1
   مەرەمخان ئېرىنى ئۇزىتىپ بولۇپ، ھاسىرىغىنىچە كاتقا كېلىپ ئولتۇردى. يەلپۈگۈچنى ئېلىپ يەلپۈگىنىچە ئەتراپقا قورقۇمسىراپ قاراپ قويدى، توختى ئوتۇنغا ماڭدى، مەھەللىنىڭ چېتىدىكى بۇ يالغۇز ئۆيدە ئەمدى بىر كىچە يالغۇز ياتىدۇ. ئىشىك ئالدىدا تۇخۇلار قۇقۇلىشىپ، دان ئىزلىشىپ يۈرەتتى، يازنىڭ ئىسسىقى ئادەمنى تولىمۇ بىئارام قىلىدۇ، بولۇپمۇ مۇنداق ئىككى قات بولۇپ قالغاندا. مەرەمخاننىڭ ئاي-كۈنى توشۇپ قالاي دىگەن ئىدى، ئانىسى يىراق مەھەللىدە، ئەكىلىۋالاي دىسە، ئۆيدە بىر مۇنچە ئىشلار بار. توختى موشۇ قېتىم ئوتۇن ئەكىلىپ سېتىپ بولۇپ، ئاندىن ئۇنى ئانىسىنىڭكىگە ئاپىرىپ قويماقچى بولدى، ھېلىمۇ تۇنجى تۇغۇتىنى ئانىسى بېقىپ بەردى، ئۇلارنى سەل كۈچلىنىۋالسۇن دەپ بالىنى شۇ يەردە بېقىۋاتىدۇ، ئەمدى ئىككىنچى تۇغۇتىنىمۇ شۇ يەردە تۇغسا، ئۆزىگىمۇ، توختىغىمۇ سەت ئىدى، لېكىن بارماي بولمايتتى، ھازىر يازنىڭ تازا ياخشى ۋاقتى. بىر نەچچە قېتىم ئوتۇن ئەكىلىپ سېتىۋالسا، ئاندىن پاختا تېرىمى باشلانسا، ئۇنىڭغىمۇ ۋاقىت يەتمەيدۇ.
مەرەمخان ئورنىدىن تۇرۇپ، ئېغىلغا كىردى، ئېغىلدىكى ئەتىيازدا قالغان قالدۇق سامانلار ئىچىدە بىر مۇنچە تۇخۇملار يىغىلىپ كىتىپتۇ، ئۇ تەستە ئىڭىشىپ ئولتۇرۇپ، تۇخۇملارنى ئىتىكىگە ئالدى ۋە ئۇنى ئۆيدىكى يۇغان ئاياغ قېپىغا سېلىپ قويدى. يەكشەنبە بازاردا تۇخۇملارنى قوشنىسىنىڭ تۇخۇملىرىغا قوشۇپ قويسا، ئۇلار سېتىپ پۇلىغا چاي-تۇز ئالغاچ كېلىدۇ، بازاردا يەنە ئوسمىنىمۇ پۇلغا ئالارمىش، ئۇ تېرىغان ئوسمىلىرىنى توخۇ قىغى بىلەن ئوغۇتلىغان ئىدى، تازا كۆكلىدى، تېخى بەزىلىرى ئۇرۇقمۇ سېلىپ بوپتۇ، ئوسما ئۇرۇقىنى يىغىپ قويدى، ئەتىيازدا قوي كىسەل بولغاندا سۇغا دەملەپ ئىچكۈزسە، شۇنداق بەلەن بولۇپ كىتىدۇ.
ئاياغ قېپىغا تۇخۇم سېلىۋاتقاندا مەرەمخاننىڭ قۇسىقى چىم قىلىپ ئاغرىپ قالدى، شۇ ھامان ئۇنىڭ قولى ھەركەتتىن توختاپ قالدى. ‹‹ئىم، ئەمدى توختى يوق چاغدا تۇلغاق تۇتۇپ قالسا، قانداقمۇ قىلغۇلۇق؟›› ئۇنىڭ قوشنىسى تۆنۈگۈن ئاغرىپ قېلىپ دوختۇرغا كەتكەن، ئەگەر ئۇ بولسىمۇ ئۇنى چاقىرىش ئۈچۈن خېلى مېڭىش توغرا كېلىدۇ.
