بىر كىشىگە تۇرمۇش كەچۈرۈش ناھايىتى ئېغىر كەپتۇ ۋە بۇنىڭدىن قۇتۇلۇشنىڭ ئامالىنى تاپماقچى بولۇپ،پەيلاسۇپنى ئىزدەپ بىرىپتۇ.پەيلاسۇپ ئۇنىڭغا بىر سىۋەتنى بىرىپتۇ ۋە بىرشىخىللىق يولنى كۆرسىتىپ تۇرۇپ:«ھەر قەدىمىڭدەبىر تاشنى ئىلىپ سىۋەتكە سال،مەن يولنىڭ ئۇبىشىدا سىنى كۈتىمەن »دەپتۇ .

     بىر ھازادىن كىيىن ئۇ كىشى يولنىڭ ئۇبىشىغا چىققاندا،پەيلاسۇپ ئۇنىڭدىن قانداق تەسىراتقا كەلگەنلىكىنى سورىغانىكەن ،ئۇكىشى:«بارغانسىرى ئىغىرلاشقانلىقىنى ھىس قىلدىم »دەپتۇ.پەيلاسۇپ ئۇنىڭغا:«شۇنداق،بىزھەممىمىزدۇنياغا بىردىن قۇرۇق سىۋەت كۆتۈرۈپ كىلىمىز،ھەر بىر قەدىمىمىزدەبۇ دۇنيادىكى بىر خىل نەرسىنى سىلىپ ماڭىمىز»دەپتۇ.ئۇكىشى:«ئۇنى ئازراق يىنىكلەتكىلى بولماسمۇ؟»دەپ سورىغانىكەن،پەيلاسۇپ:«بۇنىڭ ئىچىدەموھەببەت،خىزمەت،ئائىلە،دوسلۇقلار بار،ئۇنداقتا سەن قايسىسىنى ئالسەن؟»دەپ سوراپتۇ،ھىلىقى كىشى گەپ سۆز قىلماپتۇ.پەيلاسۇپ يەنە:«ھەر بىرىمىزنىڭ سىۋىتىگە قاچىلانغىنى ئۆزىمىزكۆڭۈل قويۇپ تاللىۋالغان نەرسىلەرلابولماستىن،مەسئولىيەتمۇ بار»دەپتۇ.

«جوڭگۇمىللەتلەر ژورنىلى2002يىللىق 1-سانى»