقاتىدۇ! دەپ خوشلىشىپ،سىنىپقا كىرىپ رەيھاننى ئېلىپلا،ئادەم يوق يەردىن بىر يەرگە كىلىپ بولغان ئىشنى دىدى.بۇ گەپنى ئاڭلاپ رەيھانمۇ بىر گەپنى دىمەكچى بولۇپ تۇرۇشى راھىلە يېغلاپ تۇرۇپ:
-مەنمۇ كالۋا سورىمىسام بوپتىكەن!بىلگىنىمگە چوڭ ئىش بولمىدى!ئازاپ تارتتىم!دەپ تېخىمۇ ئۆكسۈپ يىغلاپ كەتتى.راھىلەنىڭ بۇ ھالىنى كۆرۈپ رەيھان گەپنى يۇتىۋەتتى.شۇنداق قىلىپ ئابلەتنى نەچچە كۈنگىچە ئۇچراتمىدى .تېلىفونىمۇ ئىتىك ئىدى.بىر كۈنى راھىلە يەنە تېلىفون قىلغانىدى تېلىفون ئۇلاندى .راھىلە ئابلەتكە بۇ ئىشنىڭ راس ياكى يالغانلىقىنى سورىغاندا ئابلەت:
-ئارتۇقچە ئويلاپسەن!بىز دىگەن ساۋاقداش!بۇرۇنقى ئىشلار كەتتى ماڭا ئىشەن!دەپ نۇرغۇن ۋەدە قەسەملەرنى بەردى.راھىلە قانداق قىلسۇن؟قانداق قىلاتتى؟ئەلۋەتتە ئىشىنىدۇ-دە!راھىلە ئۇنى ئۆلگىدەك ياخشى كۆرىدىغان تۇرسا ئايرىلىپ كىتەلىشى مۇمكىنمۇ؟بۇ قېتىملىقئىش مۇشۇنداق چىرايلىق ئاخىرلاشتى.قالغان ئىشلار ئۆز يولىدا كىتىۋاتاتتى.بىر كۈنى راھىلە ئۇخلاپ ياتاتتى.تۇيۇقسىز بىرسىنىڭ كىرىپلا بوينىدىن سىقىپ يۈزىگە بىر شاپىلاق سىلىپ تامغا ئىتتىرگىننىلا سەزدى.ئۇ بۇئىشنى چۈشىدەكلا ھېس قىلدى .بىر ۋاقىتتىن كىيىن راھىلە كۆزىنى ئېچىپ ئۆزىنىڭ ئانىسىنىڭ يېنىدا ياتقىنىنى بىلدى.ئۇ ئورنىدىن تۇراي دىگەنىدى ،تۇرالمىدى.ئارقا مىڭىسى شۇنداق قاتتىق ئاغرىتتى.بەدىنىنىڭ ھەممىلا يىرى سۇنۇپ كەتكەندەك بىلىنىپ كەتتى.كاللىسى ھېچ نىمىگە ئىشلىمەيتتى.مىڭىسىگە قۇرت كىرىۋالغاندەك ئاغرىتتى.ئۇ كۆزىنى ئېچىشىغىلا ئانىسى :
-ھەرنىمە بولسا بىر قىز بولۇپسەنكەن!توۋا خۇدايىم!دەپ ئاچچىقلاپلا كەتتى.بۇ گەپتىن راھىلە ئۆزىنى ئاكىسىنىڭ ئۇرغانلىقىنى چۈشىنىپ بولدى. ئەسلى راھىلەنىڭ ئاكىسى دوستلىرى بىلەن كۆرۈشكىلى چىقىپ دوستلىرىدىن راھىلەنىڭ بىر يىگىت بىللە يۈرگىنىنى ئاڭلاپ ئىزاغا چىدىماي كىرىپلا راھىلەنىڭ بوينىنى سىقىپ ئىڭىكىگە بىرنى سېلىپ تامغا ئىتتىرگەن.تامغا ئىتتىرگەندە بىچارە قىزنىڭ ئارقا مىڭىسى تامغا قاتتىق تىگىپ ئىسىنى بىلمەي يېقىلىپ قالغان ئەمما ئاكىسى ئاچچىقىدا يەنىلا ئۇرىۋەرگەن!كىيىن راھىلەنىڭ ئىسىنى يوقاتقىنىنى بىلىپ كۆتۈرۈپ ئانىسى بار ئۆيگە ئەكىرگەن. بۇ كىچىككىنە قىز بۇنداق ئېغىر تاياقنى كۆتۈرەلمەي،ھەم مىڭىسىنىڭ ئۈسكەن يىرى ئىششىپ قالغاچقا ،بۇ قېتىم ئورنىدىن تۇرمىقى ئۇزاققا چۈشتى.