رەھمەت .جىننىڭ شېئىرىنى ئۈچ قېتىم قايتا قايتا ئوقۇمىسام چۈشەنمەيمەن دېسە...... لېكىن تىل جەھەتتە، مەزمون جەھەتتە ماڭا زور ئۈلگە دېسەممۇ بولىدۇ، ئادىل تۇنىياز ئاكىمىز تەربىيلىگەنمۇ نېمە؟~
ئەمدى شېئىرغا ئىنكاسىم: بىزدىكى يالىڭاچ مىسرالار، يالىڭاچ مۇھەببەتنى كۈيلىگەن قۇرلار شېئىرنىڭ پاساھىتىگە، شېئىرغا زور دەرىجىدە تەسىر كۆرسىتىۋاتىدۇ دەپ قارىدىم شەخسەن... بۇرۇندىن يار، نىگار ۋاستىسى بىلەن ئىلىمنى كۈيلىگەن، دوستلۇقنى كۈيلىگەن، ۋەتەننى كۈيلىگەن، شۇنداقلا كىشىلەرنى ئويغىنىشقا چاقىرغان شېئىرلار كىشىگە ھەم ئىستىتىك زوق ئاتا قىلالايتتى، ھەم كىشىنى ھوڭقۇر ئويلاندۇرالايتتى، بەدىئىي زوق بېرىش بىلەن بىرگە زور پەلسەپەۋىي پىكىرلەرنى ئەكىس ئەتتۈرەلەيتتى، ھەم ھازىرمۇ بۇنداق شېئىر يازىدىغان شائىرلىرىمىز كۆپ.... لېكىن مۇنبەرلەردىكى مۇھەببەت شېئىرلىرى بولسۇن ياكى ۋەتەننى كۈيلىگەن شېئىرلار بولسۇن ھەممىسى يالىڭاچ تىل بىلەن ئىپادىلىگەن، شېئىرنى ھەقىقىي شېئىر قىلالمىغان دەپ ئويلايمەن....
مەسلەن ئابدۇخالىق ئۇيغۇرنىڭ ھىجران دېگەن شېئىرىنى ئالساق، بۇنى بېشىدا ئوقۇغان كىشى مۇھەببەت شېئىرى دېگەن تۇيغۇ بېرىدۇ لېكىن، تىل ئىچىدىكى تىل، مەنا ئىچىدىكى مەنا شېئىرنى قايتا قايتا ئوقۇپ پىكىر يۈرگۈزۈشكە مەجبۇر قىلىدۇ، مانا بۇ شېئىرنىڭ ئالاھىدىلىكى دەپ قارايمەن. يەنە بۇنداق شېئىرلار كۆپ.... ساناپ ساناپ بولالمايمەن...
دېمەكچى بولغىنىم شېئىرىيەت ھەۋەسكارلىرى، شېئىرنى كۆپ ئوقۇپ بەرسەك....
.......
