بۇ قىزنى تۇنۇۋېلىڭ. شېئىرىيەت ئالۋۇنى ئانا تۇپراق مۇنبىرى

روھىنىڭ قاغجىراق،چاڭقاشلىرىغا،
يامغۇر بوپ ياغسۇن دەپ سىنى شۇ ئاتا.
ئۇزاتقان مەرىپەت قايناملىرىغا،
ئەپسۇسكى قەدىمى بولغانمۇ خاتا.

ئارىدىن ئۆتمىگەن ئىدى كۆپ ۋاقىت،

قايتىپسەن ئەجەپكى غەلىتە سىياق.
بوراندەك تۇزۇپتۇ ئۆرۇم چاچلىرىڭ،
كۆڭلەكنىڭ يىڭى يوق،ئۇچۇق پاقالچاق.

ياپالماي قالغاچقا قىسقا،تاركىيىم،
ئىڭىشسەڭ كۈرۈنەركىندىك بەللىرىڭ.
قان ئىچكەن يىرتقۇچنى تۇرار ئەسلىتىپ،
مودھىش بۇيالغان ئېغىز-لەۋلىرىڭ.

ئۇيۇلغان كۆڭلەكنىڭ گىرۋەكلىرىدىن،
ماراپتۇ يۆگەشكە تىگىشلىك شۇجاي.
نۇرلۇق-ئۇزھۆسنۈڭنى ئاپتۇ ئىگەللەپ،
پەردازنىڭ ئاستىدا بىخسىغان چىراي.

قەلبىڭدە ھايانىڭ نۇرى ئۆچۈپتۇ،
شەھۋەتنىڭ جىلۋىسى زىناقلىرىڭدا.
ئىمانىڭ ئۈيىگە شەيتان كۆچۈپتۇ،
گۇمراھلىق ماي بوپتۇچىراقلىرىڭدا.

ئەنئەنە بىزەكلەر،مىللى ئۈستىباش،

سىنىڭچە ئەمەسكەن زامانغا لايىق.
ئاتالمىش شۇ ‹‹مودا››تۇرقۇڭنى كۆرۈپ،
ھەيرەتتە ياقىلار تۇتتى خالايىق.

ياشىساڭ ئەقىلنىڭ يۇرۇقلىقىدا،
ئىمانىڭ دىلىڭغا بولسا نۇر-زىننەت.
ئىدىغۇئاتاڭنىڭ ئۈمىدى ئەپسۇس،
روھىڭنى بۇلغاپتۇ بۇزۇق مەدىنيەت.

قاتراپسەن ھەركەچتەتانسىخانىغا،
دائىملىق ماكانىڭ بوپتۇ رىستۇران.
يۈرۈپسەن سەيلىگاھ،باغچىلارئارا

دەيۈزلەر ئىپپەتتە بۇلۇپتۇ مىھمان.

قەلبىڭدە يوق ئىكەن قىلچە ئۈكۈنۇش،

بۇئىمىش دەۋرىمدە ئەركىن مۇھەببەت.
ساۋاق ئال ئىماندىن چەتنىگەن سۆيگۈ،
نادامەت كەلتۈرەر بىر كۈن ئاقىۋەت.

سىڭلىمسەن،ھەدەمسەن،قېرىندىشىمسەن،

سۆزلىرىم يىرگىنىش ئەمەس ئېچىنىش.

ۋاراقلاپ كۆرسەڭ گەرتارىخ بېتىنى،
ئۆتمۈشتىن ئاڭلىنارشانلىق بىرتىۋىش.

ئەزىزلەپ ھاياتتىن ھايا-ئىپپەتنى،
ئانىلار ياراتقان تارىختا داستان.
جېنىدىن كەچكەنغۇ ئىپپەت،ئەرك دەپ،
نۇزۇگۇم،يەتتەقىزھەمدە مايىمخان.

ئىمانسىزغەيرىگە كۆڭۈل بىرىشتىن،
قەدىرلىك بىلىنگەن ئۇلارغا زىندان.
بەرگەنتى جىسمىغا غۇرۇر-ئىپتىخار،

مۇقەددەس ئۇيغۇرلۇق،مۇكەممەل ئىمان.

قاراڭغۇ زۇلمەتتە يۈرگەن ھەمشىرەم،
قاچمىغىن قېنى كەل قۇلۇڭنى بەرگىن.

ماڭايلى ھىدايەت گۈلزارلىقىغا،
ئەۋلاتقا سۇنۇشقا گۈللەرنى تەرگىن.

مەنبە:مىڭەم ۋە يۈرىكىم