ئۇ ئورنىدىن تۇرغاندىن كىيىنمۇ بۇرۇنقىدەك شوخ ئەمەس ناھايىتى گالدۇڭ بولۇپ قالغانىدى.ئۇ يەنىلا مەكتەپكە بارغۇزۇلمىدى.ئەمما بۇ بارغۇزماسلىق ئىككى ھەپتە ئاران داۋام قىلالىدى ،كىيىن يەنىلاە مەكتەپكە باردى.ئەمما راھىلەدە بۇرۇنقىدەك شوخ تىتىكلىقتىن ئەسەرمۇ يوق ئىدى.زىرەكلىكىدىنغۇ ئېغىز ئېچىش مۇمكىن ئەمەس ئىدى.ئۇ ئۆزىنىڭ قويغان نەرسىسىنىمۇ ئۇنتۇپ قالاتتى.بىرەرسى ئىشقا بۇيرىسامېڭىۋېتىپ نىمە ئىش قىلماقچى ئىكەنلىكىنى ئىسىدىن چىقىرىپ قوياتتى.ئابلەتنىمۇ بۇرۇنقىدەك ئىزدىيەلمەيتتى.ھەم ئۇنچە سېغىنىپمۇ كەتمەيتتى.ئۇنىڭدا بۇرۇنقىدەك ھالەتلەردىن قىلچە قالمىغانىدى. ھەيران قالارلىقى شۇكى راھىلە ئابلەتنى ئىزدىمىگەنسىرى ئابلەت راھىلەنى تېخىمۇ ئىزدەۋاتاتتى.رەيھاننىڭ بىچارە راھىلەگە ناھايىتى ئىچى ئاغرىتتى. راھىلەنىڭ بۇنداق بولۇپ قالغىنىنى كۆرۈپ ھېچقانداق ئامال قىلالمىغان ئابلەت راھىلەگە:
-راھىلە نىمىشقا بۇنداق بولۇۋالىسەن؟بۇرۇنقىدەك بولساڭچۇ؟دەپ شۇنچە سۆزلىسىمۇ ،راھىلە :
-ماقۇل، دەپلا قويۇپ يەنە ئوخشاش تۇرغاچقا ئابلەت ئاخىرى چىدىماي:
-بىلىمەن !مەن خاتا قىلدىم سەن بىلەن يۈرۈپ تۇرۇپ بۇرۇنقى مۇھەببىتىم بىلەن يۈرۈپ سالدىم بۇنىڭغا ئۇنچە رەنجىش كىتەمدۇ؟بۇندىن كىيىن ھەرگىز ئۇنداق قىلمايمەن !سىنى چوقۇم ئالىمەن!دەپ نۇرغۇن گەپلەرنى قىلدى.ئەمما بىچارە قىزنىڭ بۇگەپنى ئاڭلاش بىلەنلا تەڭ مىڭىسى ئاغرىپ پەقەتلا بولالمىدى.ئابلەتكە ئادەتتىكىچىلا :
-خوش دەپ قويۇپ خوشلاشتى.ئۆيىگە بېرىپلا نىمە قىلىشىنى ،ئاڭلىغان گېپىنىڭ راست ياكى يالغان ئىكەنلىكىنى بىلەلمەيلا قالدى.بۇ گەپكە نىمە دىسۇن؟ئۇنىڭ كۆرمىگەن مۇشۇ كۈنى قالغان!بىچارە قىز تېخى جەمئىيەتنى چۈشەنمەيدىغان ناھايىتى ساددا بولغاچقا مۇھەببەتتە ئالداش بولمايدۇ!دەپ كىچىك بالىلارچە خىيال قىلاتتى .بۇ ئىش ئۇنىڭغا تېخىمۇ زەربە بولدى.مەكتەپكە بېرىپ رەيھانغا بولغان ئەھۋالنى ئېيتقان ئىدى.رەيھان :
-مەنمۇ بۇ ئىشنى بىلگىلى خېلى بولغان لىكىن سىنىڭ ئازاپلىنىشىڭدىن قورقۇپ دىمىگەن ئىدىم!دىيىشى راھىلە ئۆزىنىڭ بېشىغا ئۇرۇپ ۋارقىراپ بار ئاۋازىنى قويىۋېتىپ يىغلىۋەتتى.ئۇنىڭ بۇ قېتىمقى يېغىسى ناھايىتى تەستە توختىدى.رەيھانمۇ ئارتۇق گەپ قىلماي راھىلەگە قېتىلىپ يىغلىغانىدى. راھىلە بۇ ئىشنى ئويلىسىلا يېغلايتتى.