بالىلىق

كەۋسەر

ئادىل تۇنىياز


ئاق قوزىدەك شوخ ، تىنىمسىز
بالىلىقىم ، بالىلىق ..
ئاش يېيىشتە قالتىس باتۇر ،
قىلغان ئىشتا چالىلىق .

سۈڭگۈچ ماراپ ، چۆنەك ئاتلاپ
قۇشتەك پەرۋاز ئەيلىگەن .
بۇلدۇق-بۇلدۇق ئېقىنلاردا
بىر چۆكۈپ بىر لەيلىگەن .

غورا غاجاپ ، چىشلار قاماپ
شاختىن-شاخقا ئاتلىغان .
ئاخشاملىرى قورساق مۇجۇپ
ۋاي-ۋايلىغان داتلىغان .

ئانام قاپاق تۈرسە سۆيگەن
گىرە سېلىپ بوينىغا .
قەن دادام دەپ ھەر كەچلىكى
كىرىۋالغان قوينىغا .

دوسىتلار بىلەن توشقان قوغلاپ
كەچ بوپ كەتتى دېمىگەن .
ئانا ئېشىڭ مۇزدەككەن دەپ
يامانلىغان يېمىگەن .

ئاي تۈڭلۈكتىن مارىلىسا
ئاكام بىلەن تالاشقان .
يۇلتۇزلارنى ساناپ يېتىپ
كۆزگە ئۇيقۇ ياماشقان .

ئوتتەك ئىدى ، چوغدەك ئىدى
بىرىنچىگە كۆچكەن چاغ .
يازالماي دەپتەر بوياپ
لەۋدىن كۈلكە ئۆچكەن چاغ .

ئۇخلا ، دېسە كېچە-كېچە
تاپشۇرۇقلار ئىشلىگەن .
بىرنى يېزىپ ، ئوننى جىجىپ ،
يۈزلەپ بارماق چىشلىگەن .

دالىلاردا قالدى ناخشام ،
دالىلاردا قالدى ئۈن .
قانات ياساپ ئۇچۇپ كەتتى
ئەشۇ ئوتلۇق ، ئويناق كۈن .

مەن كۆزۈمنى ئاچقۇچە ، ئاھ ،
بالىلىقىم خوشلاشتى .
مەن سىلەردەك ئويناي دېسەم
ساقال-بۇرۇت پۇتلاشتى .

بالىلار مەن سىزگە بەردىم
بالىلىقنى سورىماڭ .
ماڭا قاراپ كۈلۈڭ مەيلى
لېكىن مېنى دورىماڭ .

1987-يىل  ، قاغىلىق

دېڭىزدىكى كوچا  دىن ئېلىندى .

ياشنار

بالىلىق ھەقىقەتەنمۇ گۈزەل، مەن بالىلىقىمنى ئەسلەپ قالدىم،

تېمىڭىزغا رەھمەت.