لېكىن ئاغرىق بىر دەمدىلا يوقاپ كەتتى، ئۇ ئاستا مىڭىپ كاتقا كېلىپ ئولتۇردى، كەچ كىرىشكە خېلى بار، ئىش قىلاي دىسە ئەپسىز، لېكىن شۇندىمۇ كۆڭلىدە بىر ئەنسىزلىك بولغاچقا ئۆيدىكى ئۇششاق-چۈششەك ئىشلارنى قىلىشقا باشلىدى.

   2  
   توختى ئىشەك ھارۋىسىنى ھەيدەپ جاڭگالغا ماڭدى، ئۇنىڭ تۇرمۇش غېمى ئازلاپ قالمىدى، بەلكى جىقلاپ كەتتى، ئۇكىلىرى بار، ئۇلارنى ئۆيلىمىسە بولمايدۇ، ئۇلارنىڭ غېمى ئۇنىڭ يەلكىسىنى خۇددى تاغدەك باستى، بىر ھارۋا ئوتۇن ئېلىپ چىقىپ ساتسا، خېلى پۇل بوپ قالىدۇ، ئۇكىلىرى گەدەنكەش بولمىغان بولسا، ھارۋىدىن ئىككى ئۈچنى قىلىپ ئوتۇن ئەكىرىپ ساتقان بولسا، خېلى ھاللىنىپ قالغان بولاتتى، تويلۇقلارنىڭمۇ كېمى تېپىلاتتى.
    توختى غەم بىلەن مېڭىۋىرىپ جاڭگالنىڭ ئىچىگە ئىچكىرلەپ كىرىپ كەلدى. توغراقلار ئىچىدە مېڭىپ، قۇرۇپ قالغان، ئاسان كەسكىلى بولىدىغان توغراقلارنى ئىزدىدى. توغراقزارلىق بىرەر مىڭ موچە كەڭ كەتكەن بولۇپ، كىشىلەر بۇ يەردىن ھەر خىل غەيرى پاراڭلارنى كۆتىرىپ چىقاتتى، بەزىلەرگە كىيىم كەيمەيدىغان، چاچلىرى بىلەن بەدىنىنى يۆگىۋالغان پەرىزات ئۇچرىسا، يەنە بەزىلەرگە گەپ قىلىدىغان جەرەنلەر ئۇچىرايتتى. بەزىلەر تەڭگە تېپىۋىلىپ، ئۇنى تېرىپ شەھەرگە ئاپارسا، بىر دۆۋۋە قۇمغا ئايلىنىپ قالاتتى. لېكىن توختىغا ھېچنىمە ئۇچىرىمىدى. ئۇ كىرىپلا قۇرىغان توغراقلارنى كىسىپ، ھارۋىسىغا پەۋەس بېسىپ ئالدى-كەينىگە قارىماي كىتەتتى، چۈنكى قارا كۆز، لىۋەن ئايالى مەرەمخان ئۇنى ئىشىك ئالدىدا ساقلاپ ئولتۇراتتى. ئۇنى ئويلىغان ھامان توختى ھېچنىمىگە قارىماي، ئىشىكىنى چاپتۇرغىنىچە ماڭاتتى. مەرەمخان ئىسمى-جىسمىغا لايىق مەرى ئىسسىق، كۆيۈمچان، يۇۋاش ئايال ئىدى، توختىنىڭ نىكاھتىن تەلىيى كەلدى، ئەمدى بۇ بالىسى ساق-سالامەت تۇغۇۋالسا، باللىرىنى چوڭ قىلىپ قاتارغا قوشسا، باشقا نىمىمۇ ئارمىنى بار؟!

داۋامى بار