قەدىمكى ئەجدادلىرىمىز ئەڭ ئىپتىدائىي ئوۋچىلىق ھۆكۈم سۈرگەن دەۋرلەردە ئوتقا قاقلانغان گۆشنىڭ خام گۆشكە قارىغاندا ناھايىتى مەزىلىك بولىدىغانلىقىنى ھېس قىلىپ ، يىمەكلىكلەرنى پىشۇرۇپ يىيىش ئادىتىنى تەرەققى قىلدۇرغان . بىردىنبىر ئوزۇقلۇق بولغان ھايۋانلار گۆشى ئىنسانلارنى يېڭى ھاياتلىق باسقۇچىغا ئېلىپ كىرگەن بولسىمۇ ،ئەمما ، ئەجدادلىرىمىز تۇرمۇشىدا قىيىنچىلىق يەنىلا يۈز بېرىپ تۇراتتى . چۈنكى ئوۋ ئوۋلاش ھەر دائىم كۆڭۈلدىكىدەك بولۇپ تۇرمىغاچقا ، بەزىدە ئوۋنى كۆپ ئوۋلىسا ، بەزىدە ئاز ،ھەتتا پەقەت ئوۋلىيالماي ئاچ قېلىش ئېھتىمالى يۈز بېرەتتى . مانا مۇشۇنداق قىيىنچىلىقلار ئۈستىدىن غالىپ كېلىش ئۈچۈن ئەجدادلىرىمىز " گۆش قېقى " تەييارلاش تېخنىكىسىنى ئىجات قىلىپ ، يۇقۇرقىلاردەك قىيىنچىلىقلارنى يەڭگەن . ئۇلار ئوۋنى كۆپ ئوۋلىغان ۋاقىتتا گۆش قېقى تەييارلاپ قويۇپ ، ئوۋ ئوۋلىيالمىغاندا بۇ خىل يىمەكلىكنى ئېستىمال قىلىپ ئۆز تۇرمۇشىنى قامدىغان .

     " تۈركى تىللار دىۋانى" دە "گۆش قېقى" توغرىسىدا مۇنداق بايانلار ئۇچرايدۇ: < يازۇق. كۈزدە ھەر خىل دورا - دەرمەكلەر بىلەن قورۇتۇپ قويۇلۇپ ، ئەتىيازدا يېيىلىدىغان گۆش> ( "تۈركى تىللار دىۋانى" 3-توم، 19-بەت) . بۇنىڭدىن مەلۇمكى ، ئەجدادلىرىمىز ئەينى دەۋردە ياراتقان "يېمەك - ئىچمەك مەدەنىيىتى" ئۇلارنىڭ ئىجتىماىي تۇرمۇشىدا زور يېڭىلىقلارنى بارلىققا كەلتۈرۈپ ، مەدەنىيەتلىك مىللەتلەر قاتارىغا كىرىشكە ئاساس سالغان .
 
     "يادىكارلىقلاردىن مەدەنىيىتىمىزگە نەزەر" ناملىق كىتاپتىن ئېلىندى .

بۇرۇن ئۆيلىرىمىزدە توڭلاتقۇ يوق چاغلاردا ، گۆشلەرنى تۇزلاپ قۇرۇتۇپ قوياتتۇق ~~~