رەھمەت سىزگە سۈيۈملۈك ئۇستاز!مىنىڭ بالىلىق ۋاقتىممۇ ئاتا ئانامنىڭ ئۇرۇنسىز جىدىلى بىلەن ،كۆزيېشىم ئارىسىدا ئۆتكەن،مەنمۇ سىزدەك ئۇستازغا مۇھتاج بولغان،ئۇلارغا كۆڭلۈمدىكى گەپلەرنى دىيەلمىگەن بولساممۇ،ئۇلارنىڭ ئىلھامى بىلەن تىرىشقان .بۈگۈن ئالىي مەكتەپتە ئۇلارنىڭ مەدەتلىرىدىن روھى ئۇزۇق ئېلىپ تىرىشىۋاتىمەن.ئائىلەمدىكى جىدەللەرمۇ ئاخىرلىشاي دەپ قالدى،ئۇقۇغۇچىنىڭ قەلبىگە سىلەرنىڭ تەربىيەڭلار سىڭىپ كىتىدۇ.ئۇلار ھامان سىلەردىن سۈيۈنىدۇ.مىللىتىمىز سىزگە ئوخشاش مىننەتسىز باغۋەنلىرىمىز بىلەن گۈللىنىدۇ.سىزگە ئامان ئېسەنلىك بەخىت تىلەش بىرگە خىزمىتىڭىزگە ئۇتۇقلار تىلەيمەن. مۇشۇ يەردە بىر قىسىم ياشلارغا شۇنداق دىگۈم كىلىدۇ:نىكاھ ئائىلىگە ئۇيۇن قاتارىدا مۇئامىلە قىلىپ ،توي قىلىپ با دەرتنى ئەشۇ بىگۇناھ سەبىيلەرگە قالدۇرۇش جەمىيىتىمىزدە مودىغا ئايلانغىلى تۇرۇپتۇ(بىر نەچچە يىللىق ئاپتونۇم رايۇنىمىزدىكى ئاجرىشىش نىسبىتىگە قاراپ بېقىڭ).بۇ خىل ئادەت داۋاملاشسا ئۇيغۇر جەمئىيىتى نىمە بوپ كېتەر؟ بۇ تىمىدىكى ئۇقۇغۇچى ئېيتقاندەك ئىش ئەشۇ بىگۇناھ غۇنچىلارغا نىمە ئېپ كېلەر؟ بىزدىكى مەسئۇلىيەت نەگە كەتتى؟مەندە بۇنداق ئىللەت يوق دىمەڭ ،سىزدە بولمىسا قېرىداشلىرىڭىزدا،دوسلىرىڭىزدا بۇلىشى مۇمكىن.بىز قاچانغىچە «ئۆزەڭنى بىل ئۆزگىنى قوي«دەپ ياشايمىز؟ ئويلىنىپ باقايلى قېرىنداشلار!. |