ئۇ ئەمدى ئابلەتتىن ئايرىلىپ كىتىش قارارىغا كەلدى.ئابلەتكە نەچچە قېتىم دەپ ئاران ئايرىلىپ كەتتى.ئۇنىڭ ئاكىسىنىڭ ناھايىتى بىر يېقىن ئاغىنىسى بار ئىدى.ئۇ راھىلەنىڭ كەينىگە كىرىۋالغىلى خېلى بولغانىدى.راھىلە شۇ ئاچچىقى بىلەن تۇرغاندا ئۇ تەلەپ قويدى راھىلە قىلچىمۇ ئويلانماي پەقەت ئابلەتكە بولغان نەپرىتىنى ئاچچىقىنى چىقىرىش ئۈچۈنلا ماقۇل دىگەنىدى.ئەمما راھىلە ناھايىتى خاتا قىلدى.راھىلە بۇنچىۋالا قاچقانسىرى ئابلەت ئۇنى شۇنچە قوغلايتتى.قىزىقارلىقى شۇكى راھىلە ھازىر يۈرگەن بالىنىڭ ئىسمىمۇ ئابلەت ئىدى.راھىلە ئۇنىڭ بىلەن پەقەتلا يۈرگەندەك ئەمەس ئىدى.ئابلەت راھىلەنىڭ باشقا بىرسى بىلەن يۈرگىنىنى بىلگەندە،ئامالىنىڭ يوقلىقىدىن راھىلەدىن ۋاز كەچمەكچى بولدى.ئەمما ئۇ بۇقىزنىڭ ئەمدى ھەقىقى ياخشى كۆرۈپ قالغانىدى.نىمە ئامال بۇرۇن قەدرىنى بىلمىگەن!ئەمدى قەدىرلەي دىسىمۇ پۇرسەت يوق!
راھىلەنىڭ مىڭىسىنىڭ تەسىرىدە بىرەر ئىشنى بەكرەك ئويلانسا مىڭىسى ئاغرىپ چىدىمايدىغان.بىرەر ئىشنى ئۇنتۇپ قالسا ئۆزىنىڭ بېشىغا بىر ،ئىككىنى مۇشلىغاندا ئاندىن يادىغا كىلىدىغان بولۇۋالدى.ئىشلار شۇ تەرىقىدە مېڭىپ يەتتە ئاي ئۆتتى.ئەمما راھىلەنىڭ ھازىر يۈرىۋاتقان يىگىتى بۇ ئىشنى راھىلەنىڭ ئاكىسىغا دىگەنىدى.ئاكىسى بۇ خەۋەرنى ئاڭلاپ ئەكىسچە خۇشال بولدى .ئۇ خىيالىدا سىڭلىم ئەمدى بەختىنى تاپىدىغان بولدى.دەپ خۇشال بولۇپ بۇ ئىشنى ئانىسىغا دىدى.ھەم، ئانىسىدىن راھىلەنى شۇنىڭغا بىرىشكە ماقۇل بولۇشنى تەلەپ قىلدى.ئوغلىنىڭ سۆزىنى يىرمايدىغان بۇ ئانا ماقۇل بولدى .شۇنداق قىلىپ بىچچارە قىزنىڭ ھېچبىر رازىلىقسىز ئۇنىڭغا بىرىۋېتىلدى.ئۇزاق ئۆتمەي راھىلەمۇ بۇخەۋەرنى ئاڭلىدى. ئۇ ئانىسىغا شۇنداق يالۋۇرۇپ يىغلىدى.شۇنداق قىلسىمۇ يەنىلا ئانا قىزىغا بەختىنى تاپقانلىقىنى سۆزلەيتتى.راھىلەا تېخىمۇ چىڭ تۇرغانتى،ئانىسى :
-ئۇنداق ئادەم نىمىشقا يۈرگەن ؟دىدى.بۇ گەپنى ئاڭلاپ راھىلە ئۈن چىقارماي چىقىپ كەتتى.راس !مەن نىمىشقا يۈرگەن؟نىمە ئۈچۈن يۈرگەن بۇ ئىشنى بىرەر ئىككى ئېغىز سۆز بىلەن چۈشەندۈرگىلى بولامدۇ؟ياق ھەرگىز بولمايدۇ!
شۇنداق قىلىپ بۇ بىچارە ئۆزى قىلچىمۇ ياخشى كۆرمەيدىغان بىرسىگە بىرىۋېتىلدى.ئەمما ئۇنىڭ تويىنى ھەرقانچە ئالدىرسىمۇ بىرەر يىلدىن كىيىن قىلىدۇ!
ئۇ ۋاقىتقىچە نىمە ئىشلار بولىدۇ بۇ ئۇنىڭغىمۇ بىر سىر ئىدى!