| karwan | 2011-10-03 22:39 |
شېئىرلار مۇھەممەد ئابدۇللا ئابدۇخالىق سەھراغا خەت ساڭا كىندىك قېنىم تۇكۇلگەن ، ئېھ سۆيۈملۈك ئانا سەھرايىم . سېنىڭ بىلەن گۇللەپ ياشنىدى ، ئالتۇن پەسلىم ياشلىق باھارىم . جەننەت كەبى گۇزەل باغلىرىڭ ، كۆز ئالدىمدىن كەتمەيدۇ نېرى . سېنىڭ بىلەن خوشلىشىپ ئاستا ، مەن چىگراغا ماڭغاندىن بىرى . ئانام قالغان ئىشىكتە غەمكىن ، سەنمۇ جىمجىت ئۇزاتقان مېنى . قايتىپ بېرىپ بىر كۇنى ئامان ، يۇرىكىمگە تاڭىمەن سېنى . ئاڭلىدىڭمۇ چۇشلىرىم ئارا ، سېغىنىشتىن پىچىرلىشىمنى . يوللىۋەتتىم پوچتىدىن بۇگۇن ، ئوقۇپ چىققىن يۇرەك سۇزۇمنى . مەن نىمىشقا بۇنداق يارالغان قاقاسلىققا سىڭسەم سۇ بۇلۇپ ، يېشىللىققا چۇمسە كائىنات . قۇياش بۇلۇپ نۇر چاچسام تاڭدا ، قۇشلار قاقسا بەھوزۇر قانات . نادانلىقتا ياتسام بۇغۇلۇپ ، كېلەمدۇ مەن كۆزلىگەن نىشان . ئادەم بولسام قايتا تۇغۇلۇپ ، . ۋەتىنىمگە بەرسەم شەرەپ شان . قەددىم كېرىپ يۇرگىنىم بىلەن ، بولالمىدىم ھەقىقى ئىنسان . ساڭا دەيمەن يېلىنىپ خۇدا ، مەن نىمىشقا بۇنداق يارالغان . جانانغا ئوقۇلمىغان ناخشا ئىدىڭسەن ، غۇۋا چۇشتەك ئېسىمدە قالغان . ياستۇغۇڭنى قۇچاقلاپ يېتىپ ، «تېخى بايا رېسىدە بولغان . بىللە ئۇسۇپ چوڭ بولغان ئىدۇق جىگدە ھىدى پۇراپ سەھرادا . ساڭا شۇنچە كۇيەتتىم جېنىم ، سەنسىز كۇنۇم يوقتۇر دۇنيادا . كۆزنى يۇمۇپ ئاچقىچە ئەجەپ ، ئۇچۇپ كەتتىڭ قۇشقا ئايلىنىپ . قاياقلاردىن سورايمەن سېنى ، «يۇرمەكتىمەن ئوتقا قاقلىنىپ ». Iسېنى ئەسلەپ قالىمەن ئەركەم ، مۇڭلىرىمنى تۆككۇم كىلەر ھەم . سەن كىملەرنىڭ خانىلىرىدە ، ` پەردە قايرىپ تۇرىسەن شۇدەم . مەنبە : يېڭى قاشتېشى ژورنىلىنىڭ 1995-يىلى 1- سان | |
